Ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος τόνισε στον πρωθυπουργό μας, κατά τη χθεσινή συνάντησή τους, την ανάγκη να μη χαθεί περισσότερος χρόνος και να ληφθούν αμέσως σοβαρότερα μέτρα για την αντιμετώπιση του δημοσιονομικού προβλήματος. Ξέρετε ποιο είναι το αστείο; Οτι, σύμφωνα με πληροφορίες, ο Γιώργος του εδήλωσε «έτοιμος να αναλάβει δράση». Και μετά, και μετά; Ε, μετά έφυγε για το Νταβός…
Από σήμερα ώς τις 15 του επομένου μηνός έχουμε 19 ημέρες. Σήμερα και αύριο (28 και 29 Ιανουαρίου) ο Γιώργος είναι στο Νταβός. Από τις 3 ώς τις 8 Φεβρουαρίου επισκέπτεται την Ινδία. Ακολουθεί, 9 με 10 Φεβρουαρίου, η επίσκεψή του στο Παρίσι και από εκεί στις 11 Φεβρουαρίου μεταβαίνει στις Βρυξέλλες. Στις 15 φεύγει και πάλι για τη Μόσχα. Τι σημαίνει αυτό; Για να μην κουράζεστε με τους υπολογισμούς, τους έκανα εγώ. Από τις 19 ημέρες μέχρι το μέσον του επομένου μηνός, ο Γιώργος θα βρίσκεται στην Αθήνα τις 7. Δηλαδή, 30 και 31 Ιανουαρίου, 1, 2, 12, 13 και 14 Φεβρουαρίου. Τι κι αν η μία στις δύο επιχειρήσεις σωρεύει ζημίες εξαιτίας των αγροτικών μπλόκων; Τι κι αν εφοριακοί και τελωνειακοί βάζουν μπροστά τον δικό τους εκβιασμό και επισπεύδουν τις απεργίες τους; Ο Γιώργος προτιμά να ασχολείται με τη διεθνή διπλωματία – όταν δεν γυμνάζεται. Αυτό μπορεί, αυτό κάνει.
Πολύ φοβάμαι ότι ο Γιώργος Α. Παπανδρέου (ΓΑΠ ή GAP) ουσιαστικά δεν διαφέρει από τον ένδοξο προκάτοχό του στην πρωθυπουργία. Οπως και εκείνος έτσι και αυτός, αντί να καταβάλλει προσπάθεια για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του προβλήματος, προσπαθεί απλώς να φέρει το πρόβλημα στα μέτρα των δυνατοτήτων και των προτιμήσεών του. Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ τους είναι, βέβαια, ότι ο πρώτος μπορούσε, αλλά δεν ήθελε επειδή βαριόταν, ενώ ο δεύτερος θέλει, αλλά δεν μπορεί. Γι’ αυτό κάθε μέρα που χρησιμοποιώ το μετρό, κοιτάζω με δέος εκείνη την επιγραφή που προειδοποιεί τους επιβάτες για το κενό ανάμεσα στο βαγόνι και την αποβάθρα: Mind the gap. Στο μυαλό μου αποκτά την τρομερή σημασία πολιτικού μηνύματος: Mind the GAP. Προσοχή στο κενό. Το κενό εξουσίας…
Μην το μάθει η Τίνα!
Ξέρετε πόσες σελίδες ήταν τα πρακτικά της προηγούμενης εξεταστικής για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου; Δεκατρείς χιλιάδες. (Λογικό, αν σκεφθεί κανείς ότι κατέθεσαν 122 μάρτυρες, περισσότεροι και από εκείνους στη Δίκη των Εξ…) Σκεφθείτε αν το καθένα από τα μέλη της νέας εξεταστικής για το ίδιο θέμα (νομίζω ότι είναι παραπάνω από είκοσι) αποφασίσει να ζητήσει αντίγραφα των πρακτικών, ώστε να ενημερωθεί. Σκεφθείτε, τέλος, πόσα δένδρα θα την πληρώσουν από αυτήν την υπόθεση – αλλά, προς Θεού, μην το πείτε στην πράσινη Τίνα! Την βλέπω πολύ εύθραυστη για να το αντέξει…
Δεν θα περπατήσει
Δεν βλέπω να έχει ελπίδες πραγμάτωσης η εξαγγελία του Αντώνη Σαμαρά για την ίδρυση υπουργείου οικογενείας, καθώς διαπιστώνω ότι βάλλεται εκ των ένδον και δη από τομεάρχες του κόμματος. Ο Κώστας Τασούλας, λόγου χάριν, έκανε το ακόλουθο σχόλιο: «Ερχόμαστε και πάλι δεύτεροι. Ανακοινώνουμε υπουργείο οικογένειας, όταν το ΠΑΣΟΚ έχει κάνει κυβέρνηση οικογένειας…»
Οι Σουδήτες του Σουδάν
Από ανθρώπους που έχουν αναλώσει χρόνο από τη ζωή τους για να μάθουν μια ξένη γλώσσα και εργάζονται ως μεταφραστές θα περίμενε κανείς, αν όχι σχολαστικότητα, τουλάχιστον στοιχειώδη προσπάθεια απόδοσης των πραγματολογικών στοιχείων του κειμένου. Διότι η οποιαδήποτε γλώσσα είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα απλό εργαλείο επικοινωνίας. Στην κάθε φάση της εξέλιξής της περιέχει τους κώδικες ενός πολιτισμού και μιας εποχής.
Τις προάλλες, έβλεπα στην τηλεόραση (στην κρατική, παρακαλώ…) μία ταινία, της οποίας η υπόθεση εκτυλισσόταν στη Γερμανία, λίγο προτού ξεσπάσει ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Κάποια στιγμή, ο Βρετανός ηθοποιός Κένεθ Μπράνα, που έπαιζε τον ρόλο ενός φανατικού ναζί, ανέφερε τη Σουδητία (Sudetenland), περιοχή στη βορειοδυτική Τσεχοσλοβακία, η οποία εκατοικείτο από Γερμανούς και απετέλεσε το πρόσχημα για να εισβάλει ο Χίτλερ στη χώρα. Η μετάφραση στους υποτίτλους ήταν… Σουδάν. Φαντασθείτε, δηλαδή, την αβυσσαλέα άγνοια του μεταφραστή! Ας την έλεγε τουλάχιστον Σουηδία. Γεωγραφικά, θα είχε πέσει πιο κοντά…
Ανάλογα παραδείγματα υπάρχουν αναρίθμητα. Κάποτε καθόμουν και τα κατέγραφα. Εχω σταματήσει πια, γιατί δεν έχει νόημα. Ολα αυτά είναι, απλώς, συμπτώματα της γενικής κατάρρευσης της Παιδείας μας. Αφότου σκοπός της εκπαίδευσης δεν είναι πλέον η γνώση, αλλά η συγκέντρωση μορίων για τον διορισμό στο Δημόσιο, είναι επόμενο να έχει αυξηθεί ο αριθμός των ζώων που κυκλοφορούν με πτυχία. Αλλά ας μην καταφέρομαι εναντίον των αθώων. «Οι άνθρωποι», είπε κάποτε η Ζερμέν Γκριρ, «είναι ζώα και ως τέτοια δικαιούνται ανθρώπινης μεταχείρισης»…
Κουμπάροι
Ο διορισμός τους στις δύο ανώτερες διοικητικές θέσεις κρατικής βιομηχανίας ανακοινώθηκε περίπου προ δέκα ημερών· και, ως άνθρωπος καλών προθέσεων, θέλω να πιστεύω ότι θα επελέγησαν με αντικειμενικά κριτήρια, μέσα από το πλήθος όσων είχαν υποβάλει τα βιογραφικά σημειώματά τους διά της ηλεκτρονικής οδού. Μόλις χθες, ωστόσο, πληροφορήθηκα ότι και τα δύο αυτά πρόσωπα είναι κουμπάροι του πρωθυπουργού. Μη σπεύδετε όμως να κακίσετε την ηγεσία της κυβέρνησης! Διότι σας πληροφορώ ότι η βιομηχανία όπου διορίστηκαν βρίσκεται σε απόσταση 423 χιλιομέτρων από την πρωτεύουσα. Εφόσον, λοιπόν, η χιλιομετρική απόσταση αποτελεί προϋπόθεση για τον διορισμό όλων των κουμπάρων της σημερινής εξουσίας, το γεγονός συνιστά σχετική πρόοδο, εν σχέσει με το παρελθόν…