Το «άλυτο μυστήριο» του ανασχηματισμού

Το «άλυτο μυστήριο» του ανασχηματισμού

2' 26" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Εχουν περάσει πενήντα χρόνια. Αλλά η φωνή είναι ακόμη στ’ αυτιά μου: «Εκτακτο παράρτημα – Ανασχηματισμός της κυβερνήσεως – Ονόματα νέων υπουργών». Συνήθως ήταν απόγευμα στην Ομόνοια, καθώς νεαρός συντάκτης βάδιζα προς την «Καθημερινή», στη Σωκράτους 57. Οι εφημεριδοπώλες της πλατείας διαλαλούσαν την «έκτακτη» είδηση. Φυσικά η αρμοδιότητά μου δεν ήταν το πολιτικό ρεπορτάζ. Οπως όλοι οι νεοεισερχόμενοι (τότε) στο επάγγελμα, ήμουν «εντεταλμένος» για τo δελτίο καιρού και τα διανυκτερεύοντα φαρμακεία. Ωστόσο, είχα κάποιες απορίες. Γιατί ένας ανασχηματισμός να προκαλεί έκτακτο παράρτημα των εφημερίδων. Γιατί να διαλαλείται ως κάτι το εντυπωσιακό και ευοίωνο. Ποιος ενδιαφερόταν τόσο για τα ονόματα των «νέων υπουργών».

Κάπως έτσι προχωρούσα και σε πιο αφελείς σκέψεις. Για να ανασχηματίζεται η κυβέρνηση, κάτι δεν πηγαίνει καλά. Ο πρωθυπουργός διαπίστωσε πως ορισμένοι υπουργοί του είναι ανεπαρκείς ή ανίκανοι. Αλλιώς δεν θα τους αντικαθιστούσε. Στο γήπεδο λέγαμε ότι όταν η ομάδα νικά, δεν αλλάζεις τους παίκτες στη διάρκεια του πρωταθλήματος. Και κάτι ακόμα. Ο πρωθυπουργός είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για την επιλογή των υπουργών του. Συνεπώς, όταν αποφασίσει να τους αλλάξει, τούτο αποτελεί έμπρακτη ομολογία ότι οι αρχικές επιλογές του ήταν λανθασμένες. Πως εξαιτίας τους το κυβερνητικό έργο χώλαινε και παλινωδούσε. Μήπως, λοιπόν, συνέβαινε αυτό που κατήγγελλε η αντιπολίτευση, αξιώνοντας «ριζική αλλαγή» της κυβερνητικής πολιτικής. (Προφανώς ως επικύρωση της αποτυχίας της.) Συνεπώς, γιατί ένας ανασχηματισμός να θεωρείται κάτι το θετικό για την κυβέρνηση και ελπιδοφόρο για τον τόπο. Ποιος μας εγγυάται ότι οι νέες επιλογές του πρωθυπουργού δεν θα είναι εξίσου ή περισσότερο λανθασμένες από τις αρχικές του.

Κοντεύοντας να φτάσω στα γραφεία της «Κ» και με τη φωνή των εφημεριδοπωλών να σβήνει στ’ αυτιά μου, οι αφελείς απορίες μου κορυφώνονταν. Κατά τη λογική, σκεπτόμουν, όσο πιο μεγάλος είναι ο ανασχηματισμός τόσο θα ‘πρεπε να πιστοποιείται και η αποτυχία της μέχρι τώρα κυβερνητικής πολιτικής. Οταν, μάλιστα, αναγγέλλεται ως «σαρωτικός», «δομικός» κ. λπ., όταν διαλαλείται ως «νέο ξεκίνημα» και ως «γύρισμα σελίδας», στην ουσία η κυβέρνησή μας ζητεί ανανέωση της λαϊκής εντολής στη διάρκεια της θητείας της. Σκεπτόμουν ακόμη, απλοϊκά, πως κάθε «ριζική αλλαγή» και «νέα αφετηρία» της κυβερνητικής πορείας προϋποθέτει αυτοκριτική, αναθεώρηση του εγκεκριμένου προγράμματός της και νέα επικύρωσή του στις κάλπες. Επιπλέον, στην περίπτωση αυτή ο πρωθυπουργός δικαιώνει και την αντιπολίτευση, η οποία αν δεν «ικανοποιηθεί» από τις κυβερνητικές αλλαγές είναι έτοιμη να χαρακτηρίσει τον ανασχηματισμό «άτολμο» και «αναποτελεσματικό», επαναλαμβάνοντας το χιλιοειπωμένο «άλλαξε ο Μανωλιός».

Φίλοι αναγνώστες, οφείλω να σας εκμυστηρευθώ κάτι: Καίτοι έχουν περάσει πενήντα χρόνια, δεν έχω κατορθώσει να λύσω τις «πρωτόλειες» απορίες μου γύρω από το θέμα των ανασχηματισμών. Δεν μπορώ να κατανοήσω το ενδιαφέρον και την αγωνία, που- υποτίθεται ότι- προκαλούν στην κοινή γνώμη. Ετσι, τις ημέρες αυτές που οι περισσότεροι συνάδελφοί μου προσπαθούν να διερευνήσουν τις προθέσεις του πρωθυπουργού, να προδικάσουν την έκταση και το βάθος του ανασχηματισμού, να προαναγγείλουν τα ονόματα των «νέων υπουργών», προσωπικά θα προτιμούσα να είμαι νεαρός και άπειρος στην αίθουσα των συντακτών του 3ου ορόφου στην οδό Σωκράτους. Να γράφω το μετεωρολογικό δελτίο και τα διανυκτερεύοντα φαρμακεία…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή