Προσωπα

3' 23" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ισως δεν το ‘χουμε συνειδητοποιήσει. Ο χρόνος, όμως, λειτουργεί σε βάρος μας. Η οικονομική κρίση, παρότι την ξορκίζουμε καθημερινά, μας δείχνει την πανάκριβη οδοντοστοιχία της και υπομειδιά (φωτο), αφήνοντας να διαφανούν οι α λα Κρουέλα ντε Βιλ προθέσεις της. Το καλοκαίρι τελείωσε κι είναι αλήθεια ότι δεν τα πήγαμε άσχημα. Το πλήγμα στον τουρισμό ήταν αισθητά μικρότερο του αναμενόμενου και η γκρίνια που συνήθως συνοδεύει τις κουβέντες όσων ασχολούνται με την ελληνική τουριστική βιομηχανία ήταν, θα έλεγα, συγκρατημένη. Από το τίποτα, ε, ας πούμε ότι τη σκαπουλάραμε για φέτος. Του χρόνου; Μα ο Ελληνας δεν είναι άνθρωπος των μεγάλων προγραμματισμών. Μικροί ορίζοντες και να τους διακρίνει. Κι αν τύχει να τον ρωτήσεις τι θα γίνει αύριο, θα σου απαντήσει με μοναδική στωικότητα: τα παρόντα οι άνθρωποι, τα μέλλοντα οι Θεοί… Εκεί η συζήτηση θα έχει «ολοκληρωθεί», όπως διατείνονται οι τηλεπολίτες.

Προ μηνών, ένας αναλυτής, Ελληνας αν θυμάμαι καλά, είχε πει ότι οι επιπτώσεις της παγκόσμιας κρίσης θα εμφανιστούν στην Ελλάδα γύρω στο φθινόπωρο. Τότε, δεν τον πολυπίστεψα. Δεν ήταν ιδιαίτερα πειστικός. Κι αυτό γιατί έβλεπα την εικόνα στον περιβάλλοντα χώρο, μια εικόνα όχι δραματική. Ομως, το πρόβλημά μας είναι πάντα ότι θεωρούμε τον μικρόκοσμό μας βάση για την ανάπτυξη θεωριών κομμένων και ραμμένων στα μέτρα μας. Δίπλα μας υπάρχει ένας άλλος κόσμος, πολλές φορές μη ορατός, που με θάρρος και αξιοπρέπεια παλεύει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Κυρίως, δε, να μην περιθωριοποιηθεί, να μην γκετοποιηθεί κοινωνικά. Ο αναλυτής φοβάμαι ότι αυτή την ώρα δικαιώνεται. Τα πλοκάμια της κρίσης μαζί με όλα τα παρατράγουδά της διεισδύουν βαθιά στην ελληνική κοινωνία και η ευημερία για την οποία «αμαρτήσαμε», για πολλούς συρρικνώνεται και για άλλους ήδη έχει συρρικνωθεί. Δηλαδή, θα στριμωχτούμε αρκετά, αλλά δεν θα παραδώσουμε το πνεύμα. Οι τηλεοπτικές εικόνες με απολυμένους εργαζόμενους (φωτο), ο βομβαρδισμός με ειδήσεις που αγγίζουν τον απλό, καθημερινό άνθρωπο -θύμα αυτής της κρίσης- προκαλούν ερωτήματα και επιτείνουν την ένταση. Η θηλιά σφίγγει και κανείς δεν ξέρει ποια εταιρεία είναι η επόμενη στη λίστα, ποια θα κηρύξει πτώχευση και ποια θα διασωθεί.

Σ’ αυτό το υγρό, τροπικό κλίμα, η χώρα βαδίζει προς τις εκλογές. Υπό διαφορετικές συνθήκες θα ήταν ευκαιρία οι εκλογές να μιλήσουμε για πολιτική ιδεολογία, για τα στεγανά ή για την ανάγκη να υπάρξουν καινούργιες πολιτικές αξίες. Αντ’ αυτού μετράμε καθημερινά δισ. Τόσα δισ. εδώ, τόσα ξοδέψατε, όχι τόσα ξοδέψαμε κι άντε πάλι από την αρχή. Δεν διαφωνώ, κύριε πρωθυπουργέ. Δεν διαφωνώ, κύριε αρχηγέ της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η οικονομία, σε τελευταία ανάλυση, είναι πρωταρχικό λειτουργικό στοιχείο μιας κοινωνίας και οι κυβερνήσεις οφείλουν να την σέβονται. Αλλά η οικονομία χρειάζεται ένα ιδεολογικό στερέωμα για να αποδώσει. Αν αυτό είναι σαθρό, οποιαδήποτε αντιπαράθεση μεταξύ των κομμάτων θα υστερεί.

Ας μην πούμε το αυτονόητο, παρότι η αξιωματική αντιπολίτευση δηλώνει ότι διαφοροποιείται. Οι διαχωριστικές γραμμές προ πολλού έχουν καταρρεύσει. Δεξιά και Αριστερά είναι τίτλοι χωρίς αντικείμενο, ίσως γιατί, όπως σημειώνει ο καθηγητής Φιλοσοφίας στη Σορβόννη Αλαίν Ρενώ (φωτο), η παγκοσμιοποίηση σκότωσε την πολιτική. Στο βιβλίο του «Τι είναι δίκαιη πολιτική» (εκδ. Πόλις) ο Ρενώ γράφει ότι στη σύγχρονη πολιτική συζήτηση είναι πολύ δύσκολο να διακρίνουμε την Αριστερά από τη Δεξιά. Ολοι, πλέον, ή τουλάχιστον όλοι, πιστεύουν στη δημοκρατία, στις αρχές της ελευθερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Από ‘κει και πέρα όμως υπάρχουν επιλογές. Γι’ αυτό, αν κάτι χρειάζεται η μετέωρη εποχή μας, είναι να ξαναπιάσουμε το νήμα της συζήτησης για την πολιτική από την αρχή. Οχι πάνω σε αφηρημένες έννοιες και αοριστολογίες, αλλά με στόχο να γίνει η πολιτική σκέψη το περιτύλιγμα του καθημερινού προβλήματος του πολίτη. Πάμε σε εκλογές με το κοινωνικό κλίμα επιβαρυμένο. Το να απαιτούμε από τον πολιτικό κόσμο της χώρας να αναδείξει πολιτικές αξίες είναι μάταιο έως και αφελές. Ομως από κάπου πρέπει ν’ αρχίσουμε, αν δεν θέλουμε να μοιάζουμε με ισοπεδωμένες αυτιστικές κοινωνίες.

Η μόδα στην Ντάουνινγκ Στριτ

Ο θυμόσοφος λαός λέει ότι ο έρωτας περνάει απ’ το στομάχι. Και η πολιτική… από τη μόδα, θα μπορούσαμε να συμπληρώσουμε. Φαίνεται ότι το πρωθυπουργικό ζεύγος Μπράουν προλειαίνει το έδαφος για εκλογές. Διόλου τυχαίο ότι την περασμένη εβδομάδα δεξιώθηκε στην Ντάουνινγκ Στριτ μοντέλα και μόδιστρους με αφορμή τα 25 χρόνια της βρετανικής μόδας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή