Ο πρωθυπουργός πόνταρε στο «σιγουράκι», όπως θα το έλεγαν οι λάτρεις του στοιχήματος: η μπλε γραβάτα, ποτέ δεν τον απογοήτευσε. Ο αγαπημένος του λαιμοδέτης στάθηκε στο ύψος του ακόμη και στον Λευκό Οίκο, στη συνάντηση με τον Τζορτζ Μπους το 2004.
Αυτό ο Κ. Καραμανλής το θυμόταν καλά. Εδεσε στον λαιμό την τυχερή γραβάτα και ξεκίνησε για το debate. Ατυχώς γι’ αυτόν, το θυμούνταν και όλοι οι άλλοι. Την επομένη, οι εφημερίδες γέμισαν με πανομοιότυπες φωτογραφίες του κ. Καραμανλή. Αλλαζε μόνον ο συνομιλητής και ο όγκος της κοιλιάς κάτω απ’ τη γραβάτα.
Ευτυχώς γι’ αυτόν, δεν ήταν το μόνο θύμα ενδυματολογικού φετίχ. Διάφορες κακίες ακούστηκαν για μηχανήματα αυτόματης πώλησης στα οποία ρίχνεις νόμισμα, κατεβάζεις τον μοχλό και κερδίζεις μια πλαστική μπάλα που έχει μέσα το κολιέ της Αλέκας Παπαρήγα.
Η «Glamour Ηeart»
Αλλά η πραγματικότητα ήταν άλλη. Οι άοκνοι ρεπόρτερ του μεσημεριανού τηλεκουτσομπολιού ξετρύπωσαν το παπαρίγειο φετίχ στη συλλογή της Baccarat. Η «Glamour Heart» της Αλέκας πωλείται προς 92 λίρες Αγγλίας, συν 4.95 για την αποστολή στην Ελλάδα. Αρκούσε η κυρία Παπαρήγα να μπει στο Ιντερνετ να το παραγγείλει από το iPhone της.
Το ίδιο iPhone που χειριζόταν με άνεση εν μέσω κοινοβουλευτικής συνεδριάσεως και που ξεσήκωσε ατελείωτη αντικαπιταλιστική μουρμούρα στο κομμουνιστικό μπλοκ.
Μόνο ο έτερος αρχηγός που υπέστη γκατζετική γκρίνια θα μπορούσε να την καταλάβει. Το διαστημικό ρολόι του Γ. Παπανδρέου με τη διαγώνια οθόνη καιρό τώρα έχει κλειστεί στο locker του στο Holmes. Και όχι μόνον αυτό. Κάπου στην ντουλάπα του, θα πρέπει ακόμα να υπάρχουν τα παπούτσια που του ‘φερνε ο αγαπημένος του τσαγκάρης απ’ το Καλέτζι.
Αυτά που δεν τον χτυπούσαν ποτέ: τα άλλαζε με τα αθλητικά και ήταν έτοιμος για τζόκινγκ. Μόνο που στις φωτογραφίες έμοιαζε σαν να βγήκε απ’ το σπίτι με τις παντόφλες. Με πόνο ψυχής ο κ. Παπανδρέου τα πέταξε, τελικά, στον δρόμο για την τελική μάχη.
Γιατί όπως λέει το μότο των image makers, «το να είναι ο βασιλιάς γυμνός μπορώ να το αντέξω. Το να είναι κακοντυμένος, όχι!». Ο κ. Παπανδρέου για να πετύχει προεδρικό εφέ δεν άφησε τίποτε στην τύχη – ψώνισε από τους ειδικούς: τη φίρμα Brooks Brothers, όπου με 80 δολάρια παίρνεις τα «slim fit» πουκαμισάκια τ’ αμερικάνικα, τα οποία πρώτος λάτρεψε ο Μπαράκ Ομπάμα. Υστερα τους δένεις μια κόκκινη γραβάτα στον λαιμό και γυρνάς τα μανίκια.
Το μπαρακικό αισθητικό αποτέλεσμα δημιούργησε σούσουρο τη μέρα του debate. Και καθώς οι δημοσιογράφοι στην ημεδαπή δεν ήταν ποτέ διακριτικοί, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εισέπραξε ένα «Πάλι σηκώσατε τα μανίκια, βλέπω!».
«Τα σηκώσαμε για να πιάσουμε δουλειά», απάντησε. Ισως έφταιγε η αμηχανία της στιγμής. Ισως και το κρύο της επομένης. Πάντως, στο δεύτερο debate, τα μανίκια έφθαναν στον καρπό. Το Barack-look είχε μόλις εγκαταλειφθεί. Που σημαίνει πως ο κ. Παπανδρέου ακούει τις συμβουλές. Δηλαδή, το αντίθετο του κ. Κ. Σημίτη: κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να του ξεκολλήσει το μπλοκάκι απ’ το χέρι κι ας ήταν προφανές πως καταβυθίζει το πρωθυπουργικό του image σε επίπεδα λογιστηρίου.
Με τέμπο ανυπακοής ξεκίνησε και ο Α. Τσίπρας: στο debate του 2007 συνόδευε τον Αλ. Αλαβάνο φορώντας «μπανάνα» – όχι το φρούτο, το τσαντάκι μέσης. Στην ενδιάμεση διετία, η μπανάνα φαγώθηκε και ο αρχηγός των συνιστωσών ενδύθηκε το σακάκι της σοβαρότητας.
Εχει… κινδύνους
Το οποίο, πάντως, έχει κι αυτό τους κινδύνους του. Μπορεί ο Α. Τρίτσης να έριξε το σακάκι στην πλάτη και να δημιούργησε σχολή μ’ εκείνο το «έργο -χρίτσι, χρίτσι- Τρίτση», αλλά όταν σ’ ένα διαφημιστικό σποτ ο Κ. Μητσοτάκης επεχείρησε κι εκείνος να ανεμίσει το σακάκι του πίσω απ’ τον ώμο (ναι, τον εκτινασσόμενο ώμο) προέκυψε αποτέλεσμα σουρεαλιστικό.
Αντιστοίχως, ο Μ. Εβερτ ως δήμαρχος μπορούσε να σκαρφαλώνει στους εκσκαφείς και να χαμογελάει ως «μπουλντόζας». Οταν επιχείρησε το ίδιο ως αρχηγός της Ν. Δ., το μπούμερανγκ του image making πέτυχε τη δημοτικότητά του στο δόξα πατρί των ποσοστών.
Είναι το λεγόμενο «αν δεν το έχεις μέσα σου…». Το ενδυματολογικό μυστήριο που κανείς ποτέ δεν έλυσε είναι εκείνο του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Πού έμαθε στην Πρώτη Σερρών να λανσάρει το φράκο στις δεξιώσεις της Φρειδερίκης; Πώς ήξερε να συνδυάζει τα παπιγιόν και να κάνει τέλειο κόμπο γραβάτας κάθε φορά;
Κι ύστερα, υπάρχει και η περίπτωση («study case», λένε οι ενδυματολόγοι) του Ανδρέα Παπανδρέου. Ηρθε από τον Καναδά με ό, τι φορούσε, έβγαζε λόγους από καρότσες φορτηγών κι έκανε το ζιβάγκο και το δερμάτινο τζάκετ μόδα του σοσιαλιστή. Αν οι σημερινοί πολιτικοί αρχηγοί έχουν τ’ όνομα (… δηλαδή, το επώνυμο), δεν έχουν και την (ενδυματολογική) χάρη. Αλλά το έπαθλο της μάχης των εντυπώσεων παραμένει πάντα το ίδιο: για ένα πουκάμισο Brooks Brothers αδειανό ή για μια κάλπη γεμάτη. Διαλέγετε και παίρνετε…