Τους επόμενους μήνες θα δοθεί μια μεγάλη μάχη σε αυτόν τον τόπο, που θα κρίνει το μέλλον μας για πολλά, πολλά χρόνια. Ισχυρότατες, ετερόκλητες δυνάμεις θα φροντίσουν με κάθε τρόπο να μας οδηγήσουν στη χρεοκοπία, ακόμη και σ’ έναν ανοιχτό εμφύλιο πόλεμο. Αυτό, άλλωστε, αρχίζει πια να φαίνεται πολύ καθαρά. Οποιες κι αν ήταν οι αστοχίες ή οι υπερβολές της ΕΛ.ΑΣ. την περασμένη Τετάρτη, αυτό που φάνηκε είναι ότι οι ακροαριστεροδεξιοί χούλιγκαν της βίας και ένα μεγάλο μπλοκ συνδικαλιστών – πανεπιστημιακών – δημοσιογράφων βοηθούσαν όσο μπορούσαν για να κατρακυλήσει η χώρα σε μιαν άβυσσο βίας και χάους. Ενα πράγμα είναι η ερευνητική δημοσιογραφία και ένα εντελώς διαφορετικό το να παρακινείς και να πυροδοτείς την έκρηξη βίας. Δυστυχώς, όμως, το ζήσαμε για μία ακόμη φορά, όπως ακριβώς το βιώσαμε και τον Δεκέμβριο του 2008, όταν ο θάνατος ενός παιδιού αναδείχθηκε σε προσπάθεια κατάλυσης του κράτους και των νόμων.
Τα αστικά κόμματα πρέπει να αντιληφθούν ότι οφείλουν να σταθούν όρθια, καθαρά απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα. Το ΠΑΣΟΚ έκανε τεράστιο λάθος όταν πολεμούσε τους νόμους που επιχείρησε να περάσει η κυβέρνηση Καραμανλή για τις κάμερες ή τις κουκούλες. Το ίδιο λάθος κάνουν ορισμένα «παρελκόμενα» της Ν.Δ. σήμερα όταν ποντάρουν ανοιχτά στο χάος και την καταστροφή, ελπίζοντας πως μια μέρα θα καταλάβουν κάποιοι τη Βουλή. Κανείς δεν κερδίζει από αυτήν την υπόθεση, τουλάχιστον από όσους θέλουν να μη διαλυθεί η χώρα. Οι πολιτικές αλλαγές στην Ελλάδα του 2011 πρέπει να είναι ομαλές, να προχωρούν μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες και όχι μέσα από κινηματικές και χαοτικές καταστάσεις.
Ο κ. Σαμαράς θα έλθει στην εξουσία και θα έχει να αντιμετωπίσει τα ίδια γκρουπούσκουλα της βίας, την ίδια αστυνομία, τα ίδια προβλήματα. Ας καθήσουν, λοιπόν, μαζί τα αστικά κόμματα και να συζητήσουν πώς θα λύσουν αυτό το πρόβλημα που κοστίζει πάρα πολύ ακριβά στη χώρα. Ας σκεφθούμε όλοι μας, βάζοντας στην άκρη για μια-δυο μέρες τηλεθεάσεις ή κυκλοφορίες, τι ζημιά γίνεται όταν τα Μέσα Ενημέρωσης δημιουργούν για μέρες μια κατάσταση που προσομοιάζει με εμφύλιο. Ας προβληματισθούμε ακόμη όλοι μας για το τι είδους συμφέροντα μπορεί να θέλουν μια Ελλάδα που να μοιάζει με τον Λίβανο. Δόξα τω Θεώ, υπάρχουν πολλά λεφτά που έχουν επενδυθεί σε CDS, δηλαδή στην καταστροφή της χώρας, χρεοκοπημένοι επιχειρηματίες που θεωρούν ότι μπορούν να κρύψουν την αποτυχία σε ένα γενικότερο χάος και βεβαίως ισχυρότατα συμφέροντα που δεν θέλουν να σταματήσουν να αρμέγουν «παχιές αγελάδες» τύπου ΟΠΑΠ ή ΔΕΗ.
Οι κ. Παπανδρέου και Σαμαράς, όπως και ο κ. Καρατζαφέρης, ο κ. Κουβέλης και η κ. Μπακογιάννη πιστεύουν στην ίδια αστική δημοκρατία, δεν θέλουν την επιστροφή στη δραχμή ή τη χρεοκοπία και έχουν σήμερα μεγάλη ευθύνη για το πού θα πάει ο τόπος. Δεν μιλάω για την κ. Παπαρήγα γιατί άλλοτε φέρεται σαν ηγέτις υπεύθυνου κόμματος και άλλοτε φλερτάρει με ακραίες, βίαιες μεθόδους. Οποιες και αν είναι οι διαφορές των αστικών κομμάτων, πάντως, οφείλουν τώρα άμεσα να βρουν ένα κοινό τόπο τουλάχιστον στο πώς θα προστατεύσουν τη δημοκρατία, τον νόμο και την τάξη. Η κοινωνία περιμένει να δει δείγματα ευθύνης και ηγεσίας και καταλαβαίνει πόσο ακριβά πληρώνει τα καταστροφικά βίτσια κάποιων ή τις υπεργολαβίες άλλων. Οσο και να τη σπρώχνουν κάποιοι στην άβυσσο, εκείνη αντιστέκεται, παρότι νιώθει ασύλληπτο θυμό και οργή για την ανικανότητα της πολιτικής της ηγεσίας. Ξέρει, όμως, ότι ο θυμός που οδηγεί στην κατάλυση της δημοκρατίας, στην αναρχία και εν τέλει στην ερημοποίηση της χώρας δεν φέρνει αποτελέσματα και απλά βυθίζει την Ελλάδα πιο βαθιά στο τέλμα.