Αν η Ελλάδα σταθεί στα πόδια της τους επόμενους κρίσιμους μήνες, οι πιθανότητες είναι σοβαρές να εισέλθουμε στον δρόμο της ανάκαμψης και της ανάπτυξης. Η κυβέρνηση Παπανδρέου επέλεξε τελικώς τη μέθοδο της θεραπείας-σοκ για να επιβάλει τις περικοπές στις ΔΕΚΟ, τις αλλαγές στα εργασιακά, τις αποκρατικοποιήσεις κ.λπ. Αυτή ήταν και η μόνη λύση, πρώτον για να γίνουν πράγματα που απαγόρευε για χρόνια το πολιτικό κόστος και δεύτερον για να ισχυροποιηθεί η θέση της χώρας έναντι των δανειστών της και των διεθνών αγορών.
Ομως, τώρα ήλθε η ώρα να αντιληφθούν και αυτοί πόσα έχουν γίνει σε λίγους μήνες, το μεγάλο κόστος που έχουν αυτές οι αλλαγές για μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού και την ανάγκη να μη μείνουν απλώς στα δημοσιονομικά μεγέθη, αλλά να βοηθήσουν μια χώρα που προσπαθεί να βάλει τάξη στα του άναρχου οίκου της, έπειτα από δεκαετίες κραιπάλης και ανοργανωσιάς.
Πρέπει, όμως, ταυτοχρόνως όλοι μας να προστατεύσουμε την Ελλάδα από βίαιες συντεχνίες και ομάδες που, για διαφορετικούς λόγους, θέλουν να βυθίσουν τη χώρα στην αναρχία και στο χάος. Αν τους αφήσουμε να το πετύχουν, θα πάνε χαμένοι όλοι οι κόποι και οι θυσίες και θα βυθιστούμε ανεπιστρεπτί σε ένα τέλμα μιζέριας και πολύ χειρότερης φτώχειας.