Τι γράφει ο ξένος Τύπος

3' 27" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

LE MONDE
Εμμονές Μπλερ

Επισήμως, ο Τόνι Μπλερ θα πρέπει να καταθέσει στις αρχές του 2010 -όχι νωρίτερα- για την απόφασή του το 2003 να συμπλεύσει με τις ΗΠΑ στον πόλεμο κατά του Ιράκ. Ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας θα καταθέσει ενώπιον κοινοβουλευτικής επιτροπής. Και λογικά θα πρέπει να εξηγήσει λεπτομερώς τι ήταν αυτό που τον οδήγησε να «κολλήσει» με τον Τζορτζ Μπους. Αλλά ο Μπλερ δεν μπορούσε να περιμένει. Και ήδη έχει μιλήσει, με τη διαφορά ότι όσα είπε είναι απογοητευτικά. Ο Μπλερ επιμένει ότι ήταν δίκαιο να ανατραπεί ο Σαντάμ. Στις αρχές του 2003, το επικοινωνιακό επιτελείο του Βρετανού πρωθυπουργού στόχευε σε ένα και μόνο θέμα: «Ο Σαντάμ Χουσεΐν έχει στήσει οπλοστάσιο, ενδεχομένως διαθέτει και πυρηνικά, που μπορεί να χρησιμοποιηθούν από την Αλ Κάιντα». Αλλά όλα ήταν ένα ψέμα. Το Ιράκ είχε εξελιχθεί σε χώρα κακοποιημένη και εξαντλημένη και η Βαγδάτη δεν είχε σχέσεις με την Αλ Κάιντα. Ο Μπλερ ακολούθησε τον Μπους από δουλοπρέπεια, εμμένοντας στις νεοσυντηρητικές θεωρίες περί εξαγωγής όπλων. Ο πόλεμος στο Ιράκ λειτούργησε σε βάρος του Αφγανιστάν για το οποίο έπρεπε να ‘χουμε ενδιαφερθεί περισσότερο.

DW

Πολιτική βούληση

Στα χέρια των υπουργών Περιβάλλοντος πέρασε χθες και επισήμως η διαχείριση των κλιματικών αλλαγών, πριν δοθεί η σκυτάλη στο τέλος της εβδομάδας στο «βαρύ πυροβολικό» της πολιτικής, στους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων που δήλωσαν ότι θα προσέλθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων της Κοπεγχάγης, μεταξύ αυτών και ο πρόεδρος Ομπάμα. Οι οιωνοί δεν είναι ευνοϊκοί και κανείς δεν ξέρει αν η Δύση θα συμφωνήσει στο μεγαλύτερο εμπόδιο: τη μοιρασιά της πίτας για τη χρηματοδότηση των επιπτώσεων που υφίσταται ο Τρίτος Κόσμος. Οι εμπειρογνώμονες παραχώρησαν τη θέση τους στους υπουργούς Περιβάλλοντος και μαζί με αυτούς καταλαμβάνει περίοπτη θέση η «πολιτική βούληση». Πόση όμως πολιτική βούληση υπάρχει, όταν εκείνο που πρυτάνευσε την περασμένη εβδομάδα ήταν η καχυποψία και η έλλειψη εμπιστοσύνης ανάμεσα στις ανεπτυγμένες και τις αναπτυσσόμενες χώρες; Εκείνο που χρειάζεται είναι να επενδυθεί σήμερα για περιβαλλοντικές δράσεις το 0,7% του παγκόσμιου Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, ώστε να μη χρειαστεί η ανθρωπότητα μελλοντικά να διαθέσει το 25% του παγκόσμιου ΑΕΠ.

ΕL ΡΑΙS

Πρόεδροι πολέμου

Σε επιστολή του προς τον Αϊνστάιν, ο Φρόιντ είχε εκφράσει την πεποίθηση ότι για να αποφύγουμε έναν πόλεμο, είναι σημαντικό να έχουμε χτίσει πάνω στον φόβο για τις συνέπειες του πολέμου. Ο Ούγκο Τσάβες, για παράδειγμα, δεν έχει αυτήν την τακτική. Εχει μάθει να πολεμάει και να σκοτώνει. Ψάχνει για τον δικό του πόλεμο και δεν τον ενδιαφέρει αν θα καταστρέψει τη Βενεζουέλα προκειμένου να γίνει ο ίδιος πανίσχυρος. Κυνηγός του πολέμου υπήρξε και ο πρώην πρόεδρος Μπους και τον βρήκε στο Ιράκ. Βρετανοί αξιωματούχοι επιβεβαιώνουν πλέον ότι ο Μπους σχεδίαζε να επιτεθεί στο Ιράκ πολύ πριν από τις τρομοκρατικές πράξεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Ο Ιρακινός ηγέτης Σαντάμ Χουσεΐν δεν είχε καμιά σχέση με τους 3.000 Αμερικανούς που σκοτώθηκαν την 11η Σεπτεμβρίου. Ο Σαντάμ δεν είχε όπλα μαζικής καταστροφής. Τώρα είναι στο χέρι του Μπαράκ Ομπάμα να αλλάξει την τάση και να γίνει πρόεδρος της ειρήνης, όχι πρόεδρος του πολέμου. Στην προεκλογική εκστρατεία είχε πει ότι προτιμά τη διπλωματία και τον διάλογο έναντι της πολεμικής ισχύος. Και μάλιστα πρότεινε να υπάρξουν συνομιλίες ακόμη και με τους εχθρούς των ΗΠΑ.

ΤΗΕ ΙΝDΕΡΕΝDΕΝΤ

Ο κίνδυνος του πλήθους

Ακόμη κι εκείνοι που θα ήθελαν να δουν τον Μπερλουσκόνι ταπεινωμένο στις εκλογές μάλλον θα ένιωσαν άσχημα μετά την επίθεση που ο Καβαλιέρε δέχθηκε το Σαββατοκύριακο. Εχοντας αναμειχθεί με το πλήθος στην πλατεία του καθεδρικού ναού του Μιλάνου και υπογράφοντας αυτόγραφα, ο Μπερλουσκόνι έκανε αυτό που οι Βρετανοί πολιτικοί ηγέτες κάνουν σπανίως. Δεν αναμειγνύονται με το πλήθος. Αρχικά ήταν ο φόβος του ΙRΑ που οδήγησε τους Βρετανούς πολιτικούς να περιορίσουν τις επαφές τους με το κοινό. Σήμερα είναι ο φόβος των εξτρεμιστών του Ισλάμ. Αλλά ο τρομοκρατικός κίνδυνος είναι επίσης μια βολική δικαιολογία για τους πολιτικούς που δεν επιθυμούν πολλά με το κοινό. Τους είναι πολύ πιο άνετο να βρίσκονται κλειδωμένοι σε φυλασσόμενα κτίρια στα οποία έχουν πρόσβαση μόνον ανώτατοι δημόσιοι υπάλληλοι και καλά αμειβόμενοι σύμβουλοι. Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι η επίθεση κατά του Μπερλουσκόνι ήταν κάτι περισσότερο από μια επίθεση άνδρα με ιστορικό ψυχασθένειας. Δυστυχώς, οι εικόνες του αιματοβαμμένου πρωθυπουργού θα ενισχύσουν τις απόψεις άλλων πολιτικών ότι δεν υπάρχει ασφάλεια στο πλήθος.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή