Στο καλοκαιρινό τεύχος του περιοδικού «Monocle», ο εκδότης του Τάιλερ Μπριλέ έχει πρώτο θέμα την αναγέννηση της Ελλάδας. Ο πολυταξιδεμένος δημοσιογράφος, που εκτός από την εκδοτική του επιχείρηση αναλαμβάνει επίσης το επαναλανσάρισμα εταιρικών σημάτων, από αεροπορικές εταιρείες μέχρι… ολόκληρες χώρες, κάνει μια προφανή διαπίστωση: Η «μάρκα» Ελλάδα χρειάζεται εδώ και χρόνια ανανέωση, ώστε να βρει τη νέα της θέση στην αγορά. Το ρεπορτάζ ανακαλύπτει ελληνικές εταιρείες που μπορούν να λειτουργήσουν ως αιχμή του δόρατος μιας τέτοιας προσπάθειας, ανταγωνιζόμενες επί ίσοις όροις παγκοσμίως: από την υψηλής τεχνολογίας Nanophos μέχρι το μυκονιάτικο ξενοδοχείο Belvedere και το παραδοσιακό ναυπηγείο Ψαρού.
Οπως καταδεικνύει το φετινό καλοκαίρι, πουθενά δεν είναι αυτή η προσπάθεια πιο απαραίτητη από τον κλάδο του τουρισμού. Με μειωμένη κίνηση από το εξωτερικό, η ομορφιά των νησιών σαν να έχει χάσει κάτι από τη λάμψη της. «Η Ελλάδα δεν είναι της μόδας», διαμηνύει ρεπορτάζ του Businessweek, που καταγράφει την πτώση των τιμών των πολυτελών ακινήτων στις Κυκλάδες. Είναι αλήθεια ότι φέτος είχαμε άλλες σκοτούρες… Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, φίλοι από το εξωτερικό έστελναν μηνύματα συμπαράστασης και ανησυχίας. «Η δουλειά καλά;», ρωτούσαν. «Να προσέχεις!»
Λογικό φαίνεται να μην τους πέρασε από το μυαλό η σκέψη να κάνουν διακοπές στην Ελλάδα. Οι απεργίες και οι ταραχές δεν τους προδιέθεταν για διακοπές στη χώρα μας. Του χρόνου, όμως; Θα μπορούσαν άραγε νέοι και παλιοί φίλοι να πεισθούν να έρθουν, και αν ναι, θα υπάρχει μια νέα Ελλάδα προς ανακάλυψη; Δεν είναι εύκολος στόχος, διότι οι ξένοι φίλοι μας είναι σκορπισμένοι σε όλο τον κόσμο, οι άδειές τους είναι περιορισμένες, οι ανάγκες τους αδιαπραγμάτευτες και η επιθυμία τους κοινή: υπηρεσίες που προσφέρουν καλή σχέση ποιότητας και τιμής. Επιπλέον, υπάρχουν άσχημες εμπειρίες που θα ήθελαν να ξεχάσουν, τουριστικές παγίδες στις οποίες έπεφταν, θύματα των επιτήδειων που τους σέρβιραν κατεψυγμένο μουσακά ή υπερχρέωναν μια κούρσα από το αεροδρόμιο. Ακόμη, σε πολλές περιπτώσεις, η εξυπηρέτηση της οποίας τύγχαναν δεν ανταποκρινόταν στη φήμη της ελληνικής φιλοξενίας, με σέρβις ούτε προσωπικό ούτε ευγενικό. Για χρόνια, ένας συνδυασμός εύκολου πλουτισμού και έλλειψης επαγγελματισμού φαινόταν να κλέβει από τον ελληνικό τουρισμό την ψυχή του.
Δεν νομίζω πάντως ότι θα είναι και πολύ δύσκολο να πεισθούν. Θα τους μιλήσω για μία βίλα προς ενοικίαση στη νότια Κρήτη (ναι, διαθέτει κούνιες για μωρά) ή για το νέο ξενοδοχείο που ανακάλυψα φέτος στην Πάρο (στο μισό των τιμών της Μυκόνου). Θα τους θυμίσω τη γεύση της ντομάτας σε εκείνη την ταβέρνα της Σαντορίνης και τα ηλιοβασιλέματα στην Καλντέρα υπό τους ήχους κλασικής μουσικής. Και βέβαια, ότι σίγουρα τους έλειψε, τόσο καιρό, η ελληνική φιλοξενία!