Βολικές δικαιολογίες, άβολες αλήθειες

Βολικές δικαιολογίες, άβολες αλήθειες

1' 35" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι η ηγεσία της Ευρώπης αντιμετωπίζει μέχρι τώρα την κρίση με δειλία και αναποφασιστικότητα. Ελάχιστοι αμφισβητούν πλέον ότι το καθεστώς των τριών -παντελώς αναξιόπιστων- οίκων αξιολόγησης λειτουργεί αποσταθεροποιητικά για την παγκόσμια οικονομία. Πολλοί είναι εκείνοι που επισημαίνουν την ανάγκη ριζικών μεταρρυθμίσεων στο -αφερέγγυο και απροσπέλαστο στις εποπτικές αρχές- χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Τι σχέση, όμως, έχουν τα παραπάνω με τα δικά μας, πιεστικά, διλήμματα; Σημαίνουν μήπως ότι είναι βιώσιμο ένα κράτος που «μπαίνει μέσα» δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο; Διαψεύδουν όσους υποστηρίζουν ότι ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα είναι υπερμεγέθης, αναποτελεσματικός και δυσκολεύει τη ζωή του πολίτη; Βυθίζουν στην Κολυμβήθρα του Σιλωάμ τους εκατοντάδες χιλιάδες φοροφυγάδες; Δικαιολογούν τις συνεχείς καταστροφές δημόσιας περιουσίας από τα κακομαθημένα φιντάνια ενός αποτυχημένου εκπαιδευτικού συστήματος; ΄Η, τέλος, αναιρούν τα επιχειρήματα εκείνων που τονίζουν ότι το κράτος δεν μπορεί να παίζει τον ρόλο του ιδανικού εργοδότη για τους πολίτες και του μοναδικού πελάτη για τις επιχειρήσεις;

Είναι αυτονόητο ότι η απάντηση σε όλα τα προαναφερθέντα ερωτήματα θα έπρεπε να είναι αρνητική. Και όμως, όλο και περισσότεροι σχολιαστές, πολιτικοί και ακαδημαϊκοί στην Ελλάδα φαίνεται να χρησιμοποιούν τη συστημική κρίση ως βολικό άλλοθι για να μην αλλάξει τίποτε στη δική μας χώρα. Οταν έρχονται αντιμέτωποι με πρακτικά ζητήματα για προβλήματα εξόχως ελληνικά απαντούν με υπεκφυγές, αραδιάζοντας επιχειρήματα για τις αντιφάσεις του ύστερου καπιταλισμού, τις παγκόσμιες ανισορροπίες, τη ρημάδα την κοινωνία και τα συναφή. Αλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε, δηλαδή.

Η πραγματικότητα όμως δεν θα εξαφανιστεί αν την αγνοήσουμε και αλλάξουμε συζήτηση. Το χαλί των δανεικών κάτω από το οποίο την κρύβαμε τόσα χρόνια δεν υπάρχει πια. Ακόμη και έπειτα από έναν ενδεχόμενο γεωοικονομικό σεισμό ή μία ολική χρεοκοπία, η Ελλάδα πιθανότατα θα πρέπει να συνεχίσει να συναλλάσσεται με άλλα κράτη και να παρέχει υπηρεσίες και προϊόντα ανταγωνιστικά, ούτως ώστε οι πολίτες της να μπορούν να ζουν αξιοπρεπώς από το παραγόμενο προϊόν τους, χωρίς να ζητιανεύουν την «καλοσύνη των ξένων». Ολα τα άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή