Επειδή η ημέρα είναι Αναστάσιμη, ας επιχειρηθεί ένας μετριασμός του ζόφου που έχει κατακλύσει την Ελλάδα, λόγω της οικονομικής κρίσεως. Η κατάσταση είναι όντως δύσκολη, αλλά υπήρξαν και πολύ χειρότερα. Ο κάθε Ελληνας πολίτης θα απολέσει μέρος του εισοδήματός του. Ισως σημαντικό. Δίχως να έχουν προηγηθεί, ωστόσο, πόλεμος, απώλειες ανθρωπίνων ζωών και υλικές καταστροφές, όπως συνέβαινε σε παλαιότερες γενιές. Από την άποψη αυτή θα έλεγε κανείς ότι μιλούμε για περιορισμό μιας κάποιας πολυτέλειας, εν σχέσει με το παρελθόν. Δυσάρεστο ασφαλώς, αλλά όχι τραγικό.
Είναι ανθρώπινο βεβαίως να διεκδικεί κάθε γενιά το μύθο της μοναδικότητος. Επειδή όμως τα μεγάλα και φοβερά είχαν συμβεί έως το τέλος της δεκαετίας του ’40, ο νέος των είκοσι ετών της δεκαετίας του ’60, που είχε την τύχη να μη συρθεί στα χαρακώματα, όπως η προηγούμενη γενιά, επαναστάτησε κοινωνικά σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου.
Συγκλονιζόταν από διαδηλώσεις η Αθήνα από τον Ιούλιο του ’65 έως ότου επεβλήθη η δικτατορία των συνταγματαρχών. Οδοφράγματα στήθηκαν στο Παρίσι τον Μάιο του 1968, και προηγουμένως είχε συγκλονιστεί η Γερμανία, ενώ στη μακρινή Κίνα, ο Μάο Τσε Τουνγκ ενέπνεε στους νέους τα «ιδεώδη» της Πολιτιστικής Επαναστάσεως.
Και κατακάθισε ο κουρνιαχτός και επορεύθη η ανθρωπότης εν ειρήνη. Και κατέπεσε το Σιδηρούν Παραπέτασμα το 1989 και τα κομμουνιστικά καθεστώτα της Ευρώπης, δίχως να πέσει έστω και ένας πυροβολισμός, δίχως να χυθεί μία σταγόνα αίματος και απεκατεστάθη η δημοκρατία και η ελευθέρα αγορά στη ήπειρο.
Ανεδείχθησαν οι αγορές ως η νέα πανάκεια. Κυριάρχησαν οι αντιλήψεις του «καπιταλισμού των μαζών» και εχάθησαν οι αποταμιεύσεις των αφελών στη χοάνη των χρηματιστηρίων και τελικώς προ διετίας ήρθε η κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και επικράτησε ο πανικός και άρχισε η περίοδος της οικονομικής υφέσεως, με όλες τις συνέπειες. Ακρως δυσάρεστον, αλλ’ ου προς θάνατον.
Απλώς, κάποιοι στη Δύση, όπως και οι αντίστοιχοι συνάδελφοί τους στα κομμουνιστικά καθεστώτα που κατέρρευσαν, υπήρξαν εξ ίσου δογματικοί στις θεωρητικές τους αντιλήψεις περί οικονομίας και διαψεύστηκαν στην πράξη, ως ήταν λογικό και αναμενόμενο.
Στη χώρα μας, η κυβέρνηση του κ. Γιώργου Παπανδρέου, πολυπράγμων και κοσμοπολίτικη, επέρριψε τις ευθύνες εις την «επάρατο» Δεξιά, όπως συμβαίνει κατ’ εξακολούθησιν, και πίστευσε ότι μπορεί να τιθασεύσει τις αγορές με πολιτικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ούτως ή άλλως αμφιβόλου αποτελεσματικότητος.
Δίδει η ελληνική κοινωνία τη μάχη κατά της πενίας και της εξαθλιώσεως. Αλλά επί της ουσίας δίδει τη μάχη υπέρ της διατηρήσεως ενός πλούτου, που δεν της ανήκει, διότι απλούστατα η ευημερία ήταν πλαστή. Η αλήθεια είναι ότι θα γίνουμε φτωχότεροι όλοι οι Ελληνες, σε ποσοστό πολύ μεγαλύτερο από ό, τι ομολογείται. Ας παύσει συνεπώς η καλλιέργεια ψευδαισθήσεων, ας ξεκινήσει η χώρα από τα χαμηλά. Είναι μία δύσκολη περίοδος αλλά υπήρξαν και χειρότερα. Η ελπίδα ανορθώσεως υπάρχει πάντα, αλλά ας οικοδομηθεί στη βάση του πραγματικού πλούτου της χώρας. Αρκετά ζήσαμε όλοι μια εικονική πραγματικότητα.