Ο άλλος κόσμος

5' 58" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Εφυγε στα 86 του ο φιλόσοφος Κώστας Αξελός» – έτσι μετέδιδαν τη θλιβερή είδηση τα ραδιόφωνα το πρωί της περασμένης Πέμπτης, έτσι την κατέγραψαν και οι περισσότερες εφημερίδες την επομένη.

Δεν ξέρω αν το έχετε προσέξει, αλλά η χρήση αυτής της ενοχλητικής μετωνυμίας («φεύγω» αντί του σαφέστερου «πεθαίνω») υποδηλώνει τον σεβασμό μας προς τον νεκρό και τη συμμετοχή μας στο πένθος. Συνήθως, πεθαίνουν οι ασήμαντοι και οι πολύ μακρινοί. Εκείνοι, όμως, που τους νιώθουμε κοντινούς μας, εκείνοι τους οποίους τιμούμε απλώς φεύγουν. Απαλύνουμε τον πόνο της απώλειας έτσι – ανθρώπινο και άρα κατανοητό.

Ωστόσο, εδώ υπάρχει ένα σημασιολογικό πρόβλημα. Διότι το «φεύγω» καλλιεργεί την προσδοκία του προορισμού: Κάποιος φεύγει από τη ζωή, αλλά πού πηγαίνει; Προφανώς, κάπου αλλού· δηλαδή, σε έναν άλλο κόσμο. Ο Κώστας Αξελός δεν νομίζω ότι πίστευε σε έναν άλλο κόσμο. Για την περίπτωση μάλιστα αυτού του σημαντικού Ελληνα διανοητή και αγωνιστή της Αριστεράς, είναι καλύτερα να μην υπάρχει ο άλλος κόσμος. Ισως εκεί να συναντούσε τον Κίτσο Μαλτέζο, που τον δολοφόνησαν ο ΟΠΛΑ και οι φίλοι του, μπροστά στο άγαλμα του Βύρωνα, την 1η Φεβρουαρίου 1944. Αλλά αυτά είναι παλιές ιστορίες…

Προς επιγόνους

«Ελπίζω ότι όσοι εξ υμών συμμετάσχουν εις την κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ’ εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματός των και με τα εκδουλεύσεις των, αλλ’ ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της […] Εφ’ όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν».

Οι λόγοι είναι του Ιωάννη Καποδίστρια και τους απηύθυνε προς την Δ΄ Εθνοσυνέλευση, μας πληροφορεί ο αναγνώστης Ι. Τ. Από πλευράς μου, να τους αφιερώσω στους επιγόνους του, στον σημερινό πολιτικό κόσμο της χώρας. Μακάρι να είχα περισσότερα και καλύτερα για να τους στολίσω! Θα το άξιζαν, καθώς αυτοί δίνουν πρώτοι το παράδειγμα για όλους εμάς, αποδεχόμενοι γενναία περικοπή του προϋπολογισμού της Βουλής κατά 1,75%. Εύγε, άξιοι απόγονοι του Καποδίστρια! (Μολονότι τη χώρα στη σημερινή μορφή της τη διαμόρφωσαν οι Μαυρομιχαλαίοι και οι όμοιοί τους…)

Ελευθερία έκφρασης

Από διακεκριμένο δικηγόρο των Αθηνών (ο οποίος όμως προτιμά να μην αναφερθεί το όνομά του, καθώς γνωρίζει την πραγματική φύση του «παραδικαστικού»…) έλαβα την κάτωθι επιστολή:

«Την περασμένη Κυριακή φιλοξενήσατε επιστολή αναγνώστη, που επιχειρηματολογεί ότι η απαλλαγή στο Εφετείο Αθηνών του κ. Πλεύρη από κατηγορίες βασισμένες στο βιβλίο του «Εβραίοι, όλη η αλήθεια» μπορεί να έχει και θετική πλευρά. Είναι αλήθεια ότι τα πλήγματα κατά του ηθικού μας ως κοινωνίας, ειδικά την τελευταία περίοδο, είναι ισχυρά και αλλεπάλληλα και έχουμε αυξημένη ανάγκη ανακούφισης και επιβεβαίωσης. Δεν είμαι βέβαιος, όμως, ότι η απαλλαγή του κ. Πλεύρη αποδεικνύει ότι η ελληνική Δικαιοσύνη έχει κατοχυρώσει την ελευθερία έκφρασης ως ανώτατο δημοκρατικό αγαθό, ακόμα και σε δύσκολες περιπτώσεις όπως αυτή του Ολοκαυτώματος. Αντίθετα, το σκεπτικό της συγκεκριμένης απόφασης δέχεται ότι η συνταγματική προστασία της έκφρασης είναι περιορισμένη. Παρά ταύτα, η περιορισμένη αυτή προστασία του λόγου καλύπτει το ανωτέρω πόνημα, εφόσον αναγνωρίζεται ως προϊόν «δικαιολογημένου επιστημονικού ενδιαφέροντος», που δεν προσβάλλει όλους τους Εβραίους, αλλά μόνον τους «εβραιοσιωνιστάς».

Η αιτιολογία γεννά απορίες: Γιατί άραγε να επιτρέπεται κατ’ εξαίρεση από τον νόμο η προσβολή των «εβραιοσιωνιστών»; Ποιοι είναι αυτοί; Και σε τι βασίζεται το δικαστήριο για να διαπιστώσει ότι το ενδιαφέρον του κ. Πλεύρη έχει χαρακτήρα δικαιολογημένο και επιστημονικό; Ισως, βέβαια, οι μωρολογίες του συγγραφέα (π.χ., «η Λευκή Φυλή δεν θέλει σημίτας στην Ευρώπη, διότι έτσι την συμφέρει βιολογικώς») να είναι σκοπιμότερο να αγνοηθούν παρά να προβληθούν σε δημόσια συζήτηση, έστω και με αφορμή την καταδίκη του. Παραμένει όμως η στενοχώρια, πώς ένα ανώτερο δικαστήριο της χώρας επέτρεψε να δημιουργηθούν υπόνοιες ότι, απαλλάσσοντας τον κ. Πλεύρη από τις κατηγορίες που τον βάρυναν, αντιμετώπισε το θρησκευτικό και φυλετικό μίσος όχι με φιλελεύθερη ανεκτικότητα αλλά με κατανόηση και αποδοχή».

Το χάπι του Τιθωνού

Ηταν ο εραστής της Ηούς. Για χάρη του, εκείνη ζήτησε από τον Δία να του δώσει την αιώνια ζωή, ξεχνώντας όμως να ζητήσει και αιώνια νεότητα. Τα τραγικά αποτελέσματα περιγράφει, με τον απαράμιλλο λυρισμό του, ο λόρδος Τέννυσον στο ομώνυμο ποίημά του… Θα διαβάσατε, όμως, ότι τη μοίρα του Τιθωνού μάς υπόσχεται ένα χάπι! Θα μιμείται τη δράση τριών γονιδίων στα οποία οφείλεται η μακροζωία και θα κυκλοφορήσει στην αγορά σε τρία χρόνια. Ισως διέλαθε της αντιλήψεώς σας ότι ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας, που έχει την έδρα της στις ΗΠΑ, είναι ο δρ Νιρ Μπαρζιλάι, Ισραηλινός γενετιστής, πρώην αρχίατρος του ισραηλινού στρατού.

Τι άλλο θέλετε, λοιπόν, για να αναγνωρίσετε την αισχρή συνωμοσία κατά του Ελληνισμού; Είναι φανερό ότι πρόκειται για σχέδιο με το οποίο επιχειρείται να δοθεί η χαριστική βολή στο ασφαλιστικό μας σύστημα! (Αφού μόνοι μας δεν τα καταφέραμε ακόμη…) Και όχι μόνον αυτό, αλλά στοχεύει βαθύτερα: Στην καρδιά του πολιτισμού μας! (Και, άρα, εντάσσεται στις επιδιώξεις του Κίσινγκερ…) Διότι, όπως μας διδάσκει η σημερινή κρίση και οι αιτίες της, ο σύγχρονος ελληνικός πολιτισμός συνίσταται στο να ζεις χωρίς να δουλεύεις, με τα λεφτά των άλλων – κατά προτίμηση, δε, των Γερμανών…

(Η επισήμανση ότι με το παραπάνω κοροϊδεύω την αντισημιτική συνωμοσιολογία μάλλον περιττεύει, αφού απευθύνομαι στους αναγνώστες της «Καθημερινής». Ωστόσο, ποτέ δεν ξέρεις σε τι χέρια μπορεί να πέσει μια εφημερίδα, οπότε φρόνιμο είναι να περιληφθεί…)

Quiz

Επιχειρηματίας με κινηματογραφικό προσωνύμιο κοκορεύεται ότι θα επισκεφθεί την Ουάσιγκτον, όπου τον έχει καλέσει για μπρέκφαστ ο πρόεδρος Ομπάμα. Ξεχνάει όμως να πει ότι μαζί του θα είναι και άλλοι 3.999 προσκεκλημένοι! Η πρόσκληση, βλέπετε, αφορά την Εθνική Ημέρα Προσευχής των ΗΠΑ, που γίνεται κάθε χρόνο στο Χίλτον της Ουάσιγκτον. Ο πρόεδρος, πλαισιωμένος από τους εκπροσώπους διαφόρων θρησκειών, διαβάζει μια προσευχή, έπειτα κάθεται λίγο στο τραπέζι με τους σημαντικότερους προσκεκλημένους κι αυτό είναι όλο. Μάλιστα, η διεύθυνση και το προσωπικό του ξενοδοχείου υπερηφανεύονται ότι εκείνη την ημέρα σερβίρουν 4.000 μερίδες ζεστά scrambled eggs – η παρ’ ημίν στραπατσάδα…

Φαιδρά πορτοκαλέα

Δεν καταλαβαίνω τις αντιδράσεις που προκαλεί η προσπάθεια του πρύτανη του Αριστοτελείου κ. Αναστασίου Μάνθου να προωθήσει την εκλογή της κυρίας Αννας Παναγιωταρέα στη βαθμίδα της τακτικής καθηγητρίας. Εδώ είναι πρύτανης ο κ. Μάνθος, ο οποίος -αδιαμαρτύρητα, αληθινό υπόδειγμα στωικισμού- έτρωγε τα αυγά στο κεφάλι από τους αναρχοαυτόνομους! Ετσι όπως εξελίχθηκαν τα πανεπιστήμια, ώς και η Παναγιώταινα μπορεί να είναι καθηγήτρια, πόσω μάλλον η κυρία Παναγιωταρέα. Ολοι εσείς, κύριοι, που αντιδράτε στην προαγωγή της Μεγάλης Κυρίας της ελληνικής δημοσιογραφίας, σκεφθείτε: Αν δεν γίνει καθηγήτρια η Παναγιωταρέα, ποιο είναι το μέλλον της χώρας όπου ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα;

68 κιλά

Με παρέσυραν οι εντυπώσεις που άφησε η Νέα Διακυβέρνηση (τη θυμάστε;) και αδίκησα τον Κώστα Καραμανλή. Οπως με πληροφορεί φίλος ο οποίος είχε το προνόμιο να βρίσκεται την ίδια ώρα με τον πρόεδρο στον χώρο του γυμναστηρίου, ο Κ. Καραμανλής γυμνάζεται, επιδεικνύοντας μάλιστα επιμέλεια αντιστρόφως ανάλογη εκείνης που επέδειξε κατά την πενταετή διακυβέρνηση της χώρας από τον ίδιο. «Σήκωσε 68 κιλά, τέσσερις φορές, σου λέω! Με τα ματάκια μου τον είδα», επέμεινε ο φίλος και τον πιστεύω. Είναι καλό ότι γυμνάζεται ο Κ. Καραμανλής, διότι ίσως κληθεί στο μέλλον να σηκώσει πολύ μεγάλα βάρη, καθώς αποτελεί τη χρυσή εφεδρεία του πολιτικού κόσμου. (Το τελευταίο ήταν ένα κακό αστείο – μην τρομάζετε…)

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή