Κατάργηση της σφραγίδας – Διαγραφή των ιδιωτών γιατρών
Κύριε διευθυντά
Για τους πολίτες που δεν ασχολούνται με τα τεκταινόμενα στην υγεία αλλά και για τους συναδέλφους που με τον φόρτο εργασίας δεν προλαβαίνουν να ενημερωθούν, καταθέτω αυτό το άρθρο στην κοινή γνώμη ως ύστατο διάβημα στη λαίλαπα που πρόκειται να έρθει με την κατάθεση του νέου νομοσχεδίου για την υγεία.
Επειτα από ενημέρωση εντός των θεσμικών ιατρικών οργάνων αλλά και από πηγές του υπουργείου επιβεβαιώθηκαν τα χειρότερα σενάρια για το μέλλον της υγείας στη χώρα μας και δυστυχώς ακόμη και πολλοί συνάδελφοι δεν γνωρίζουν λεπτομέρειες του νέου νομοσχεδίου όπως:
– Η συνταγογράφηση των απαιτούμενων για κάθε πάθηση φαρμακευτικών σκευασμάτων περνά αποκλειστικά και μόνο στους γιατρούς που θα υπογράψουν τις συμβάσεις πείνας των 640 ευρώ.
– Απαγορεύεται η συνταγογράφηση από ιδιώτες γιατρούς που δεν θα έχουν σύμβαση με το ενιαίο Ταμείο.
– Απαγορεύονται όλες οι παρακλινικές εξετάσεις από ιδιώτες γιατρούς.
Δεν θα επεκταθώ σε άλλα σημεία του νομοσχεδίου που καταλήγει να είναι άκρως επικίνδυνο για το σύστημα υγείας της χώρας και για τις παρεχόμενες υπηρεσίες στον χώρο αυτό που είναι κατ’ εξοχήν νευραλγικός και σοβαρός για την ίδια μας τη ζωή.
Στέκομαι απλά και μόνο στα αυτονόητα και αυτοδίκαια που το υπουργείο επιθυμεί να τα καταστρατηγήσει και να καταστρέψει ό,τι απέμεινε στον χώρο της υγείας. Ουσιαστικά θέλει να καταργήσει και να εξαφανίσει την κοινωνική ομάδα των ιδιωτών γιατρών που παρέχει σημαντική βοήθεια στο Εθνικό Σύστημα Υγείας και φυσικά καλύπτει πολλά κενά με τρόπους και υπηρεσίες πολύ εξειδικευμένες προς όφελος των ασθενών και ασφαλισμένων. Η απαγόρευση της συνταγογράφησης ουσιαστικά παύει αυτόματα το πτυχίο της Ιατρικής και τους τίτλους των ειδικοτήτων. Ουσιαστικά δημιουργεί ένα νέο μονοπώλιο με τις συμβάσεις, που θα ξεκινήσει το παρεμπόριο και τη μαύρη αγορά των σφραγίδων για τη συνταγογράφηση των φαρμάκων.
Το υπουργείο αλλά και οι βουλευτές πρέπει να λάβουν υπόψη πριν ανοίξουν τον ασκό του Αιόλου ότι ο ασθενής έχει δικαίωμα να πάρει τα φάρμακά του από τον γιατρό που επιλέγει καθώς και ο γιατρός έχει αναφαίρετο δικαίωμα να συνταγογραφεί στους ασθενείς ασφαλισμένους στη χώρα όπου σπούδασε και υπηρέτησε το Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Αν αφαιρεθεί το δικαίωμα της συνταγογραφίας, οι ιδιώτες γιατροί θα αφανισθούν, αφού ο ασθενής δεν θα μπορεί να εξυπηρετηθεί ακόμη κι αν πληρώνει για την υγεία του.
Ας αναλογιστούμε τα κυκλώματα που θα λειτουργήσουν γύρω από τους συμβασιούχους της πείνας των 640 ευρώ. Πόσο θα «πουλάει» ο γιατρός αυτός τη σφραγίδα του σε εταιρείες φαρμάκων για να επιβιώσει; Πόσο θα την «πουλάει» σε άλλους γιατρούς για να τους δώσει τη δυνατότητα να συνταγογραφούν;
Αν δημιουργηθούν μονοπώλια, τότε η παρακμή και στον χώρο της υγείας θα έχει λάβει σάρκα και οστά!
Από αυτό το ελεύθερο βήμα της δημοκρατίας να κάνω μια έκκληση προς τους βουλευτές και το υπουργείο ώστε πέραν των εκατοντάδων σελίδων που θα κατατεθούν προς ψήφιση στη Βουλή των Ελλήνων να διασφαλίσουμε προς όφελος της χώρας τα αυτονόητα της ελεύθερης αγοράς: ο κάθε γιατρός να μπορεί να γράψει τα φάρμακα και τις εξετάσεις στον ασθενή του.
Μαριος Θ. Ξηρομεριτης – χειρουργός ουρολογος
Κομπασμοί Εθνοπατέρων
Κύριε διευθυντά
Μέχρι πρότινος η συνηθισμένη επωδός των Εθνοπατέρων μας οσάκις αναφέρονταν σε διαλεύκανση σκανδάλων ήταν: Το μαχαίρι θα φθάσει μέχρι το… κόκαλο! Από την εξέλιξη όμως των σχετικών υποθέσεων προέκυπτε πάντα ότι το μαχαίρι τους ήταν σουγιάς «κολοκοτρωναίικος», που ούτε το δέρμα δεν χάραζε.
Τώρα η επωδός άλλαξε: Πρέπει να προχωρήσουμε ακόμη και αν… ματώσουμε! Πάλιν οι κομπασμοί των Εθνοπατέρων μας αιματηροί (sic). Μήπως όμως από τα επανειλημμένα ματώματα προκύψει πρόβλημα αναιμίας; Τόσες φορές που πρέπει να… ματώσουν, η αποκατάσταση της υγείας τους θα απαιτήσει μεγάλες ποσότητες αίματος, τις οποίες και ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός δεν θα δυνηθεί να καλύψει. Καιρός πλέον δεν είναι εκφράσεις ως οι ανωτέρω να μην πολυχρησιμοποιούνται; Δεν αντιλαμβάνονται οι λαλίστατοι Εθνοπατέρες μας ότι με παρόμοιες εκφράσεις απαξιώνουν ακόμη περισσότερο την ήδη τρωθείσα αξιοπρέπειά τους;
Οθεν, Ενίοις το σιγάν κρείττόν εστι τού λαλείν.
Κ. Δ. Μαλλιος – Καρδιολόγος
Οφελος για τη χώρα
Κύριε Διευθυντά
Σε άρθρο της σημερινής (19/1) «Κ» γίνεται λόγος για το Ιδρυμα Γκούγκενχαϊμ και την, ανά την Υφήλιον, αλυσίδα των Μουσείων του, που ήδη ανέρχονται σε πέντε. Μάλιστα, εκείνο του Μπιλμπάο, όπως γράφει το σχετικό άρθρο, μέσα σε πέντε χρόνια λειτουργίας απέφερε έσοδα δεκαπλάσια του κόστους κατασκευής του!
Μήπως θα ήταν σκόπιμο, μέσα στις όποιες σκέψεις, αναζητήσεις και προτάσεις (αρκετές έωλες και ανεφάρμοστες) για την αξιοποίηση εκείνου του έρμου του Ελληνικού να υπάρξει, έστω και ανιχνευτικά, κάτι προς αυτήν την κατεύθυνση;
Το όφελος για τη χώρα θα ήταν πολλαπλό, ιδίως τώρα που οι μετοχές της, σε όλα τα επίπεδα, ευρίσκονται απελπιστικά χαμηλά.
Αλεξ. Παπαδημητροπουλος – πολ. μηχανικός
Το Σύνταγμα στο γύψο
Κύριε Διευθυντά
Το ισχύον Σύνταγμα στην παρ. 1 του άρθ. 5 ορίζει: «Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας…» (προφανώς ό λ η ς της χώρας). Με τη διάταξη αυτή, η προστασία της προσωπικής ελευθερίας αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα και η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας του ατόμου εμφανίζεται σαν καταστατική αρχή.
Από την άλλη, στη παρ. 2 του άρθ. 106 ορίζεται ότι «Η ιδιωτική οικονομική πρωτοβουλία δεν επιτρέπεται να αναπτύσσεται σε βάρος της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ή με βλάβη της εθνικής οικονομίας».
Ετσι το συνταγματικό καθεστώς της οικονομικής ελευθερίας ολοκληρώνεται με την απαγόρευση της καταχρηστικής άσκησης της ατομικής οικονομικής δραστηριότητας.
Στο πλαίσιο αυτό, τα δικαστήρια από τη μεριά τους έχουν αποφανθεί ότι η καθιέρωση κλειστού επαγγέλματος πρέπει να τελεί υπό την προϋπόθεση συνδρομής λόγων γενικότερου συμφέροντος και να μην εξυπηρετεί απλώς και μόνο την κατοχύρωση του εισοδήματος των ήδη ασκούντων το συγκεκριμένο επάγγελμα, ώστε να αποβαίνει προσωπικό προνόμιο εργασίας, ότι η οικονομική και επαγγελματική δραστηριότητα μπορεί να υπαχθεί σε κανόνες ελέγχου, με σκοπό την εξασφάλιση των γενικότερων συμφερόντων της εθνικής οικονομίας και όχι απλώς για την εξυπηρέτηση στενά ιδιωτικών συμφερόντων.
Σε ποιο βαθμό άραγε οι τοπικοί περιορισμοί στην άσκηση επαγγελμάτων έχουν εξυπηρετήσει το γενικότερο συμφέρον της ελληνικής εθνικής οικονομίας;
Σε ποιο σημείο έχουν συμβάλει στην προστασία της ανθρώπινης ελευθερίας και αξιοπρέπειας;
Πολλά τα σωρευμένα δεινά σε αυτή τη χώρα και έτσι βλέπουμε τώρα την κυβέρνηση να τρέχει και να μη φτάνει.
Μη μας εκπλήσσει η περιπέτεια του αντικαπνιστικού νόμου, εδώ ολόκληρο Σύνταγμα δεν έχει εφαρμοστεί για τριάντα πέντε χρόνια και χρειάστηκε η ξένη παρέμβαση για να ανασυρθεί το νυστέρι!
Παρασκευας Μαμαλακης – Δικηγόρος / Ρέθυμνο
Υποθήκευση του μέλλοντος
Κύριε διευθυντά
Τους τελευταίους μήνες έχουμε θέσει, κυβέρνηση και λαός, ως «εθνικό στόχο» τη σύναψη δανείων με χαμηλό επιτόκιο και την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των.
Με αυτή την οικονομική πολιτική ξεχάσαμε δύο αρνητικές παραμέτρους! Οτι αυξάνουμε συνεχώς το δημόσιο χρέος και στέλνουμε τον λογαριασμό εξοφλήσεως στους απογόνους μας.
Είναι αυτό ηθικό; Πιστεύω ότι είναι ανήθικο και πρέπει να αισθανόμαστε ντροπή προς τα παιδιά και τα εγγόνια μας για το μέλλον που τους ετοιμάζουμε.
Γιωργος Αραμπατζης – Ιατρός, Χολαργός