THE NEW YORK ΤΙΜΕS
Το ένα κοινό σημείο
Οταν ο πρόεδρος Κλίντον ενεπλάκη σε σεξουαλικό σκάνδαλο το 1998, η Γαλλία παρακολουθούσε με έκπληξη, ειρωνεία και -γιατί να το αρνηθούμε; – με κάποια ευχαρίστηση. Η Αμερική παγιδευμένη στον πουριτανισμό της! Η πολιτική ζωή της πρώτης υπερδύναμης παρέλυσε εξαιτίας μιας ιδιωτικής υπόθεσης. Αυτή η έλλειψη κατανόησης μεταξύ των δύο πλευρών του Ατλαντικού δεν εμπόδισε την εφημερίδα Le Monde να επιτύχει ρεκόρ πωλήσεων με τη δημοσίευση της έκθεσης Κένεθ Σταρ, γύρω από τις πιο κρυφές πτυχές της ζωής του κ. Κλίντον. Σήμερα, τα πράγματα έχουν αντιστραφεί. Ή σχεδόν. Αυτή τη φορά, είναι ένας Γάλλος πολιτικός που εμπλέκεται σε ερωτικό σκάνδαλο. Η Αμερική, στον ρόλο του διορθωτή, κάνει τη γαλλική πολιτική σκηνή άνω κάτω, συλλαμβάνοντας για απόπειρα βιασμού τον πολιτικό που σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις θα κέρδιζε τις γαλλικές προεδρικές εκλογές το 2012 και δημιουργώντας έπειτα χάος με τις αποκαλύψεις για τα ψεύδη της καταγγέλλουσας. Και πάλι, παντελής έλλειψη κατανόησης. Η υπόθεση Στρος-Καν πράγματι αποκαλύπτει βαθιές διαφορές μεταξύ Γαλλίας και ΗΠΑ, αν και ένα πράγμα παραμένει πάντα κοινό: η μανία των ΜΜΕ.
LΕ FΙGΑRΟ
Ραντεβού στο άγνωστο
Ο Φρανσουά Μιτεράν συνήθιζε να λέει ότι το συνέδριο των Σοσιαλιστών «κερδίζεται στα Αριστερά». Πού κρύβεται, όμως, το μυστικό μιας ανοιχτής προκριματικής ψηφοφορίας; Ουδείς γνωρίζει, καθώς το πείραμα αυτό άμεσης δημοκρατίας δεν είχε δοκιμαστεί ποτέ στη Γαλλία. Οι Πράσινοι, που το εγκαινίασαν, διαπίστωσαν τους κινδύνους του. Παρότι οι δημοσκοπήσεις έδιναν σαφές προβάδισμα στον πρώην τηλεπαρουσιαστή Νικολά Ιλό, η πρώην δικαστής, Εβά Ζολί, επικράτησε με δέκα μονάδες διαφορά. Το αποτέλεσμα αυτό δημιουργεί ελπίδες στη Σεγκολέν Ρουαγιάλ και τον Αρνό Μοντεμπούρ, τα δύο «αουτσάιντερ» της εσωκομματικής αναμέτρησης των Σοσιαλιστών. Οι πιο αισιόδοξοι κάνουν λόγο για προσέλευση 7 με 8 εκατομμυρίων ψηφοφόρων στις προκριματικές, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι ακόμη και ένα εκατομμύριο ψηφίσαντες θα σήμαινε επιτυχία της διαδικασίας. Οταν οι εσωκομματικές εκλογές περιορίζονταν στα μέλη του κόμματος, το αποτέλεσμα ήταν γνωστό εκ των προτέρων, χάρη στη στενή σχέση που ενώνει τα στελέχη με τις οργανώσεις βάσης. Οι «ανοιχτές εκλογές» του Οκτωβρίου αποτελούν, όμως, ραντεβού στο άγνωστο.
LΕ ΜΟΝDΕ
Εστίες αστάθειας
Ας φανταστούμε προς στιγμήν «το στρατηγικό μέλλον της Ευρώπης». Από πού θα έλθουν οι απειλές, ποιες είναι οι πιθανές εστίες αποσταθεροποίησης, ποιες θα είναι οι πιθανές χώρες όπου θα σημειωθούν επεμβάσεις; Χωρίς να είναι κανείς προφήτης, η απάντηση είναι εμφανής: Μέση Ανατολή και Αφρική. Και η Ευρώπη δεν είναι καθόλου προετοιμασμένη. Αυτό είναι το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει κανείς, από τη στρατιωτική επιχείρηση στη Λιβύη από τα μέσα του περασμένου Μαρτίου. Από τη στιγμή που οι ΗΠΑ δεν βρίσκονται εκεί για να δώσουν τα μέσα σε μια ανάλογη στρατιωτική επιχείρηση, οι Ευρωπαίοι δίνουν την εικόνα μιας ομάδας διχασμένης και ανοργάνωτης. Στις 17 Μαρτίου, το Σ. Α. του ΟΗΕ έδωσε το πράσινο φως για τη στρατιωτική επιχείρηση στη Λιβύη, με στόχο την προστασία του πληθυσμού από το καθεστώς του Καντάφι. Οταν ρωτούσαμε τους ιθύνοντες των χωρών της Δύσης πόσο θα διαρκούσε η επιχείρηση, μας απαντούσαν, μερικές εβδομάδες, όσο θα άντεχε το καθεστώς Καντάφι. Τα πράγματα, όμως, εξελίχθηκαν διαφορετικά, καθώς οι ΗΠΑ περιόρισαν στο ελάχιστο τη συμμετοχή τους στην επιχείρηση στη Λιβύη.
ΤΗΕ GUΑRDΙΑΝ
Εκλογές Ταϊλάνδης
Το Πούα Τάι, το προσκείμενο στον πρώην πρωθυπουργό της Ταϊλάνδης, Τακσίν Σιναουάτρα, κόμμα, κέρδισε με συντριπτική πλειοψηφία στις εκλογές της Κυριακής. Τα αποτελέσματα εκφράζουν τη μαζική αποδοκιμασία της αιματηρής καταστολής των περσινών διαδηλώσεων στην πρωτεύουσα Μπανγκόκ, όπως και του στρατιωτικού πραξικοπήματος του 2006. Ακόμα και τώρα, όμως, δεν πρόλαβαν να ανακοινωθούν τα πρώτα αποτελέσματα και η εκλογική επιτροπή άρχισε να ερευνά διάφορες κατηγορίες περί νοθείας, έτσι ώστε να αποκλειστούν υποψήφιοι και να μειωθεί η εκλογική δύναμη του Πούα Τάι. Ακόμα και γι’ αυτούς που δεν είναι ούτε με τον Τακσίν ούτε με τους στρατιωτικούς ή την ελίτ, η νίκη Πούα Τάι πρέπει να θεωρηθεί ως μια ευκαιρία. Είναι ώρα να εισακουσθούν τα αιτήματα των φτωχών στις πόλεις και την ύπαιθρο. Αυτό άρχισε να το κάνει το Δημοκρατικό Κόμμα στις αρχές του χρόνου, με κάποιες παροχές, αλλά ήταν πολύ αργά. Οι προτεινόμενες λύσεις από τη Γινλάκ μπορεί να φαντάζουν λαϊκίστικες, αλλά τελικά συμφιλίωση θα επέλθει μόνο αν συμμετάσχουν σε αυτήν και οι ψηφοφόροι της.