Και τα παραμύθια με όνομα έχουν ένα τέλος… Στο κατώφλι των 90 χρόνων ο Ιάκωβος Καμπανέλλης αποφάσισε να τελειώσει μια ζωή σαν παραμύθι.
Γεννήθηκε το 1922 στη Νάξο και μπήκε στην Ακαδημία το 1999, στην Εδρα Θεατρικής Δραματουργίας, γράφοντας θεατρικά έργα, με αλήθειες και χαρές και αγωνίες.
Ηταν πολυγραφότατος και από τους πολυπαιγμένους -άρα επιτυχημένος- θεατρικός συγγραφέας στο β΄ ήμισυ του 20ού αιώνα. «Χωρίς γυμνασιακή μόρφωση», σημειώνει μια ηλεκτρονική «εγκυκλοπαίδεια», που δεν γνωρίζει ότι ο Ιάκωβος τέλειωσε τη Σιβιτανίδειο Σχολή -κρατική, αναγνωρισμένη Ανωτέρα Σχολή- ως σχεδιαστής.
Και το ότι έμαθε να σχεδιάζει αποδείχθηκε σωτήριο εφόδιο για τη ζωή του, όταν τον συνέλαβαν οι Γερμανοί σε μπλόκο της Κοκκινιάς το 1943 και τον έστειλαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν. Εκεί είδαν τα σχέδιά του, εντυπωσιάστηκαν και τον κράτησαν στο σχεδιαστήριο.
Γλίτωσε έτσι από τις κακουχίες ώσπου οι συμμαχικές δυνάμεις τούς απελευθέρωσαν τον Μάη του 1945. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα μαγεύτηκε από τις παραστάσεις του Θεάτρου Τέχνης του Κουν και κατάλαβε ποιον δρόμο έπρεπε να ακολουθήσει.
Από το σχέδιο στράφηκε και αφιερώθηκε στο γράψιμο, και το πρώτο του θεατρικό έργο «O Χορός πάνω στα στάχυα» παρουσιάστηκε το καλοκαίρι του 1950 από τον θίασο Αδαμάντιου Λεμού στα «Διονύσια» της Καλλιθέας.
Η Σιβιτανίδειος είναι στην Καλλιθέα, ο Λεμός ήταν από τη Χίο, εκεί όπου, όπως έλεγε ο πατέρας του, είχαν εγκατασταθεί οι παππούδες του που ήταν μικρασιατικής ρίζας. Και, μάλιστα, το όνομά τους ήταν πρώτα «Θαλασσινός». Το πότε έγινε Καμπανέλλης δεν το ‘ξερε.
Στην τελευταία σελίδα της «K» είναι το βιογραφικό του Ιάκωβου Καμπανέλλη που έγραψε έργα όπως «H αυλή των Θαυμάτων», «Παραμύθι χωρίς όνομα», «Γειτονιά των Αγγέλων» και στη δικτατορία «Το Μεγάλο μας Τσίρκο» με τον θίασο Καρέζη-Καζάκου που έδωσε φωνή, πέρασε μηνύματα στη μέγγενη της δικτατορίας.
Αυτά μέσα σε λίγες γραμμές για τον Ιάκωβο Καμπανέλλη που η γυναίκα του Νίκη, το γένος Ιωαννίδου, ήταν από την Κωνσταντινούπολη.
Και η μητέρα του Ιάκωβου, η Κατίνα Λάσκαρη, καταγόταν από Φαναριώτικη οικογένεια. Στη Νάξο όπου γεννήθηκε ο Ιάκωβος περνούσε όλα του τα καλοκαίρια, στο πατρικό σπίτι, με τη μοναχοκόρη τους Κατερίνα και τα εγγόνια τους, τη Νίκη και τη Ροδόπη.
Πρώτη «έφυγε» η Νίκη, μια ζωή στο πλευρό του, αυτού του άλλου Ιάκωβου Καμπανέλλη που, μετά το θέατρο, η οικογένειά του και οι φίλοι του ήταν αταλάντευτες αξίες στη ζωή του.
Μια άγνωστη λεπτομέρεια που μας αποκάλυψε ο στενός φίλος του Μανώλης Τσακίρης: το σενάριο της «Στέλλας» που έγραψε ο Καμπανέλλης κι έγινε, σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη και μουσική Μάνου Χατζιδάκι, η ταινία-ορόσημο για τον ελληνικό κινηματογράφο, είχε αρχικό τίτλο «H Στέλλα με τα κόκκινα παπούτσια»…