Πέρα από τη ρητορική συναίνεση

Πέρα από τη ρητορική συναίνεση

2' 11" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Εζήτησε ο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου συνάντηση των αρχηγών όλων των κομμάτων υπό τον πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια και η πρότασή του έγινε δεκτή. Προσδιόρισε σε γενικές γραμμές την ημερησία διάταξη της συναντήσεως, ανακοινώνοντας σειρά θεμάτων, περί των οποίων υπάρχει ταύτιση απόψεων όλων των παρατάξεων.

Ατμοσφαιρικώς, η συνάντηση των αρχηγών θα είναι επιτυχής, διότι όλοι φέρονται αποφασισμένοι να καταπολεμήσουν τη «διαφθορά» · έχουν ταχθεί υπέρ της «διαφάνειας» · υποστηρίζουν την ανάγκη «της σωστής λειτουργίας του κράτους» · είναι υπέρ ενός «δικαίου φορολογικού συστήματος» · επιδιώκουν, ρητορικώς τουλάχιστον, τον έλεγχο της «φοροδιαφυγής» και «εισφοροδιαφυγής».

Το ζητούμενο είναι η προστιθέμενη αξία των γενικών αυτών διακηρύξεων στην καθημερινότητα του πολίτη και της ελληνικής οικονομίας – που συναρτάται πάντα από την αποτελεσματικότητα των όποιων μέτρων θα λάβει η κυβέρνηση και όχι από τις αγαθές πολιτικές προθέσεις.

Ο κίνδυνος που ελλοχεύει σε μία επί της αρχής αποδεκτή και αναγκαία ούτως ειπείν διαδικασία είναι η μάχη εναντίον της διαφθοράς να εξελιχθεί σε μία απόπειρα ενοχοποιήσεως των στελεχών της Ν. Δ. που άσκησαν κυβερνητικά καθήκοντα την τελευταία πενταετία. Πέραν τούτου, το βασικό έλλειμμα της προτάσεως είναι ότι η επιδιωκόμενη συναίνεση δεν αφορά σε αλλαγές που κρίνονται αναγκαίες από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή – όπως αυτές αφορούν το ασφαλιστικό ή στην λεγόμενη αγορά εργασίας.

Η ελληνική κοινωνία έχει την τάση να θεωρεί ότι τα πάντα εξαρτώνται από την ισχυρή πολιτική θέληση, που είναι διατεθειμένος να επιδείξει ο όποιος ηγέτης, παραβλέποντας το «πολιτικό κόστος». Στην πραγματικότητα, ο «ιδανικός» αυτός ηγέτης δεν υπήρξε ποτέ και όσοι ιδανικοποιούν το παρελθόν, λησμονούν τραγικές λεπτομέρειες που εταλάνισαν την πολιτική ζωή του τόπου τα τελευταία εξήντα χρόνια.

Η πολιτική θέληση είναι απαραίτητη αλλά δεν αρκεί στο αντιπροσωπευτικό σύστημα. Απαραίτητη είναι η παραγωγική συνεργασία φορέων που έχουν απαξιωθεί – όπως οι κομματικοί μηχανισμοί και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις. Αυτοί είναι εξ ανάγκης οι δίαυλοι επαφής με την κοινωνία.

Πριν από λίγες εβδομάδες, εορτάσθηκαν τα 50 χρόνια από την ίδρυση των συνδικάτων στην μεταπολεμική Γερμανία. Προσκεκλημένη να συμμετάσχει σε μία μουσική εκδήλωση η κ. Μαρία Φαραντούρη, η οποία ανεβαίνοντας στην σκηνή είδε έκπληκτη να κάθεται στην πρώτη σειρά η καγκελάριος κ. Αγκελα Μέρκελ, πράγμα που ουδέποτε θα συνέβαινε στη Μεγάλη Βρετανία.

Υπάρχει η αγγλοσαξονική καπιταλιστική αντίληψη, αλλά υπάρχει και και η γερμανική, «ο καπιταλισμός του Ρήνου» που βασίζεται στη συνεργασία των Τραπεζών, της Βιομηχανίας και των Συνδικάτων. Αυτή η μορφή καπιταλισμού αποδείχθηκε ανθεκτικότερη στην παρούσα οικονομική κρίση.

Ας αφιερώσουν συνεπώς χρόνο και σκέψη οι ηγέτες των δύο κομμάτων εξουσίας και ας καταστήσουν λειτουργικούς εταίρους τις κομματικές οργανώσεις και τα συνδικάτα που ελέγχουν. Αλλως, η κυβέρνηση θα αναζητήσει αρωγούς στις αστυνομικές δυνάμεις, η Αξιωματική αντιπολίτευση θα καταγγέλλει και η Αθήνα θα είναι θέατρο κοινωνικών συγκρούσεων.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή