Μια απορία υπάρχει: αν όλα αυτά που είπε ο κ. Δημήτρης Δασκαλόπουλος στην ετήσια Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ τα έλεγε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, θα υπήρχαν οι ίδιες αντιδράσεις; Γιατί ενόχλησε το ερώτημα του προέδρου του ΣΕΒ («είναι σε θέση ένα κρατικοδίαιτο πολιτικό σύστημα να αποκρατικοποιήσει την οικονομία και την κοινωνία;») και δεν ενοχλούσαν τόσα χρόνια τα θέσφατα αριστερών συνδικαλιστών που εγκαλούσαν το πολιτικό σύστημα ότι «είναι στην υπηρεσία του κεφαλαίου και των πολυεθνικών;» Είναι πιο βαριά η μομφή περί «κρατικής δίαιτας» από τις κατηγορίες του κ. Λαφαζάνη ότι η χώρα παραδόθηκε στη «χούντα του ΔΝΤ»;
΄Η μήπως ο «εκπρόσωπος των επιχειρηματιών» (όπως χαρακτήρισε τον πρόεδρο του ΣΕΒ ο κ. Καστανίδης) δεν δικαιούται διά να ομιλεί, ενώ μπορεί να κρίνει την πολιτική και τις διαδικασίες της ο γραμματέας ενός εξωκοινοβουλευτικού γκρουπούσκουλου; Και τι ακριβώς σημαίνει η αποστροφή του ίδιου υπουργού «όσοι βρήκαν ευκαιρία να σηκώσουν αυτές τις ημέρες το δάχτυλο στον πολιτικό κόσμο, προσβάλλουν τη δημοκρατία»; Είναι παραλλαγή της λουδοβίκειας ρήσης «η δημοκρατία είμαστε εμείς»;
Να δώσουμε ένα δίκιο στον κ. Καστανίδη σε εκείνο το κομμάτι της ομιλίας του που ανέφερε: «Την πολιτική δεν μπορούν να την αλλάξουν επιχειρηματίες που αφού επί χρόνια κατασπατάλησαν κρατικούς πόρους, προστατευόμενοι από κρατικές συνθήκες, τώρα ανακάλυψαν ότι η ελεύθερη οικονομία μπορεί να δώσει τη λύση του προβλήματος». Εχει απόλυτο δίκιο. Η λύση δεν μπορεί να προέλθει από την κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα. Αλλά πάλι το ίδιο δεν είπε και ο κ. Δασκαλόπουλος; «Σε μια κρατικοδίαιτη οικονομία υπήρξαν και κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες. Σε μια κομματοκρατούμενη χώρα υπήρξαν και επιχειρηματίες του κομματικού δικαίου. Σε ένα δημοσιονομικά ανεύθυνο κράτος υπάρχουν και επιχειρηματίες που νεμήθηκαν δημόσιους πόρους – χωρίς να αποδώσουν κοινωνικό μέρισμα…».
Δυστυχώς -όσο και αν μας ενοχλεί- ο πρόεδρος των μισητών βιομήχανων είπε τα πράγματα με το όνομά τους. Μίλησε για ένα αποτυχημένο σύστημα κρατικοδίαιτης πολιτικής, επιχειρηματικότητας, υπαλληλίας που έφερε την Ελλάδα στο χείλος της χρεοκοπίας. Μπορεί να μη μας αρέσει να το ακούμε ή μπορεί να μη μας αρέσει να ακούμε τον «εκπρόσωπο των κεφαλαιοκρατών», όπως χαρακτήρισε τον πρόεδρο του ΣΕΒ ο αριστεριστής κ. Γιώργος Καρατζαφέρης. Μπορούμε να αρχίσουμε να υποπτευόμαστε ότι οι επιχειρηματίες θα μπουν στην πολιτική (ενώ ξέρουμε ότι είναι προνόμιο κυρίως των δικηγόρων), ότι θα υπάρξουν φαινόμενα μπερλουσκονισμού κ. λπ. ΄Η μπορούμε να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε. Οχι γιατί είπε κάποιος κάτι, αλλά τι είπε. Μήπως τελικά όλες αυτές οι αντιδράσεις πιστοποιούν όσα είπε ο κ. Δασκαλόπουλος; Μήπως «τα κομματικά, συνδικαλιστικά, μιντιακά και οικονομικά συμφέροντα μάχονται -φανατικά ή υπόγεια- να αποτρέψουν την αναπόφευκτη συρρίκνωση του κράτους στην οποία μας οδηγεί η αποσύνθεσή του»; «Είναι τα ίδια συμφέροντα που τα τελευταία 35 χρόνια εξέθρεψαν την κούφια ανάπτυξη και τη στρεβλή αναδιανομή, μέχρι που μας κατάντησαν επαίτες των αγορών και των εταίρων μας στην Ευρώπη. Είναι συμφέροντα που υπάρχουν μόνο διά του κράτους και λόγω του κράτους – από αυτό εξαρτούν την επιβίωσή τους, τα παρασιτικά τους προνόμια».