Ο απόηχος ενός άλλου μηνύματος
Κύριε διευθυντά
Τώρα που έπεσε η αυλαία του καλοστημένου κομματικού σκηνικού, για την ανάδειξη των περιφερειακών και δημοτικών αρχόντων, οφείλουμε ανεπηρέαστοι από τις κραυγές των νικητών και των ηττημένων και τους αριθμούς και τα ποσοστά των εκλογολόγων, να εξάγουμε τα συμπεράσματά μας και να διαπιστώσουμε υπεύθυνα την άποψή μας. Πρώτα όμως πρέπει να αφουγκραστούμε τον μετεκλογικό απόηχο ενός άλλου μηνύματος που πλανάται στην ελληνική επικράτεια, από τον θανάσιμο εναγκαλισμό που συνειδητά, η κυβερνητική και κομματική ηγεσία του τόπου, επέβαλε ασφυκτικά στη συντριπτική πλειοψηφία των οργανισμών της Περιφερειακής και Τοπικής Αυτοδιοίκησης και κατ’ επέκταση στον θεσμό της πολύπαθης αποκέντρωσης.
Στον βωμό του πιο αδίστακτου και ανερμάτιστου κομματικού ρεβανσισμού, θυσιάστηκε και αυτή τη φορά, μια ακόμη ευκαιρία -έστω και με τον αμφιλεγόμενο και πολυσυζητημένο «Καλλικράτη»- να ανδρωθεί και να δυναμώσει περισσότερο μέσα από την αποκέντρωση, το κοινοβουλευτικό μας πολίτευμα.
Πώς άλλωστε θα μπορούσε αυτό να συμβεί διαφορετικά, χωρίς τον οφειλόμενο σεβασμό στα θεσμικά του στοιχεία; Ασφαλώς θα μπορούσε να λειτουργήσει πιο αποτελεσματικά η κοινοβουλευτική μας δημοκρατία μακριά από την απροσχημάτιστη παραβίαση του θεμελιακού ρόλου της λαϊκής κυριαρχίας και τη νόθευση της λαϊκής έκφρασης και συμμετοχής, στη διαμόρφωση και διαχείριση των κοινών πραγμάτων και αναγκών, που άμεσα αφορούν την περιφέρεια και τον λαό μας.
Δορυφορικά και εξηρτημένα παραρτήματα, δέσμιοι του εξουσιαστικού κέντρου, υπήρξαν ανέκαθεν οι οργανισμοί της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ελεγχόμενοι οικονομικά και κατευθυνόμενοι λειτουργικά (παρά τα προσχήματα) από την κυβερνητική εξουσία και κυρίως συγκροτημένοι με πρόσωπα υποδεικνυόμενα εκ των άνωθεν. Φερέφωνα και εντολοδόχοι των κομμάτων και άλλων ετερόκλητων δυνάμεων είναι η ιδανική γι’ αυτά μορφή των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπως άλλωστε και του δοκιμαζόμενου συνεταιριστικού και συνδικαλιστικού κινήματος, όπου για ψηφοθηρικούς και ψηφοσυλλεκτικούς λόγους τα εξυπηρετεί και τα βολεύει στην περιφέρεια, διαχρονικά. Ας μην υποκρινόμαστε, λοιπόν. Ετσι και έγινε και τούτη τη φορά και σ’ αυτές τις εκλογές. Δυστυχώς, μας λείπει το θάρρος και η τόλμη να ομολογήσουμε ότι ο θεσμός με τέτοια τακτική, συμπεριφορά και νοοτροπία, δεν πρόκειται να προκόψει και να ορθοποδήσει. Ας παραδεχθούμε, επιτέλους, ότι ο μεγάλος ηττημένος και τούτων των αυτοδιοικητικών εκλογών, υπήρξε η πολύπαθη Αυτοδιοίκηση. Νοθεύτηκε και κακοποιήθηκε πάλι σχεδόν χωρίς φραγμούς στο σύνολό του και στους δύο εκλογικούς γύρους, ο θεσμός. Ηττήθηκε ατυχώς κατά κράτος και πάλι από την κακοδαιμονία, τη συναλλαγή και το αλισβερίσι του κρατικού και κομματικού παρεμβατισμού που μαστίζει τον τόπο μας από συστάσεως του ελληνικού κράτους. Προς Θεού! Πότε, επιτέλους, θα θεσμοθετηθεί κάποιος συνταγματικός φραγμός; Ευλοφανές άλλωστε, το κραυγαλέο ποσοστό της αποχής, που σημειώθηκε στην κάλπη, από το εκλογικό Σώμα. Δικαιολογημένη η απαξιωτική περιφρόνηση του πολίτη.
Η βαυαρική ηγεμονία σε μεταλλαγμένη μορφή, στις μεγάλες της δόξες και τούτη τη φορά. Τίποτα δεν διδαχθήκαμε μέχρι τώρα, στα 185 τόσα χρόνια της ελεύθερης εθνικής μας ζωής. Τα ίδια και απαράλλαχτα σημειώθηκαν και τώρα στις περισσότερες περιφέρειες και δήμους, όπως και τότε, με τις δημοτικές και κοινοτικές εκλογές του Ζαΐμη και του Δεληγιάννη. Τα πολιτικά κόμματα σε πλήρη αντιπαράθεση και ετοιμότητα. Οι κομματικοί μηχανισμοί εν δυνάμει, χωρίς ενοχές, σε πλήρη λειτουργία και δράση. Περίσσεψε η υποκρισία.
Χάθηκε και σε τούτες τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές, μια ακόμη ευκαιρία, να προκόψει και να ορθοποδήσει η ταλαιπωρημένη περιφερειακή Αυτοδιοίκηση. Δέσμια και αδύναμη θα είναι και πάλι, να λειτουργήσει αποτελεσματικά και σωστά. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα. Αυτός είναι ο απόηχος του πραγματικού μηνύματος που θα πλανάται στην περιφέρεια μέχρι τις επόμενες περιφερειακές και δημοτικές εκλογές.
Φωτιος Κ. Σπανος – Δικηγόρος – δημοσιολόγος / Αθήνα
Περιμένοντας την ειδικότητα…
Κύριε διευθυντά
Ηιστορία με τις ατέλειωτες αναμονές για έναρξη ιατρικής ειδικότητας αγγίζει τα όρια του γραφικού και βέβαια του παραλόγου. Η προπτυχιακή εκπαίδευση φαίνεται να είναι πλέον ασύνδετη με τη μεταπτυχιακή εξειδίκευση των ιατρών. Η Ελλάδα παραμένει μία από τις εξαιρέσεις στην Ε.Ε., όπου ακόμα η επιλογή των γιατρών για εξειδίκευση βασίζεται σε λίστες αναμονής και όχι σε εξετάσεις δεξιοτήτων.
Η υπάρχουσα κατάσταση έχει οδηγήσει σε ένα απίστευτο μεταναστευτικό ρεύμα επιστημονικού δυναμικού προς το εξωτερικό, με σκοπό την εξειδίκευση μέσα σε πιο ανταγωνιστικά συστήματα, τα οποία όμως προσφέρουν δικαιοσύνη. Οι όλο και λιγότεροι γιατροί που επιλέγουν να μείνουν στην Ελλάδα έχουν να αντιμετωπίσουν ένα μέλλον για το οποίο είναι μάλλον απροετοίμαστοι και αβέβαιοι. Αφενός, αφού δεν υπάρχει κίνητρο για ανταγωνισμό, οι δεξιότητες των υποψηφίων είναι λογικό να φθίνουν αναπαράγοντας κουρασμένους γιατρούς που μετά 3-5 χρόνια καλούνται να ξαναμπούν στο νοσοκομείο και να κάνουν σωστή ιατρική… Με ποια υποδομή και ποια όρεξη; Αφετέρου, δεν δίνεται η δυνατότητα στους νέους γιατρούς να επιλέξουν ειδικότητα με σωστά κριτήρια μέσω μιας γόνιμης διαδικασίας αξιολόγησης. Δεν είναι όλες οι ειδικότητες ίδιες. Κάποιες είναι πιο απαιτητικές, ενώ άλλες προσφέρουν καλύτερη ποιότητα ζωής. Το αποτέλεσμα είναι γιατροί που περίμεναν χρόνια για να συνειδητοποιήσουν ότι τελικά έκαναν λάθος, με τις ανάλογες επιπτώσεις σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο.
Πρέπει να αλλάξει αυτή η μίζερη κατάσταση. Αντιδράσεις θα υπάρξουν και πάλι από τους γνωστούς «φοιτητοπατέρες», που φοβούνται την αξιολόγηση και προφασίζονται πιθανή αδιαφάνεια στη διαδικασία. Είναι στο χέρι του υπουργείου Υγείας να καταστήσει την αξιολόγηση διαφανή με απλά μέσα, όπως εκείνα των Πανελληνίων. Αναφορικά δε με το δικαίωμα όλων των αποφοίτων σε απόκτηση ειδικότητας, αυτό δεν αμφισβητείται από κανέναν, όπως βέβαια δεν αμφισβητείται και το δικαίωμα του «εκλέγειν και εκλέγεσθαι»… χωρίς όμως να μπαίνουμε και όλοι στη Βουλή… Το υπουργείο Υγείας πρέπει, επιτέλους, να σταθεί κοντά στους φοιτητές και να εφαρμόσει τα αυτονόητα.
Μακρης Γρηγορης, MD – Υποψήφιος διδάκτορας Imperial College of London, UΚ
Τρεις επισημάνσεις προς τον Κων. Μητσοτάκη
Κύριε διευθυντά
Σε σχέση με τα όσα γράφει στην «Καθημερινή» της περασμένης Κυριακής ο επίτιμος πρόεδρος της Ν.Δ. κ. Κ. Μητσοτάκης, παρακαλώ, να δημοσιεύσετε τα ακόλουθα:
Δεν μου επιτρέπεται να αμφισβητήσω την ειλικρίνεια του κ. Μητσοτάκη, γι’ αυτό και εκ προοιμίου δέχομαι ως αληθή τα όσα υποστηρίζει. Υπάρχει, όμως, ένα σημείο που δεν μπορώ να αντιπαρέλθω.
Υποστηρίζει ο κ. Μητσοτάκης ότι εξασφάλισε, ως είχε υποχρέωση, «δίκαιη δίκη» για τον Ανδρέα Παπανδρέου. Το ερώτημα όμως είναι αν εξασφάλισε «δίκαιη δίκη» και για τους δικαστές. Η αλήθεια είναι ότι οι δικαστές του Ειδικού Δικαστηρίου, αφέθηκαν να βγάλουν μόνοι τους «τα κάστανα από τη φωτιά». Υπέστησαν πρωτοφανείς πιέσεις, δέχθηκαν χυδαίες ύβρεις, απειλές, εκβιασμούς, από τους φανατικούς του ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνηση έλαμψε διά της απουσίας της. Δεν τους προστάτευσε, ως είχε υποχρέωση, δεν τους βοήθησε να επιτελέσουν ανεπηρέαστοι το καθήκον τους. Υπό τις συνθήκες αυτές, ήταν δυνατόν να λάμψει η αλήθεια, να αποδοθεί δικαιοσύνη;
Με το σκάνδαλο Κοσκωτά, όπως και με όλα τα σκάνδαλα που ξέσπασαν μετά τη μεταπολίτευση στη χώρα μας, κατεδείχθη η εγγενής αδυναμία του πολιτικού μας συστήματος να καταπολεμήσει τη διαφθορά που κατατρώει τα σπλάγχνα του. Διαφθορά που, ως μεταδοτική νόσος, κατατρώει τα σπλάγχνα ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας.
Δεν είναι τυχαίο ότι παρά τα αδιάσειστα στοιχεία, παρά τις ανοιχτές ομολογίες μερικών εκ των ενόχων, κανένας πολιτικός δεν καταδικάστηκε, κανένας δεν πήγε φυλακή. Το γράφω με κεφαλαία: ΚΑΝΕΝΑΣ. Η λέξη αυτή τα λέει όλα και τα εξηγεί όλα.
Ομολογώ ότι μου είναι πολύ δύσκολο να δεχθώ ότι όσα μαρτυρεί ο Μ. Θεοδωράκης είναι αποκύημα νοσηρής φαντασίας. Συγχρόνως, όμως, μου είναι εντελώς αδιανόητο και αδύνατο να αμφισβητήσω την εντιμότητα και την ειλικρίνεια του κ. Μητσοτάκη. Εναπόκειται στον Μ. Θεοδωράκη να αποδείξει κατά τρόπο αναμφισβήτητο τη βασιμότητα των ισχυρισμών του. Αν δεν το πράξει, θα σπεύσω βεβαίως να ζητήσω συγγνώμη από τον κ. Μητσοτάκη για την άδικη κριτική που του άσκησα, βασιζόμενος στη μαρτυρία του Μ. Θεοδωράκη.
Τακης Λαζαριδης – Συγγραφέας, αντιστασιακός