Την Παρασκευή το μεσημέρι, συνέβη στον ΣΚΑΪ το εξής παράλογο, παράδοξο και εξωφρενικό γεγονός…
Η ΕΤΕΡ, το συνδικαλιστικό όργανο των τεχνικών της Ραδιοφωνίας, κήρυξε απεργία σε όλα τα ραδιόφωνα, επειδή απολύθηκαν δύο τεχνικοί από τον Ρ/Σ «ΜΕΛΩΔΙΑ». Οι τεχνικοί του ΣΚΑΪ, για δικούς τους λόγους, δεν υπάκουσαν στην εντολή της ΕΤΕΡ και ως εκ τούτου το ραδιοφωνικό πρόγραμμα του ΣΚΑΪ μεταδιδόταν κανονικά μέχρι τις 2 το μεσημέρι, ώρα του κεντρικού Μαγκαζίνο. Μισή ώρα πριν από το Μαγκαζίνο, η ΕΣΗΕΑ ανακοίνωσε μέσω της ιστοσελίδας της και χωρίς να υπάρξει η ειδοποίηση που προβλέπεται από νομικής πλευράς σε αυτές τις περιπτώσεις, ότι κηρύσσει δίωρη στάση εργασίας 2 με 4 μ. μ. σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους τεχνικούς.
Με δραματικά ισχνή παρουσία και σχεδόν ανύπαρκτο πνευματικό ρόλο, με σημαντική υστέρηση την ώρα που οι εξελίξεις στον χώρο της ενημέρωσης καλπάζουν, με χαρακτηριστική αμεριμνησία απέναντι στις αιτιάσεις για… κλειστό κλαμπ, το συνδικαλιστικό σωματείο των δημοσιογράφων μοιάζει να είναι πίσω από τις εξελίξεις.
Επιπροσθέτως, εγκαλείται πολύ συχνά για μικροκομματικές και μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Χαρακτηριστική είναι άλλωστε η πολύμηνη καθυστέρηση σε ό, τι αφορά τη συγκρότηση του προεδρείου λόγω σοβαρών αντιπαραθέσεων.
Απέναντι σε όλα αυτά το σωματείο των δημοσιογράφων, με το εξωφρενικά αναχρονιστικό καταστατικό του και τον προσβλητικό θεσμό των εξετάσεων, αντιδρά με παλαιομοδίτικες λογικές, «σεχταριστικές» αντιλήψεις, σπασμωδικές κινήσεις και εκδικητικές μανίες και εμμονές.
Η επίκληση της αλληλεγγύης από έναν συνδικαλιστικό φορέα, ο οποίος επιμένει να μην επιτρέπει στον εργαζόμενο, τον οποίο υποτίθεται ότι εκπροσωπεί, να εγγράφεται αυτομάτως στο σωματείο του, είναι στην καλύτερη περίπτωση υποκριτική.
Γιατί άραγε η ΕΣΗΕΑ κρατά κλειστές τις πόρτες;
Γιατί άραγε δεν αναγνωρίζει ως δημοσιογράφους τους εργαζόμενους στις δομές του Ιντερνετ, τη στιγμή που το Διαδίκτυο είναι από τους πιο δυναμικούς τομείς της ενημέρωσης;
Γιατί άργησε τόσο να αναγνωρίσει και να δεχθεί στους κόλπους της τους δημοσιογράφους που εργάζονται στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση;
Πώς νομιμοποιείται να στερεί από δημοσιογράφους το δικαίωμα στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη;
Μήπως για να δικαιώσει τις αιτιάσεις ότι «όλα εδράζονται στην πίτα του αγγελιόσημου»;
Αναρωτήθηκε κανείς για ποιον λόγο στην τελευταία γενική συνέλευση των μελών της ΕΣΗΕΑ, από τα 5.208 μέλη του σωματείου (εκ των οποίων οι 755 είναι συνταξιούχοι) υπέγραψαν στις σχετικές καταστάσεις συμμετοχής στη συνέλευση οι 498, κυρίως συνταξιούχοι, ενώ κατά την 4ωρη διαδικασία, οι παρευρισκόμενοι στην αίθουσα δεν ξεπέρασαν τους 200 και προς το τέλος έμειναν περίπου 50 άνθρωποι;
Απάντησε κανείς στην επιστολή που έστειλαν εργαζόμενοι σε πόρταλ; Την αντιγράφω αυτούσια αντί άλλου σχολίου:
«Προς τον πρόεδρο και το Δ. Σ. της ΕΣΗΕΑ
Αγαπητοί συνάδελφοι
Δεν καταλαβαίνουμε γιατί πρέπει να παραμένουμε εργαζόμενοι 2ης κατηγορίας. Εργαζόμαστε σε ειδησεογραφικό ηλεκτρονικό μέσο με μισθό 600 ευρώ τον μήνα. Πολλούς μήνες ήμασταν ανασφάλιστοι και τώρα που λένε ότι μας ασφαλίζουν (αν), θα μας εντάξουν στο ΙΚΑ. Εργαζόμαστε με 8ωρες βάρδιες γιατί το προσωπικό είναι λίγο. Το 8ωρο όμως ποτέ δεν τηρείται από την εργοδοσία. Μας υποχρεώνουν να δουλεύουμε πολλές ώρες παραπάνω, γιατί λένε ότι πρέπει να βγει η δουλειά ή ότι υπάρχουν θέματα, αλλά δεν προσλαμβάνουν άλλο προσωπικό. Εργαζόμαστε και τα Σαββατοκύριακα και παίρνουμε ρεπό κάθε δεκαπέντε ημέρες. Η ζωή μας έχει γίνει μαύρη, χωρίς χαρά και διασκέδαση. Προσωπικό χρόνο δεν έχουμε. Δουλειά, σπίτι, ύπνος και πάλι δουλειά. Το ωράριό μας είναι: 8 – 10 ώρες δουλειά, 2 ώρες να πάμε και να επιστρέψουμε στο σπίτι, 8 ώρες ύπνο = 20 ώρες. Μας μένουν 4 ώρες να πιούμε έναν καφέ, να φάμε κάτι, να πάρουμε μια ανάσα και μετά πάλι στη γαλέρα.
Δεν ενδιαφέρεστε για τους εργαζόμενους του κλάδου σας; Γιατί μας έχετε εγκαταλείψει; Γιατί δεν μας αναγνωρίζετε για να έχουμε και εμείς τις εργασιακές συνθήκες που έχουν όλοι οι εργαζόμενοι;»