Πρώτο θέμα στα χθεσινά δελτία ήταν η πολύνεκρη έκρηξη σε ναυτική βάση της Εθνικής Φρουράς στην Κύπρο. Αποκαρδιωτικές οι πρώτες εικόνες από την περιοχή της έκρηξης, ανησυχητικές οι πρώτες πληροφορίες για τον αριθμό των νεκρών και των τραυματιών.
Φαίνεται ότι εκτός από τον Στρατηγό Χειμώνα, που πριν από 200 χρόνια κατατρόπωσε τη στρατιά του Ναπολέοντα, εκτός από τον Στρατηγό Ανεμο που, σύμφωνα με έναν πρώην υπουργό, ήταν η κύρια αιτία των πυρκαγιών που αφάνισαν τα ελληνικά δάση, υπάρχει και ο Στρατηγός Καύσωνας, αφού, σύμφωνα με τις μέχρι τώρα πληροφορίες, η ζέστη του καλοκαιριού ήταν η αιτία της έκρηξης.
«Ξέρω τι σημαίνει κοντέινερ, αλλά δεν ήξερα ότι υπάρχει και ελληνική λέξη για το ίδιο πράγμα», λέει ένας ενήλικος φίλος, εννοώντας το εμπορευματοκιβώτιο.
«Η σημαντικότητα του γεγονότος είναι πολύ μεγάλη», λέει ο παρουσιαστής ενός μεσημβρινού δελτίου, αναφερόμενος στην έκρηξη. Μα τι θα άλλαζε αν έλεγε «το γεγονός είναι πολύ σημαντικό»; Στην οθόνη προβάλλονται ζοφερές εικόνες, που τις συνοδεύει το ακόλουθο σχόλιο: «Αυτό που βλέπουμε μοιάζει με βομβαρδισμένο βιβλικό τοπίο». Μάλλον βιβλική καταστροφή ήθελε να πει ο ποιητής, αφού κατά τους βιβλικούς χρόνους δεν συνηθίζονταν οι βομβαρδισμοί.
Δεν έχει νόημα να περιγράψουμε τα δικά μας συναισθήματα, να επαναλάβουμε το πόσο «συγκλονισμένοι» νιώθουμε, όμως αναρωτιέται κανείς το πόσο συχνά και με ποιες ευκαιρίες μάς απασχολεί η Κύπρος. Η τηλεόραση θυμάται την Κύπρο τις ημέρες της Eurovision ή όταν κάποιοι Ελληνοκύπριοι συμμετέχουν σε κάποιο τάλεντ σόου τύπου «Χ Factor» ή «Greek Ιdol».
Ελάχιστος τηλεοπτικός χρόνος αφιερώθηκε στον Γάλλο χορογράφο Ρολάν Πετί που πέθανε την Κυριακή. Βιογραφικά στοιχεία και δηλώσεις επωνύμων μπορεί κανείς να βρει άφθονα στο Διαδίκτυο, όμως αυτό που δεν ειπώθηκε είναι ότι τουλάχιστον δύο μπαλέτα σε δική του χορογραφία («Ο Νέος και ο Θάνατος» και «Η Παναγία των Παρισίων») έχουν προβληθεί αρκετές φορές στο κανάλι της Βουλής και σε κανάλια της ΕΡΤ… κι έχουν περάσει απαρατήρητα ή μάλλον δεν τους έχει δοθεί ούτε το ένα χιλιοστό του χρόνου που έχει αφιερωθεί στον σχολιασμό του απόλυτου χορευτικού γεγονότος της σεζόν, του «Dancing with the Stars». Ενα γεγονός που δείχνει πόσο ρηχή, επιλεκτική, τουριστική και καταναλωτική είναι η λεγόμενη ευρωπαϊκή μας συνείδηση.
Λέμε ότι η τηλεόραση αποβλακώνει, όμως ταυτόχρονα ανοίγει κάποιες πόρτες, τις οποίες όμως συχνά δεν έχουμε τη διάθεση, την περιέργεια και το κίνητρο να τις διαβούμε. Κι όμως, όποιος έχει δει αυτά τα μπαλέτα στη μικρή οθόνη, έχει μείνει εκστατικός.
Ο Ρολάν Πετί συγκαταλέγεται στα αμάραντα άνθη του μεταπολεμικού δυτικού πολιτισμού του, στα οποία, όμως, έχουμε συνηθίσει να γυρίζουμε την πλάτη, να τα κατατάσσουμε στη γενική κατηγορία «πιάνο και γαλλικά»… καλά πράγματα δηλαδή, αλλά μακριά από μας.