ΗΑΑRΕΤΖ
Η κατάθεση Μπλερ
Η εξεταστική επιτροπή της Βρετανίας για το Ιράκ ξεκίνησε τις εργασίες της προ εξαμήνου. Πολλοί αξιωματούχοι ήδη έχουν καταθέσει. Η κατάθεση, όμως, του Μπλερ είναι ιστορικής και πολιτικής σημασίας, πιθανότατα γιατί θα αποκαταστήσει την ισορροπία στη συζήτηση για τον πόλεμο και τα αποτελέσματά του. Ο Μπλερ δίνει μάχη για την υστεροφημία του, αλλά δεν πρέπει να ανησυχεί για τη δουλειά του, επειδή τελικά αναγκάστηκε να παραιτηθεί από την πρωθυπουργία και επομένως έχει πληρώσει το τίμημα. Ο πόλεμος στο Ιράκ θεωρήθηκε αποτυχία. Στη χώρα επικράτησε χάος και παρά την παρουσία εκατό χιλιάδων Αμερικανών στρατιωτών, οι ΗΠΑ δεν εξάλειψαν τον τρόμο και τη βία, που έχουν τις ρίζες τους στην αντιπαλότητα σουνιτών – σιιτών. Η εκλεγμένη κυβέρνηση στο Ιράκ παραπαίει ανάμεσα στην ανικανότητά της να κυβερνήσει και τη ροπή της προς τον δεσποτισμό. Η κατάθεση Μπλερ επαναφέρει τη συζήτηση στους πραγματικούς λόγους του πολέμου, οι οποίοι έχουν αξία, παρότι ο στόχος δεν επετεύχθη. Ο Σαντάμ Χουσεΐν και το καθεστώς του, όμως, έπρεπε να ανατραπούν ακόμη κι αν ο ΟΗΕ δεν ήταν σε θέση να πάρει απόφαση.
LΕ ΜΟΝDΕ
Ολοι Ελληνες;
Το ημερολόγιο δεν κάνει τίποτα στην τύχη: τη στιγμή που οι Βρυξέλλες έθεταν σε επιτήρηση την Ελλάδα, η Γαλλία διά της υπουργού Οικονομικών, Κριστίν Λαγκάρντ, παρουσίαζε στην Επιτροπή το σχέδιο της γαλλικής κυβέρνησης για μείωση των ελλειμμάτων στο 3% ώς το 2013. Η υπουργός απέφυγε να χρησιμοποιήσει τον όρο «πειθαρχία», η οποία παρ’ ολίγον να της στοιχίσει τη θέση της στο Μπερσί, το 2007, αλλά περί αυτού πρόκειται. Η ίδια προσέγγιση στις ΗΠΑ: το δημόσιο έλλειμμα που φέτος θα αγγίζει το 10,6% θα πρέπει να πέσει στο 4% ώς το 2013. Σε τρεις περιπτώσεις -Ελλάδα, Γαλλία, ΗΠΑ- η λογική είναι η ίδια: ένα χρόνο μετά το άνοιγμα της στρόφιγγας των πιστώσεων για την αντιμετώπιση της κρίσης, οι κυβερνήσεις αρχίζουν να γυρίζουν ανάποδα τους δείκτες του ρολογιού. Η αύξηση των επιτοκίων αποταμίευσης δείχνει ότι τα νοικοκυριά ανησυχούν τώρα για τα δημόσια ελλείμματα, που στα μάτια τους χρησιμοποιούνται για τη σωτηρία των τραπεζών και όχι για τη διατήρηση των θέσεων εργασίας. Είναι καιρός επομένως για τις κυβερνήσεις να στείλουν μήνυμα ότι επιστρέφουν σε σχετική ομαλότητα, ακόμη κι αν η αμφιβολία επιμένει.
FRΑΝΚFURΤΕR ΑLLGΕΜΕΙΝΕ
Θέμα αξιοπιστίας
Το άλφα και το ωμέγα στις χρηματαγορές για όλες τις χώρες, και επομένως και για την Ελλάδα, είναι η αξιοπιστία: «Εάν τα δημοσιονομικά προγράμματα πείσουν τις χρηματαγορές, τότε οι ισχυροί παράγοντες της αγοράς θα δώσουν τον απαιτούμενο χρόνο στην Ελλάδα, για να υλοποιήσει τα προγράμματά της. Οσο όμως δεν πείθονται, τόσο λιγότερο χρόνο δίνουν για τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις στην καταχρεωμένη χώρα, ενώ ταυτόχρονα απαιτούν υψηλότερα ασφάλιστρα για τα ομόλογά της. Στο διάστημα αυτό η Ελλάδα θα αναγκαστεί να αναχρηματοδοτεί το χρέος της όλο και πιο βραχυπρόθεσμα και όλο πιο ακριβά. Ετσι, όμως, θα χειροτερέψει την κατάστασή της και τότε έρχεται το σενάριο τρόμου: να χάσει η χώρα την πρόσβασή της στις κεφαλαιαγορές. Γι’ αυτό, το ζήτημα κατά πόσον είναι σκόπιμο και συνετό να αφήσουμε την Ελλάδα να αγωνιστεί μόνη της στον αγώνα για την αξιοπιστία της επανέρχεται. Γιατί εάν δεν τη βοηθήσουμε, τότε ελλοχεύει ο κίνδυνος οι αγορές να πιέσουν τη χώρα σε δημοσιονομική πειθαρχία, την οποία δεν μπορεί να αντέξει η πραγματική οικονομία.
ΤΗΕ ΙΝDΕΡΕΝDΕΝΤ
«Υπό ομηρία»
ΟΙ Ισραηλινοί αξιωματούχοι συμμετέχουν στο συνέδριο της Χερζλίγια με θέμα το κράτος του Ισραήλ. Το κλίμα που επικρατεί είναι στα όρια της παράνοιας. Ο πραγματικός σεισμός στα θεμέλια του Ισραήλ, ο πραγματικός κίνδυνος για την εικόνα του, είναι το έθνος που καλείται Ισραήλ. Ετσι, η πολεμική προπαγάνδα καλά κρατεί. Ξεχάστε την εισβολή στον Λίβανο το 1982 και τον θάνατο 15.000 Λιβανέζων και Παλαιστινίων. Ξεχάστε τη Σάμπρα και Σατίλα. Διαγράψτε τη σφαγή της Κανά το 1996 και σβήστε τους 1.500 νεκρούς το 2006 στον πόλεμο του Λιβάνου. Ξεχάστε και τους 1.300 Παλαιστίνιους που σκοτώθηκαν στην ισραηλινή εισβολή στη Γάζα. Το Ισραήλ βρίσκεται αντιμέτωπο με μια άνευ προηγουμένου επικίνδυνη επίθεση. «Το Ισραήλ υπό ομηρία». Αυτός είναι ο τίτλος του συνεδρίου στη Χερτζλίγια με τη συμμετοχή διπλωματών, Ισραηλινών δημοσίων υπαλλήλων και στρατιωτικών. Το Ισραήλ, λοιπόν, ως θύμα. Η χώρα της οποίας στρατιωτικοί και πολιτικοί κινδυνεύουν να κατηγορηθούν για εγκλήματα πολέμου αν πατήσουν το πόδι τους στην Ευρώπη. Κάποιοι ξεχνούν ότι οι Ισραηλινοί αξιωματικοί δεν μπορεί να κατηγορούνται για ακρότητες!