Προχθεσινό ρεπορτάζ του BBC στην Αθήνα παρουσίαζε ανθρώπους βαθιά ανήσυχους για το μέλλον, άρτι αφυπνισθέντες σε μια πραγματικότητα βαρύτερη και ζοφερότερη από την αναμενόμενη, παγωμένους μπροστά στο αργό πλησίασμα της «μυλόπετρας» των σκληρών μέτρων – κατά τις εισηγήσεις, πάγωμα μισθών και συντάξεων, ψαλίδισμα του 14ου μισθού, περικοπές, πρόθετες εισφορές… Με εμφανή τον φόβο της ανεργίας – 70.000 άνεργοι προστέθηκαν τον Νοέμβριο στον ΟΑΕΔ, όπου είναι εγγεγραμμένα περισσότερα από 710.000 άτομα. «Δεν θα καταφέρουμε να μειώσουμε τα ελλείμματα, θα χρεοκοπήσουμε». «Αμφιβάλλω αν αύριο θα μπορώ να πληρώνω τους λογαριασμούς μου». «Είναι η τελευταία ευκαιρία να αποφασίσουμε αν ανήκουμε στην Ευρώπη ή τον Τρίτο Κόσμο». «Τρέμω στην ιδέα ότι θα πρέπει να συνεχίσω να σφίγγω το ζωνάρι, ακόμη για δύο, τρία, τέσσερα χρόνια…».
Ενώ οι ισχυροί της Ευρώπης δηλώνουν σίγουροι ότι η Ελλάδα θα λάβει όλα τα απαραίτητα -δηλαδή, τα υποδειχθέντα- μέτρα για να ξεπεράσει το οξύ δημοσιονομικό της πρόβλημα και δεν θα (την αφήσουν να) χρεοκοπήσει (Τρισέ, Γιουνκέρ), ενώ με υποκριτική αταραξία εκτιμούν ότι η Ελλάδα δεν θα χρειαστεί να καταφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Βέμπερ, Μποργκ, Αλμούνια), τα ξένα ΜΜΕ έχουν βρει άλλη μια ευκαιρία να ιχνογραφήσουν με τα μελανότερα χρώματα τη χώρα μας – «Η Ελλάδα ρίχνει τα χρηματιστήρια» (ιταλική τηλεόραση), «Οι Κινέζοι θα πάρουν τα κλειδιά της Ελλάδας» (Ρεπούμπλικα), «Υπάρχουν και χειρότερα, στην Ελλάδα!» (Times), «Σχολείο σκανδάλων η Ελλάς» (Economist). Να μιλήσουν για αναξιοπιστία, ανικανότητα, τυχοδιωκτισμό, ψεύδη. Η «καταστροφή» της Ευρωζώνης. Το κατακάθι της Ευρώπης. Να ντρέπεσαι που είσαι Ελληνας. Τόσο, που να πείθεσαι ότι τον αξίζουμε τον απόλυτο έλεγχο, την ασφυκτική προστασία, και ότι η τυφλή υπακοή στις ευρω-υποδείξεις είναι πλέον δεδομένη, αναπότρεπτο κακό, ιστορική αναγκαιότητα. Είμαστε χώρα μικρή, διεφθαρμένη και καταχρεωμένη, απόλυτα υπεύθυνη για τη βραδυπορία, την καθυστέρηση, την υποανάπτυξή της.
Δεν τους αδικούμε. Οι ίδιοι φροντίσαμε να ενισχύσουμε το κακό μας όνομα. Ας διαμαρτυρόμαστε ότι δεν είμαστε μόνο εμείς χρεωμένοι και ότι ο θόρυβος περί «ελληνικού προβλήματος» εκπορεύεται από τον παλαιό, ομολογημένο ή υφέρποντα, μισελληνισμό. Ας λέμε ότι δεν έχουμε ούτε το υψηλότερο έλλειμμα ούτε το υψηλότερο χρέος ανάμεσα στους έξι παρεκκλίνοντες της Ευρωζώνης. Πράγματι, το μεγαλύτερο έλλειμμα έχει η Βρετανία (13% επί του ΑΕΠ) – Ελλάδα 12,5%, Ισπανία 11,25%, Ιρλανδία 10,75%, Ιταλία 5,3%, Γερμανία 3,5%. Το μεγαλύτερο χρέος έχει η Ιταλία (114,6% επί του ΑΕΠ) – Ελλάδα 112,6%, Γερμανία 73,1%, Βρετανία 68,6%, Ιρλανδία 65,8%, Ισπανία 54,3%. Ωστόσο, είμαστε η μοναδική χώρα με αμφότερα τα δεδομένα πολύ υψηλά.
Δεν αποτελεί πατριωτισμό η απόκρυψη των εθνικών «ανδραγαθημάτων» και των κατά συρροή ολισθημάτων μας. Ναι, πράγματι, είμαστε χωρίς ιστορικούς συμμάχους, διαρκώς αποκομμένοι και αμυνόμενοι. Αν επιβιώνουμε, είναι γιατί έχουμε μάθει να αντιστεκόμαστε. Αυτή τη φορά όμως θα ήταν καλό να αντισταθούμε όχι μόνο στην ευρω-καταφρόνηση, αλλά και στην εσωτερική παρακμή μας. Διότι από τα χρέη δεν θα ξελασπώσουμε αν πρώτα δεν δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για ένα κράτος δικαίου με αδιάφθορη διοίκηση και ελεγχόμενη εξουσία. Αν δεν νικήσουμε ό, τι καταστρέφει πολιτισμό και μόχθο, σύνεση και σοφία.