Μετά το «Twilight» και το «Κορίτσι με το τατουάζ», ένα νέο προϊόν της ποπ κουλτούρας, που πέρασε από το χαρτί στην οθόνη, γίνεται διεθνές φαινόμενο. Πρόκειται για την αμερικανική σειρά «Το παιχνίδι των θρόνων» (Game of Thrones) του ΗΒΟ, η οποία βασίζεται στην επιτυχημένη σειρά βιβλίων μεσαιωνικής φαντασίας του Τζορτζ Ρ. Μάρτιν «Το τραγούδι της φωτιάς και του πάγου» (το πρώτο κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Αnubis).
Η σειρά δεν έχει ακόμα κυκλοφορήσει σε DVD, ενώ μια ματιά στον πίνακα των «Νιου Γιορκ Τάιμς» με τα μπεστ σέλερ αυτής της εβδομάδας αρκεί για να δείξει την ώθηση που μπορεί να δώσει η τηλεόραση στην εκδοτική βιομηχανία. Το πρώτο από αυτά τα βιβλία, που εκδόθηκε προ 15ετίας, βρίσκεται στην πρώτη θέση των πωλήσεων, ενώ οι συνέχειές του καταλαμβάνουν την τέταρτη, την έκτη και την όγδοη θέση αντίστοιχα, λίγες μέρες πριν από την κυκλοφορία του πέμπτου μέρους. Η πρεμιέρα της σειράς προκάλεσε διχογνωμίες ανάμεσα στους κριτικούς, καθώς αρκετοί την υποτίμησαν, κυρίως επειδή με ευκολία την κατέταξαν στην τάχα παρακατιανή κατηγορία της «επικής φαντασίας» του τύπου «Αρχοντας των Δαχτυλιδιών» και όχι γιατί αμφισβήτησαν το βάθος του σεναρίου, την ποιότητα της σκηνοθεσίας και τις ερμηνείες των ηθοποιών. Ομως αργότερα, ακόμα και οι πιο δύσπιστοι ύμνησαν αυτή τη σειρά που δείχνει ότι καταργούνται πλέον τα «ποιοτικά» όρια μεταξύ μικρής και μεγάλης οθόνης. Προσωπικά, αν και δεν είμαι φαν του είδους, τη βρήκα εξαιρετικά δυνατή και υποβλητική.
Στην Ελλάδα η σειρά μάλλον θα προβληθεί σε κάποιο συνδρομητικό κανάλι, αλλά καθώς ζούμε στην εποχή του Ιντερνετ, ήδη έχει δημιουργηθεί μια κοινότητα φανατικών οπαδών της. Πάμπολλα είναι τα σχόλια για το «Game of Thrones» από Ελληνες χρήστες των social media, του twitter και του facebook, οι οποίοι συχνά προχωρούν σε ενδιαφέροντες συσχετισμούς μεταξύ της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας και του φανταστικού σύμπαντος της σειράς.
Στον κόσμο του «Παιχνιδιού των θρόνων» οι μεγάλοι άρχοντες δολοπλοκούν και δίνουν πισώπλατες μαχαιριές ο ένας στον άλλον, καθώς σε αυτό το παιχνίδι, όπως τονίζεται, «είτε κερδίζεις είτε πεθαίνεις», ενώ οι κοινοί θνητοί σφαγιάζονται στις μάχες ή πεθαίνουν από την πείνα και την παγωνιά. Ακόμα και η πρωτεύουσα του βασιλείου είναι καταχρεωμένη στους σατανικούς τοκογλύφους του οίκου των Λάνιστερ, που το μότο τους είναι «οι Λάνιστερ πληρώνουν πάντα τα χρέη τους». Δράκοι, ξιφομαχίες, σοφοί λύκοι, πριγκιποπούλες και βαρβαρικές φυλές, αλλά και η τέχνη της πολιτικής στην πιο ανελέητη, αλλά όχι φανταστική μορφή της.
Ο «χειμώνας πλησιάζει» είναι το λάιτ μοτίφ της σειράς κι εδώ ο δριμύς χειμώνας διαρκεί αρκετές δεκαετίες, κάτι που παραπέμπει άμεσα στην οικονομική κρίση, αφού και στην τηλεόραση και στη ζωή μια γενιά θα ενηλικιωθεί έχοντας γνωρίσει μόνο τους πάγους.