Η συμφορά της Αϊτής δείχνει για μια ακόμη φορά κάτι που ήταν ανέκαθεν γνωστό σε εμάς τους ανθρώπους: ότι, ακόμη και στη μέση της χειρότερης καταστροφής, η ελπίδα παραμένει ζωντανή. Το είδα με τα ίδια μου τα μάτια αυτήν την εβδομάδα στο Πορτ-ο-Πρενς. Ο ΟΗΕ υπέστη το μεγαλύτερο πλήγμα στην ιστορία του. Το αρχηγείο μας στην πρωτεύουσα της Αϊτής μετατράπηκε σε μια άμορφη μάζα τσιμέντου και χάλυβα. Σκέφτηκα ότι είναι αδύνατον να υπάρχουν επιζώντες. Και όμως, λίγα λεπτά αφότου έφυγα με βαριά καρδιά, οι ομάδες διάσωσης ανέσυραν έναν επιζώντα που είχε παραμείνει θαμμένος για πέντε ημέρες, χωρίς τροφή ή νερό. Νομίζω ότι αυτό είναι ένα μικρό θαύμα, ένα σημάδι ελπίδας.
Οι καταστροφές, όπως αυτή της Αϊτής, μας υπενθυμίζουν πόσο εύθραυστη είναι η ανθρώπινη ζωή, αλλά και πόσο μεγάλη είναι η ανθρώπινη δύναμη. Βλέπουμε στην τηλεόραση εικόνες φρίκης: κατεστραμμένα κτίρια, πτώματα στους δρόμους, άνθρωποι που χρειάζονται επειγόντως τροφή, νερό και στέγη. Τις εικόνες αυτές τις είδα ο ίδιος περπατώντας στους δρόμους της κατεστραμμένης πόλης. Δεν είδα όμως μόνο την καταστροφή.
Στη διάρκεια της σύντομης επίσκεψής μου συνάντησα πολλούς απλούς ανθρώπους. Μια νεαρή μητέρα που ζει με τα παιδιά της σε ένα δημόσιο πάρκο είχε την πίστη ότι η βοήθεια θα έρθει σύντομα. Το ίδιο πίστευαν και οι άλλοι. «Ηρθα να προσφέρω ελπίδα», τους είπα. «Μην απελπίζεστε». Η γυναίκα αυτή ζήτησε από τη διεθνή κοινότητα να βοηθήσει την Αϊτή για χάρη των παιδιών της και των μελλοντικών γενεών.
Για όσους έχουν χάσει τα πάντα, η βοήθεια φτάνει πάντα αργά. Αλλά στην Αϊτή η βοήθεια έρχεται, και μάλιστα όλο και περισσότερη, παρά τις μεγάλες δυσκολίες σε μια πρωτεύουσα όπου όλες τις υπηρεσίες και οι υποδομές είναι ανύπαρκτες. Από το πρωί της περασμένης Δευτέρας, βρίσκονται επί το έργον περισσότερες από 40 διεθνείς ομάδες έρευνας και διάσωσης με περισσότερους από 1.700 διασώστες. Οι προμήθειες νερού αυξάνονται. Ολο και περισσότερες σκηνές και προσωρινά καταφύγια φτάνουν στην Αϊτή. Με τη βοήθεια των διεθνών ιατρικών ομάδων τα νοσοκομεία που έχουν υποστεί μεγάλες ζημίες έχουν αρχίσει να ξαναλειτουργούν. Εν τω μεταξύ, το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Τροφίμων του ΟΗΕ συνεργάζεται με τον αμερικανικό στρατό για την καθημερινή διανομή μερίδων σε περίπου 200.000 ανθρώπους. Το πρόγραμμα αναμένεται να προσφέρει βοήθεια σε περίπου ένα εκατομμύριο ανθρώπους εντός των προσεχών εβδομάδων, ενώ στόχος είναι η διανομή τροφίμων σε δύο εκατομμύρια.
Εχει δημιουργηθεί ένας χείμαρρος διεθνούς βοήθειας, ανάλογος με το μέγεθος της καταστροφής. Δουλειά μας είναι να διοχετεύσουμε αυτή τη βοήθεια. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι φτάνει όσο το δυνατόν γρηγορότερα σε αυτούς που την έχουν ανάγκη.
Ο παράγων χρόνος κυριαρχεί στον προγραμματισμό μας. Ωστόσο, δεν είναι πολύ νωρίς να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε το αύριο. Αν και απελπιστικά φτωχή, η Αϊτή είχε σημειώσει πρόοδο. Πρέπει, σε συνεργασία με την κυβέρνηση, να βοηθήσουμε την Αϊτή να γίνει καλύτερη από πριν, ώστε τα χρήματα και η βοήθεια που επενδύονται σήμερα να δημιουργήσουν μακροχρόνια οφέλη. Καθώς σπεύδουμε να βοηθήσουμε την Αϊτή, ας έχουμε στο μυαλό μας την ευρύτερη εικόνα. Αυτό ήταν το ισχυρό και ξεκάθαρο μήνυμα που έλαβα από τον κόσμο στους δρόμους του Πορτ-ο-Πρενς. Ζήτησαν δουλειές, αξιοπρέπεια και ένα καλύτερο μέλλον. Με το να κάνουμε το σωστό για την Αϊτή, θα στείλουμε ένα μήνυμα ελπίδας σε όλους τους φτωχούς του κόσμου.
* Ο Μπαν Κι Μουν είναι γενικός γραμματέας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.