Ασφαλώς και η κατάσταση είναι εξαιρετικά δυσάρεστη και ταυτόχρονα εξαιρετικά πολύπλοκη στην Ελλάδα σήμερα. Και ασφαλώς κανείς δεν είναι σίγουρος αν η συνταγή που έχει επιβληθεί στη χώρα είναι σωστή ή λανθασμένη, ούτε αν και πότε θα βγούμε από το αδιέξοδο. Υπάρχουν όμως και κάποιες βεβαιότητες που πολύ δύσκολα μπορούν να αμφισβητηθούν:
Η πρώτη βεβαιότητα είναι ότι το μοντέλο που ονομάζαμε «ελληνική πραγματικότητα» και μας έφερε στην καταστροφή αποκλείεται να συνεχιστεί.
Η δεύτερη βεβαιότητα είναι ότι πρέπει με κάθε τρόπο να αποφύγουμε τη χρεοκοπία, γιατί αυτά που ζούμε σήμερα θα μοιάζουν με θερινές διακοπές αν η χώρα πτωχεύσει.
Η τρίτη βεβαιότητα ότι πρέπει να φτιάξουμε κρατική μηχανή, γιατί δεν είμαστε κράτος, αλλά… ιδέα.
Η τέταρτη βεβαιότητα είναι ότι χωρίς τη βοήθεια των εταίρων και δανειστών μας δεν πρόκειται να περιορίσουμε το χρέος μας και να συνέλθουμε, άρα είναι απόλυτη ανάγκη να βρουν βιώσιμη λύση, αφού εμείς εξαρτώμαστε απόλυτα από αυτούς και εκείνοι παίρνουν τις αποφάσεις και θέτουν τους όρους.
Ο καθένας μπορεί να συμφωνεί ή να διαφωνεί με τα παραπάνω, να διατηρεί ή όχι την άποψή του, να την υποστηρίζει και να τη διαλαλεί ή να τη διαφοροποιεί, αλλά κανείς δεν έχει το δικαίωμα να προσπαθεί να την επιβάλει με τη βία ή και να υποκινεί στην άσκηση βίας εναντίον όσων έχουν αντίθετη γνώμη. Κανείς επίσης δεν μπορεί να απειλεί επώνυμα ή ανώνυμα τους αντιφρονούντες και κανείς δεν δικαιούται να διαλύει τη συντεταγμένη τάξη. Αυτά είναι αυτονόητα στις χώρες με δημοκρατικά πολιτεύματα και η Ελλάδα είναι ευτυχώς ακόμη τέτοια χώρα, παρόλο που κάποιοι το αμφισβητούν με πανό του τύπου «η χούντα δεν έπεσε το 1974» και η ίδια έχει αποδεχθεί ουσιαστικά ότι η ασυδοσία είναι μορφή δημοκρατίας.
Σε ουδεμία, λοιπόν, δημοκρατική χώρα του κόσμου επιτρέπονται ή γίνονται ανεκτοί οι συνεχείς προπηλακισμοί σε βάρος υπουργών και βουλευτών μιας συγκεκριμένης παράταξης επειδή οι πρώτοι ασκούν μία πολιτική και οι δεύτεροι τη στηρίζουν. Είναι πολύ εύκολο, αλλά και άθλιο, να αποκαλούνται «δοσίλογοι» ή «νενέκοι» οι πολιτικοί αντίπαλοι, οι φωτογραφίες τους να τοιχοκολούνται ως καταζητούμενοι, προκειμένου να δικαιολογηθούν οι επιθέσεις εναντίον τους. Η νεότερη Ελλάδα έχει μεγάλη ιστορία διχασμών και αμέτρητα θύματα εξαιτίας τους, ώστε να παρατηρεί αμέριμνη και να ανέχεται τέτοια φαινόμενα. Αν μάλιστα πρόκειται για οργανωμένα «επεισόδια», που σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις είναι, δεν μπορούν να χαρακτηριστούν απλά ως οχλοκρατικά. Είναι καθαρά φασιστικά και η δικαστική εξουσία, ΟΛΑ τα κόμματα, τα μίντια και οι νουνεχείς πολίτες οφείλουν να ορθώσουν το ανάστημά τους για να τα σταματήσουν τώρα. Πριν ξεφύγουν από κάθε έλεγχο.
Η Ελλάδα βρίσκεται σε μία πολύ κρίσιμη καμπή και τα προβλήματά της είναι τεράστια. Αν μέσα σε όλα δεν καταφέρει, ως συντεταγμένη πολιτεία, να δαμάσει τις φασίζουσες νοοτροπίες που αναδύονται, είτε με αριστερό μανδύα είτε με εθνικιστικό μανδύα, θα είναι άξια της κακής της μοίρας.