Διανθίζοντας τις δημόσιες δηλώσεις του με φράσεις από τα λατινικά, τα γαλλικά, τα γερμανικά, τα αγγλικά, από τα αθάνατα κείμενα της σανσκριτικής γραμματείας (Μαχαμπαράτα, Ραμαγιάνα κ. λπ.) και γενικώς από τον θησαυρό των ανυπέρβλητων γνώσεών του, ο Χάρης Παμπούκης τείνει να εξελιχθεί εις τρόπον τινά Κομφούκιο της κυβέρνησης! Εξ ου και μεταξύ των θαυμαστών του τείνει να επικρατήσει το προσωνύμιό του… «ο Παμπούκιος».
Δεν λείπουν, ωστόσο, και εκείνοι οι οποίοι θίγονται από την ευχέρεια με την οποία επιδαψιλεύει τον πλούτο των γνώσεών του στους «hoi polloi», ίσως επειδή δεν μπορούν να τον παρακολουθήσουν. Παραδείγματος χάριν, μου κατήγγειλε (πάντα με την καλή έννοια, εννοείται) αγαπητός συνάδελφος ότι, μετά το κυριακάτικο υπουργικό συμβούλιο και στο πλαίσιο των καθιερωμένων υπουργικών δηλώσεων κατά την αποχώρηση, ο υπουργός Επικρατείας Χάρης Παμπούκης διάβασε στους δημοσιογράφους αποφθεγματική ρήση που θύμιζε ινδιάνικη σοφία: «Τη γη δεν την κληρονομούμε από τους γονείς μας, αλλά τη δανειζόμαστε από τα παιδιά μας». Το διάβασε μάλιστα, τονίζει οι καταγγέλλων, από ένα τόσο δα χαρτάκι, σαν μαθητικό σκονάκι, το οποίο έβγαλε από την τσέπη του σακακιού όπου συνήθως τοποθετείται το μαντιλάκι. Και λοιπόν, τι έγινε; Οι ενοχληθέντες παραβλέπουν -σκοπίμως άραγε; – ότι ο Χάρης το διάβασε κατευθείαν από τα ινδιάνικα! (Αφήστε δε ότι έκανε και τέλεια μετάφραση…)
Ο Στρος Καν και οι Ελληνες
Ανάμεσα στις δυνάμεις που κηρύσσουν την αντίσταση στο Μνημόνιο, ιδίως δε την εθνικώς υπερήφανη άρνηση στην προοπτική αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας, είναι και η ανεξάρτητη δύναμις Βαγγέλης Παπαχρήστος. Προερχόμενος από τον ζοφερό και παράλογο κόσμο της σταλινικής Αριστεράς, σπουδασμένος και στην αλήστου μνήμης Σοβιετία, ο Βαγγέλης Παπαχρήστος ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κατάφερε, για μεγάλο διάστημα, να προσελκύσει την προσοχή του Γιώργου, ο οποίος και τον προσέθεσε στη συλλογή με τα «παιγνίδια» του ή, αλλιώς, τα accessories, όπως ονομάζω τα πρόσωπα που μαζεύει στο περιβάλλον του ο Γιώργος Παπανδρέου, προς αξιοποίηση, προς εκμετάλλευση ή, απλώς, για να περνά η ώρα.
Τι του έκανε εντύπωση στον βουλευτή Παπαχρήστο; Αδυνατώ να αναμετρηθώ με το σκότος, δηλαδή να καταλάβω τη σκέψη του Γιώργου σε τέτοια θέματα. Ισως να ήταν το ότι ο βουλευτής Πρεβέζης είχε δώσει στην τριτοκοσμική-μαρξιστική συγκρότησή του έναν χαρακτήρα κάπως «εθνίκ», που ήταν πολύ στη μόδα κάποτε. Για κάμποσα χρόνια, πάντως, ο βουλευτής έπαιζε τον ρόλο του ζηλωτή του Παπανδρεϊσμού. Θορυβώδης και λίγο τραχύς ως προσωπικότητα, ο Β. Παπαχρήστος στις δημόσιες εμφανίσεις του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ έριχνε αγκωνιές -που λέει ο λόγος- για να τον δούνε όλοι να μιλάει και να χαμογελάει στον Γιώργο. Τότε μάλιστα τόνιζε και το προφίλ του ως ψιλογκουρού της μαρξιστικής σκέψης και συχνά εθεάτο σε κομματικές εκδηλώσεις έχοντας υπό μάλης τόμους ξενόγλωσσων μελετών, από εκείνες που θαρρείς ότι γράφτηκαν προκειμένου να κάνουν ακόμη περισσότερο δυσδιάκριτα τα όρια μεταξύ υφολογικής στρυφνότητος και ασυναρτησίας.
Η ζωή όμως είναι σκληρή. Πολλές είναι οι υποψήφιες στα καλλιστεία που πιστεύουν στον εαυτό τους, πάντα όμως τα βραβεία είναι λιγότερα από τις άξιες καλλονές. Ο Γιώργος ποτέ δεν έπαιξε με τον Βαγγέλη Παπαχρήστο. Τον άφησε να μείνει στην κοινοβουλευτική ομάδα, όπου και ξεχάστηκε εντελώς μέσα στην ανωνυμία του πλήθους, ώσπου τον ξαναθυμηθήκαμε τις προάλλες, όταν κατεψήφισε μια κυβερνητική πρόταση και εξαιτίας αυτού διεγράφη. Ηταν όμως ήδη τελειωμένος πολιτικά στο ΠΑΣΟΚ – απόδειξη, ότι έχω λησμονήσει την αφορμή της διαγραφής του.
Τον θυμήθηκα όμως επειδή, κληθείς να σχολιάσει τις εξελίξεις από την «Αυγή», είπε μεταξύ άλλων και το εξής περισπούδαστο: «Ο κ. Στρος Καν είπε ότι οι Ελληνες είναι σκατά, είμαστε όμως σκατά με ψήφο». Ο Στρος Καν όμως είπε κάτι τελείως διαφορετικό: ότι «οι Ελληνες είναι σε βαθιά σκατά». Χρησιμοποίησε δηλαδή τη λέξη που τόσο πολύ ενόχλησε για να περιγράψει μία κατάσταση στην οποία βρέθηκαμε οι Ελληνες με δική μας ευθύνη, όχι για να περιγράψει μία ιδιότητα, εγγενή ή επίκτητη, των Ελλήνων. Επομένως, αν ο Β. Παπαχρήστος δεν παραποιεί επίτηδες την επίμαχη δήλωση του Στρος Καν, τότε προφανώς, ως Ελλην ο ίδιος και οπωσδήποτε ειδικότερος για τη φύση των Ελλήνων, διορθώνει τη σκέψη και τον λόγο του Στρος Καν…
Αυτό είναι το κακό
Χθεσινή η είδηση από τη Λευκωσία: «Ελεύθερος ο Γιαννάκης Μάτσης». Τι τα θέλετε; Αυτό είναι το κακό: ότι κάθε φορά που ο γνωστός εντυπωσιοθήρας Κύπριος ευρωβουλευτής επιδιώκει και πετυχαίνει τη σύλληψή του στα κατεχόμενα της Κύπρου, οι τουρκοκυπριακές αρχές πάντα τον αφήνουν ελεύθερο ύστερα από μερικές ώρες. Ας πάρει κάποτε την πρωτοβουλία η Κύπρος να ζητήσει με τρόπο από τους Τουρκοκύπριους να τον κρατήσουν εκεί μια – δυο εβδομάδες, να ησυχάσουμε και εμείς, να του φύγει κι αυτού ο καημός να κάνει φυλακή στα κατεχόμενα…
Μα, λέγονται αυτά;
Το περίμενα και δεν με εξέπληξε καθόλου. Στη σύνοδο της περασμένης Παρασκευής η πρωθυπουργός της Φινλανδίας ήταν, λέει, σκληρή και άτεγκτη με την περίπτωσή μας. Επόμενο ήταν, διότι όταν ο Γιώργος επισκέφθηκε προσφάτως την κυρία Μαρί Κιβινιέμι στο Ελσίνκι το πρώτο πράγμα που της είπε είναι ότι εμείς θέλουμε να γίνουμε «μια Φινλανδία του Νότου». Συγγνώμη, αλλά πώς να σε πάρουν στα σοβαρά, όταν ενώ δεν μπορείς να στρωθείς στο διάβασμα να περάσεις στο ΤΕΙ εσύ κάθεσαι και ονειρεύεσαι ότι θα πας και στο Χάρβαρντ;