Οτι η οικολογία στις μέρες μας εκλαμβάνεται από ορισμένους πιστούς της ως θεολογία είναι κάτι που ίσως υποδηλώνεται στο απόκοσμο βλέμμα της κυρίας Τίνας Μπιρμπίλη. Φοβάμαι όμως ότι η τυφλή πίστη στο ευαγγέλιο της οικολογίας έχει και δεινότερες επιπτώσεις, αν κρίνω από το άρθρο του αναπληρωτή υπουργού Εθνικής Αμυνας, που δημοσιεύθηκε στις 19 του μηνός σε τούτη την εφημερίδα.
Ο Πάνος Μπεγλίτης κάνει μια εμπεριστατωμένη ανάλυση των προβλημάτων ασφαλείας που γεννά η κλιματική και περιβαλλοντική κρίση – ανάλυση με την οποία δύσκολα μπορεί κανείς να διαφωνήσει. Ωστόσο, όταν περιγράφει τους μακροπρόθεσμους στόχους της «πράσινης Εθνικής Αμυνας» την οποία ευαγγελίζεται, αναφέρει «επενδύσεις που θα στρέφονται πλέον σε «πράσινες τεχνολογίες»», καθώς και στην «προμήθεια «πράσινων» οπλικών συστημάτων». Εξηγεί δε ότι «σήμερα η συζήτηση επικεντρώνεται σε «πράσινα» οπλικά συστήματα, τα οποία τείνουν να χρησιμοποιούν μικρότερες ποσότητες ορυκτών καυσίμων, έτσι ώστε να επιβαρύνουν λιγότερο το περιβάλλον αλλά και να περιορίζουν εξαρτήσεις».
Συγγνώμη, αλλά η έννοια του «πράσινου οπλικού συστήματος» στη μεν γλώσσα είναι παράδειγμα σχήματος οξύμωρου, στη δε ζωή παράδειγμα παραλογισμού. Δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το κέρδος, αν είτε το φορτηγό που μεταφέρει τον εκτοξευτήρα είτε ο πύραυλος όταν εκτοξεύεται επιβαρύνουν λιγότερο το περιβάλλον, μπροστά στην καταστροφή που θα προκαλέσει το βλήμα όταν βρει τον στόχο του! Πώς συμψηφίζονται αυτά τα δύο; Πώς, δηλαδή, νοείται σύγχρονος πόλεμος που είναι και φιλικός προς το περιβάλλον;
Προορισμός των όπλων είναι να σκοτώνουν και να καταστρέφουν. Πάντα θα υπάρχουν και πάντα θα χρησιμοποιούνται όσο υπάρχει ανθρώπινος πολιτισμός. (Οι μόνοι που δεν πρόκειται να ξαναδούν πόλεμο είναι οι νεκροί, είπε κάποτε -παραφράζοντας τον Πλάτωνα- ο σπουδαιότερος εν ζωή στρατιωτικός ιστορικός, ο Τζον Κίγκαν). Τα όπλα είναι αναγκαίο κακό. Είτε είναι πράσινα είτε φούξια, δεν κάνει καμία διαφορά επί της ουσίας. Αν η κυβέρνηση έχει πάρει στα σοβαρά την «πράσινη ανάπτυξη» που μας έταξε, ας τη θέσει τουλάχιστον σε ρεαλιστικές διαστάσεις, αποφεύγοντας αερολογίες. Μέχρι στιγμής, η υπόσχεσή της τείνει να εξελιχθεί σε αστείο. Τουλάχιστον ας μην καταντήσει και ευφημισμός, όπως η «επανίδρυση του κράτους».
Los desaparecidos
Οι εξαφανισμένοι. Ο όρος μάς έρχεται από τις ισπανόφωνες χώρες της Ν. Αμερικής και αναφέρεται στον μεγάλο αριθμό των αντιφρονούντων, τους οποίους τα διάφορα δικτατορικά καθεστώτα εξαφάνισαν από προσώπου γης, για πολλούς εκ των οποίων οι συνθήκες και ο τόπος του θανάτου τους παραμένει ακόμη άγνωστος. Ευτυχώς, η μοίρα των «εξαφανισμένων» της Ρηγίλλης είναι ασυγκρίτως καλύτερη. Αληθεύει ότι στο μισθολόγιο της Ν. Δ. έχουν εντοπισθεί αρκετές δεκάδες ονόματα υπαλλήλων, των οποίων τα πρόσωπα δεν έχει δει κανένας στους διαδρόμους της Ρηγίλλης τα τελευταία χρόνια; Λέγεται μάλιστα ότι οι περισσότεροι από τους εξαφανισμένους απασχολούνται σε αυλές ορισμένων ευγενών της Ν. Δ. Αν πράγματι ισχύει αυτό, διερωτώμαι για ποιο λόγο ο Αντώνης Σαμαράς διετήρησε στη θέση του γενικού διευθυντή του κόμματος τον Μενέλαο Δασκαλάκη.
Κοινωνικές αδικίες
Ο διάλογος είναι πραγματικός. Τηλεφωνεί κάποιος από το ΠΑΣΟΚ σε στέλεχος του Μαξίμου, με σκοπό να ζητήσει ένα ρουσφέτι. «Α! Δεν το λέμε πια έτσι. Το λέμε «άρση κοινωνικής αδικίας»». Και το αφιερώνουν, υποθέτω, εις μνήμην Κ. Ρόβλια, του πολιτικού στον οποίο ο λαός της Μαγνησίας αναγνώρισε εκείνον που μπορούσε να λυτρώσει τον απλό λαό από τις «κοινωνικές αδικίες» και, γι’ αυτό, έσπευσε να του υποβάλει αιτήματα για την «άρση» τους…
Τhe Cabinet Show
Τι ειρωνεία! Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος έζησε χθες αυτό που πρέπει να ονειρευόταν ο αείμνηστος προκάτοχός του: Τον κάλεσε ο Γιώργος ως guest star στο υπουργικό συμβούλιο, όπου το θέμα ήταν τα δικαιώματα των μεταναστών. Τελειώνοντας την ομιλία του, ο προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας προσκάλεσε τον Γιώργο να παρευρεθεί σε συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου. Αφησε δε να εννοηθεί ότι στη Σύνοδο η ατμόσφαιρα θα είναι πιο ζεστή. «Εδώ το δικό σας συμβούλιο είναι μεγάλο, το δικό μας είναι πιο μικρό», είπε. Αντιλαμβάνομαι ότι η πρόσκληση προς τον Γιώργο είχε μάλλον χαρακτήρα χαριτολογήματος, ειπώθηκε δηλαδή μεταξύ σοβαρού και αστείου. Αμφιβάλλω όμως αν το αντιλαμβάνεται έτσι και ο Γιώργος. (Μην τάξεις σ’ άγιο κερί και σε παιδί κουλούρι…) Οπότε, ας προετοιμαστεί ο Μακαριώτατος για τις συνέπειες. Ο συνδυασμός της συναρπαστικής ρητορικής του Γιώργου και της προχωρημένης ηλικίας πολλών επισκόπων εγγυάται μια άκρως ενδιαφέρουσα συνεδρίαση…
Χρυσόστομος!
«Η κ. Κανέλλη δεν έχει μέτρο. Είναι tv star, με τον σταυρό στο χέρι και το σφυροδρέπανο και μας λέει διαρκώς τέτοιες ανοησίες». Της τα είπε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλος και, για μια φορά επιτέλους, είδαμε έναν συνδικαλιστή του δημόσιου τομέα να κάνει κάτι χρήσιμο για το σύνολο της κοινωνίας και όχι μόνο για τις συντεχνίες…
Η πρώτη νίκη
Ενδείξεις στον ορίζοντα ότι το σχέδιο του Γιώργου αρχίζει να αποδίδει. Θετική ήταν χθες η εικόνα για τα ελληνικά ομόλογα στις ασιατικές αγορές. Αποδίδεται, προφανώς, στην κίνηση Παπανδρέου να διορίσει τον Γ. Ντόλιο στη θέση του αποπεμφθέντος υφυπουργού Εσωτερικών Κ. Ρόβλια. Αμέσως μετά την αργία των Χριστουγέννων, ο επόμενος στόχος της κυβέρνησης είναι να κάμψει την επιφυλακτικότητα και των ευρωπαϊκών αγορών, για την επίτευξη του οποίου, όπως πληροφορούμαι, προετοιμάζεται μεγάλη συνέντευξη της Θεοδώρας Τζάκρη στα διεθνή ΜΜΕ…