Στις 13 Ιανουαρίου 1898, ο συγγραφέας Εμίλ Ζολά δημοσίευσε στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας L’ Aurore το περίφημο «Κατηγορώ», επιστολή προς τον τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας, κατηγορώντας τον στρατό ότι συγκάλυψε τη λανθασμένη καταδίκη του Ντρέιφους. Στις 13 Σεπτεμβρίου 2010, η γαλλική Monde εκτόξευσε το δικό της «κατηγορώ» εναντίον του Νικολά Σαρκοζί, μηνύοντας την προεδρία της Δημοκρατίας για την ανάμειξη της αντικατασκοπευτικής υπηρεσίας στην υπόθεση L’Oreal και για την παραβίαση της ισχύουσας νομοθεσίας.
Από προχθές, ο πολιτικός κόσμος της Γαλλίας παρακολουθεί μάλλον απροετοίμαστος τη σύγχρονη γραμμή Μαζινό που η γαλλική Κεντροαριστερά συγκροτεί απέναντι στον Γάλλο πρόεδρο με επικεφαλής τη Monde, η οποία ώς πρόσφατα στήριζε ευλαβικά τον Σαρκοζί και επέδειξε ανευλαβή αδιαφορία για το παραπαίον τότε Σοσιαλιστικό Κόμμα.
Ο διεθνής Τύπος, συνηθισμένος σε τρανταχτά πολιτικά σκάνδαλα, εκμεταλλεύτηκε το «j’ accuse» της Monde και ήδη φαντάστηκε Σαρκόγκεϊτ, Λεμόντγκεϊτ, Λορεάλγκεϊτ, παραπέμποντας στην εποχή του Γουότεργκεϊτ της Washington Post και της παραίτησης του Νίξον, το 1974. Θα ήταν επιπόλαιο να λεχθεί ότι το σκάνδαλο με τη L’Oreal και την οικογένεια Μπετενκούρ (ήδη αποπέμφθηκε ο υπουργός Εργασίας Ερίκ Βερτ) θα πλήξει ανεπανόρθωτα τον Νικολά Σαρκοζί. Πάντως, οι επόμενοι μήνες αναμένονται βασανιστικοί. Ο κίνδυνος να προβεί ο Γάλλος πρόεδρος σε λανθασμένους χειρισμούς, παρόμοιους με αυτούς του Νίξον, είναι υπαρκτός. Η εξουσία δεν φημίζεται για συμμετρικές συμπεριφορές. Το πιθανότερο είναι να απαντήσει με δυναμικό ανασχηματισμό, με κυβερνητικό σχήμα έμπιστων συνεργατών, εκμεταλλευόμενος παράλληλα τα δείγματα ανάπτυξης της γαλλικής οικονομίας. Υπαρκτό είναι επίσης το ενδεχόμενο να ανακοινώσει ότι δεν θα είναι υποψήφιος στις επόμενες προεδρικές εκλογές. Εκτός αν… Εκτός αν, όπως ελπίζουν οι Σοσιαλιστές, οι αποκαλύψεις γύρω από το σκάνδαλο L’Oreal, σε συνδυασμό με τη διεθνή καταδίκη για την αποπομπή των Ρομά, τον οδηγήσουν σε παραίτηση, αν και το Σύνταγμα επιτρέπει στον πρόεδρο να ολοκληρώσει την πενταετία.
Θα ήταν τεράστιο λάθος να υποβαθμιστεί με άκριτο τρόπο η θητεία του σημερινού προέδρου της Γαλλίας. Ο Σαρκοζί παρέδωσε εκ νέου στους Γάλλους τη χαμένη υπερηφάνεια τους κι αυτό συνέτεινε στη διατήρηση της δημοφιλίας του σε υψηλά επίπεδα ώς πρόσφατα. Ωστόσο, στην πολιτική πολλές φορές παίζουν αποφασιστικό ρόλο η ηθική και η ουμανιστική αντίληψη του προέδρου της χώρας, ειδικότερα δε της Γαλλίας, λίκνο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και παρ’ ότι οι πολιτικοί αντίπαλοι του Σαρκοζί έχουν ενεργοποιήσει τον μηχανισμό αποκαθήλωσης, ενδεχομένως μέσα από το σκάνδαλο L’Oreal, είναι πολύ πιθανό οι τίτλοι τέλους να έλθουν ως απόρροια της απόφασης της Γαλλίας να απελάσει τους Ρομά, για τους οποίους εγκαλείται σήμερα από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Η σύγκριση του πογκρόμ των Τσιγγάνων επί Χίτλερ με αυτό των Ρομά στη Γαλλία είναι προσβλητική για τους Γάλλους και φαντάζομαι και για τον ίδιο τον πρόεδρο.