Αβέβαιη έκβαση

2' 29" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Κάνουμε προσπάθεια να αποφύγουμε τη χρεοκοπία. Αλλά, παραμένουμε στο χείλος της. Στις διεθνείς αγορές, σε βάρος της Ελλάδας έχουν τεθεί μεγάλα στοιχήματα (σύμφωνα με υπολογισμούς, ανέρχονται σε αρκετά δισ. ευρώ…) ότι δεν θα καταφέρουμε να αποφύγουμε το μοιραίο βήμα. Διεθνείς τράπεζες που έχουν «σορτάρει» τα ελληνικά ομόλογα, πιέζουν τα spreads ανοδικά, στοιχηματίζοντας ότι θα υποχρεωθούμε να «διασωθούμε», ώστε (τότε…) τα spreads να πέσουν και οι ίδιες να βγάλουν εύκολα κέρδη σε βάρος της χώρας. Γι’ αυτές, μια έκρηξη της κρίσης στον πιο αδύνατο κρίκο της Ευρωζώνης είναι, πράγματι, μεγάλη ευκαιρία.

Αυτοί είναι οι «σωτήρες» που μας προσφέρουν τις «καλές υπηρεσίες» τους. Είναι οι ίδιοι που «σορτάρουν» τίτλους και άλλων μεσογειακών κρατών της Ευρωζώνης και το ίδιο το ευρώ, προσδοκώντας κέρδη από τις καταστροφικές επιπτώσεις μιας πρωτόγνωρης θύελλας. Διότι, αν η κρίση εισβάλλει στην αγορά των κρατικών τίτλων της Ευρωζώνης, τότε ίσως θα θυμόμαστε την κρίση του 2008 με νοσταλγία. Μια κρίση στα ομόλογα δεν θα αφήσει κανέναν άθικτο – ούτε, τις ΗΠΑ, οι οποίες ήδη έχουν μεγάλο πρόβλημα. Αλλά, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και οι ισχυροί της Ευρωζώνης, αμήχανοι, θωρούν περίπου ακίνητοι την κρίση να εξελίσσεται.

Εξαντλούνται σε αυστηρότητα προς την Ελλάδα.

Χαρακτήρισαν «γενναία» τα μέτρα που ανακοίνωσε ο κ. Γ. Παπανδρέου (με τα οποία, μεταξύ άλλων, αρμοδίως υπολογίζεται ότι μειώνεται 7% η μισθοδοσία στο Δημόσιο…), παρά ταύτα έβαλαν «αστερίσκους» στο Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Εκπέμπουν το μήνυμα ότι το Πρόγραμμα κινείται στη σωστή κατεύθυνση, αλλά το εγκρίνουν μόνον επί της αρχής του, διότι ζητούν να συμπληρωθεί με νέα μέτρα – έως τις 16 Μαρτίου. Η αμετροέπεια και η αλαζονεία κάποιου υπαλλήλου της Τράπεζας ή της Επιτροπής, η έλλειψη αλληλεγγύης και η απουσία πολιτικής στήριξης στη δύσκολη προσπάθεια που ξεκινήσαμε, ίσως αποβούν μοιραίες – και για την Ευρωζώνη. Τούτου λεχθέντος, οι λεονταρισμοί δεν έχουν νόημα, η αντιμετώπιση του δικού μας προβλήματος εναπόκειται σε εμάς.

Ως κοινωνία, οφείλουμε να κατανοήσουμε την πραγματικότητα ώστε να την αλλάξουμε.

Επί 10ετίες ζούσαμε με «πακέτα» και δανεικά (κράτος και ιδιώτες χρωστάμε δύο ΑΕΠ). Χωρίς να βελτιώνουμε παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα, χωρίς να βελτιώνουμε προϊόντα και υπηρεσίες, δηλαδή χωρίς να δημιουργούμε προϋποθέσεις για την αποπληρωμή των δανείων, απολαμβάναμε ένα βιοτικό επίπεδο «φούσκα». Τα τελευταία χρόνια, χάσαμε τριάντα θέσεις στη διεθνή κατάταξη ανταγωνιστικότητας. Τη λησμονήσαμε εμείς, μας θυμάται εκείνη. Τώρα, η ανταγωνιστικότητα παίρνει την εκδίκησή της – επί δικαίων και αδίκων.

Οι ξένοι αρνούνται να μας δανείζουν για να καταναλώνουμε. Το κράτος δεν έχει λεφτά – ό, τι κι αν λέμε, αυτό δεν αλλάζει.

Τα εισοδήματά μας, για 1 – 2 χρόνια, θα μειωθούν σημαντικά – είναι λάθος να ωραιοποιείται η κατάσταση. Οποια μέτρα απαιτούνται, πρέπει να ληφθούν τώρα, μια κι έξω – οι καθυστερήσεις θα ενισχύουν τη διεθνή δυσπιστία και θα συντηρούν μια κοινωνική αναστάτωση που θα αποδομεί οποιαδήποτε πολιτική, σε βάθος χρόνου, με αποτέλεσμα να συρθούμε σε πολυετή ύφεση «τύπου Μπαρόζο». Είμαστε σε πόλεμο, η έκβαση του οποίου πλέον, για διάφορους λόγους, είναι αβέβαιη. Το γνωρίζουμε – το δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις. Αν ειπωθεί όλη η αλήθεια, ίσως αποφύγουμε τους «σωτήρες».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή