THE GUΑRDΙΑΝ
Αμφίσημη απόφαση
Η Γαλλία τώρα επιβεβαίωσε ότι εξόπλισε τους Λιβύους αντάρτες με όπλα στις αρχές του μηνός. Εκ πρώτης όψεως, η κίνησή της παραβιάζει το εμπάργκο όπλων που επιβλήθηκε με την απόφαση του 1970 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, τον περασμένο Φεβρουάριο. Ωστόσο, η απόφαση 1973, που επέβαλε τη ζώνη απαγόρευσης πτήσεων πάνω από τη Λιβύη τρεις εβδομάδες αργότερα, φαίνεται ότι το παρακάμπτει αυτό. Επιτρέπει «όλα τα αναγκαία μέσα» για την προστασία των αμάχων, παρά την ισχύ του εμπάργκο όπλων. Είναι δυνατόν να ισχυριστεί οιοσδήποτε σοβαρά ότι προστατεύει αμάχους, δίνοντάς τους όπλα; Ή πρόκειται για αμφίσημη απόφαση; Η βρετανική κυβέρνηση φαίνεται ότι το πιστεύει και προς το παρόν λένε ότι προσφέρει στους Λιβύους αντάρτες εξοπλισμό, αποκλειστικά «μη φονικό». Οι ΗΠΑ στο μεταξύ υποστηρίζουν ότι η απόφαση 1973 επιτρέπει την αποστολή όπλων στους αντάρτες. Ο γαλλικός στρατός διατείνεται ότι τα γαλλικά όπλα, που εστάλησαν στους αντάρτες της Λιβύης, παραδόθηκαν υπό «εξαιρετικά σπάνιες» συνθήκες και είχαν στόχο να προσφέρουν στους αμάχους τα μέσα να υπερασπιστούν εαυτούς σε περίπτωση απειλής. Εχει δίκιο άραγε;
ΤΗΕ NEW YORK ΤΙΜΕS
Επιθέσεις χάκερ
Τις τελευταίες εβδομάδες η ομάδα χάκερ «Lulz Security», επιτίθεται εναντίον ιστοσελίδων όπως αυτή της Sony, της Γερουσίας και της CIA, αποσπά πληροφορίες για εκατομμύρια χρήστες και τις αναρτά σε κοινή θέα στο Διαδίκτυο. Φέτος, τέτοιες ενέργειες έθεσαν σε κίνδυνο τα προσωπικά δεδομένα 22 εκατομμυρίων χρηστών. Σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Ponemon, οι εννέα στις δέκα εταιρείες δέχθηκαν επίθεση μέσα στους τελευταίους 12 μήνες, ενώ ο επιχειρηματικός κόσμος και η κυβέρνηση εμφανίζονται ανέτοιμοι να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Δικαίως η διαδικτυακή ασφάλεια ανησυχεί τους Αμερικανούς. Προφανώς δεν υπάρχει σύστημα απόλυτα άτρωτο στους χάκερ, ενώ τα υπάρχοντα εξελίσσονται όπως και οι τρόποι παραβίασής τους. Βέβαια, γίνεται πρόοδος, αλλά είναι απαραίτητο να υιοθετηθούν κι άλλες τεχνικές προστασίας των χρηστών. Η ζωή μας σήμερα εκτίθεται στα υπολογιστικά νέφη όπου εταιρείες και άτομα αποθηκεύουν τα πάντα, από φωτογραφίες έως επιχειρηματικά μυστικά. Η ενίσχυση των συστημάτων ασφάλειας στο Ιντερνετ, λοιπόν, πρέπει να αποτελέσει άμεση προτεραιότητα για τους αρμοδίους.
DΕR SΡΙΕGΕL
Ελλήνων θυσίες
Θα μπορούσε άραγε να εφαρμοστεί στη Γερμανία ένα πρόγραμμα περικοπών ανάλογο με αυτό που εφαρμόζεται στην Ελλάδα; Οι ειδικοί απαντούν όχι. Ενα τέτοιο πρόγραμμα θα ξεπερνούσε τις αντοχές των Γερμανών. Αν σκεφτεί κανείς πόσο πολύ γκρινιάζουν οι Γερμανοί αν κοπεί κατά 5 ευρώ το επίδομα κοινωνικής βοήθειας, καταλαβαίνει πόσο πολλά απαιτούμε από τους Ελληνες. Η Ελλάδα πρέπει να εξοικονομήσει 40 δισ. ώς το 2015 με αυξήσεις φόρων και μειώσεις δαπανών. Το ποσό φαίνεται μικρό, αλλά στη Γερμανία αντιστοιχεί με 475 δισ. ευρώ, ποσό ικανό να παραλύσει τελείως τη γερμανική οικονομία. «Οποιος αφαιρεί από την οικονομία τόσο μεγάλο ποσό τόσο γρήγορα, σκοτώνει τα πάντα» λέει ο Γκούσταβ Χορν, διευθυντής του ινστιτούτου ΙΜΚ. Για να πετύχει τέτοιου μεγέθους εξοικονόμηση η Γερμανία πρέπει να σταματήσει εντελώς την καταβολή της κρατικής συμμετοχής στις συντάξεις, να καταργήσει το επίδομα ανεργίας και να κλείσει όλους τους παιδικούς σταθμούς, τα σχολεία και τα πανεπιστήμια. Αλλά η Γερμανία θα δυσκολευόταν πολύ να βρει τα 50 δισ. από ιδιωτικοποιήσεις που ζητούνται από την Ελλάδα, η οικονομία της οποίας είναι 7 φορές μικρότερη.
ΕL ΡΑΙS
Αδράνεια στο ΔΝΤ
Η παράδοση επικράτησε για μια ακόμη φορά στην εκλογή του επικεφαλής του ΔΝΤ. Η εκλογή της Κριστίν Λαγκάρντ τροφοδοτεί την αδράνεια που ακολούθησε μετά τις Συμφωνίες του Μπρέτον Γουντς, το 1944. Οι ΗΠΑ και η Ευρώπη αναλάμβαναν αντιστοίχως τα ανώτερα αξιώματα στους θεσμούς που ιδρύθηκαν με αυτές τις συμφωνίες, την Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ. Εάν ήδη τότε αυτή η πρακτική ήταν αμφισβητήσιμη, η σημερινή οικονομική πραγματικότητα τονίζει τα προβλήματα που δημιουργεί, καθώς είναι πολύ διαφορετική από τα ήθη χρηστής διακυβέρνησης, τα οποία απαιτεί η σημερινή σύνθετη κατάσταση. Οι 44 χώρες που υπέγραψαν εκείνες τις συμφωνίες είναι τώρα 180. Παρότι η αρχική αποστολή του ΔΝΤ -η εποπτεία του διεθνούς συναλλαγματικού συστήματος- έπαψε επισήμως το 1973, οι πολλές τεχνικές ιδιότητές του, του χρησίμευσαν ώστε να κατέχει κεντρική θέση στη διεθνή οικονομική διαχείριση. Τα τελευταία χρόνια, υπό την καθοδήγηση του Ντομινίκ Στρος-Καν, το ΔΝΤ διαδραμάτισε ένα ρόλο πολύ πιο ανοιχτό, μεταξύ άλλων και στην ενίσχυση της εκπροσώπησης στον θεσμό των αναδυόμενων οικονομιών.