Οι συνδικαλιστές των ΔΕΚΟ
Κύριε διευθυντά
Παρακολουθήσαμε όλοι μας πριν από λίγο καιρό έναν συνδικαλιστή μιας από τις μεγαλύτερες εταιρείες κοινής ωφέλειας να εκβιάζει την κυβέρνηση μέσω των μη προνομιούχων πολιτών για να ανατρέψει την πολιτική της και να μη γίνει αλλαγή στο σημερινό καθεστώς.
Η γνώμη μου για τους συνδικαλιστές των μεγάλων επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας (δηλ. ΔΕΗ – OTE – ΕΥΔΑΠ κλπ.) είναι ότι πρέπει να καταλάβουν οι εκπρόσωποι των εταιρειών αυτών ότι η πολιτεία τούς έχει αναθέσει υπεύθυνα να χειρίζονται διακόπτες, κάνουλες, ρυθμιστές και γενικά μηχανήματα ιδιοκτησίας του ελληνικού λαού και δεν έχουν κανένα δικαίωμα να εκμεταλλεύονται θέσεις κλειδιά στις εταιρείες τους για να εκβιάζουν κυβερνήσεις ή κρατικούς παράγοντες ή διοικητικά συμβούλια για να επιβάλουν τις απόψεις τους. Είναι απαράδεκτο ο μη προνομιούχος πολίτης να ταλαιπωρείται στη χρήση π.χ. του ρεύματος, που πρέπει να είναι στη συνεχή χρήση του, και να πρέπει να ζητά άδεια για να το χρησιμοποιήσει (ρεύμα, και νερό ή επικοινωνίες, κλπ.).
Στα θέματα αυτά οι πολίτες ζητούν τη βοήθεια των MME που πιστεύω θα την έχουν.
Θεμ. Χρ. Σαρακος / Εκάλη
Τις πταίει;
Κύριε διευθυντά
Ημεγάλη δημοσιονομική κρίση στη χώρα μας (και όχι μόνον), που πλήττει τους τελευταίους είκοσι και πλέον μήνες όλους τους πολίτες, και περισσότερο, όμως, τους χαμηλόμισθους, τους χαμηλοσυνταξιούχους, τους ανέργους που, οσημέραι, αυξάνεται το ποσοστό τους και, ήδη, ανέρχεται στο 16,5% (στους νέους είναι διπλάσιο και πλέον), τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες κ.ά. και έχει, ως συνέπεια, και την αύξηση της εγκληματικότητας (ληστείες, κλοπές, φόνους, διαρρήξεις, απάτες, πορνεία, πλαστογραφίες κ.τ.λ.) έχει προκαλέσει την έντονη οργή και αγανάκτηση του μείζονος μέρους της ελληνικής κοινωνίας, που δεν καθοδηγούνται από κάποιους, στην πλατεία Συντάγματος (έμπροσθεν του Κοινοβουλίου), στην Αθήνα, στον Λευκό Πύργο, στη Θεσσαλονίκη, αλλά και σε άλλες πλατείες των μεγάλων πόλεων και εγκαλούν τους κυβερνώντες (και όσους άσκησαν την εξουσία μετά τη μεταπολίτευση του 1974), (συλλήβδην), για κλοπή δημοσίου πλούτου, νεποτισμό, αναξιοκρατία και ανικανότητα.
Ο θυμός των «Αγανακτισμένων» πολιτών δεν περιορίζεται στην έκφραση λόγων και ύβρεων, αλλά με την ύψωση των γρόνθων και με μούντζες, προς εκείνους που ευρίσκονται εντός του Κοινοβουλίου και που εξέλεξαν, επανειλημμένως, με την ψήφο τους, για να μας κυβερνήσουν. Ομως, δίκαιο και χρήσιμο είναι να γίνει κατανομή των ευθυνών σ’ εκείνους που άσκησαν κατά καιρούς, κυβερνητικά αξιώματα (κυρίως στους πρωθυπουργούς και τους υπουργούς), αλλά και στους βουλευτές, που ψήφιζαν τους νόμους, όχι κατά συνείδηση όπως καθορίζεται στο άρθρο 61 του Συντάγματος, αλλά από «κομματική» πειθαρχία και για τη νομή της εξουσίας.
Εχει ευθύνες και ο λαός, όλοι μας (οι ψηφοφόροι) για τις εκάστοτε επιλογές μας: α. «Να μη δίνεις στο παιδί μαχαίρι», δηλαδή, με την ψήφο σου να μην παραδίδεις την εξουσία στα χέρια ευτελών ανθρώπων» Αριστοτέλης (περί Πνεύματος – Απαντα 45 στίχος 26). β. «Οπως στην Ιατρική έτσι και στην πολιτική τα πιο δραστικά φάρμακα είναι τα οδυνηρά». Πλάτων (Νόμοι – Τόμος 3ος – Στίχος 11). γ. «O λαός εξαπατάται εύκολα». Δημοσθένης (Υπέρ Μεγαλοπολιτών, Στίχος 14).
Μιχαηλ Κουβατσος / Υποστράτηγος ε.α. / Αθήνα
Απελευθέρωση των ταξί
Κύριε διευθυντά
Με μεγάλη έκπληξη, στη σελίδα 2 της εφημερίδας σας, στις 15/7/2011, διαβάζουμε ότι παραποιήσατε τις θέσεις του κλάδου με στόχο και σκοπό να εκθέσετε στην κοινωνία τον κλάδο, ενώ γνωρίζετε ότι οι θέσεις μας είναι υπέρ της απελευθέρωσης με αρχές και κανόνες και πληθυσμιακές αναλογίες, όπως σε όλη την Ευρώπη και μάλιστα σε μία εποχή που ήδη με την πολιτική της η κυβέρνηση μας έχει πτωχεύσει από πλευράς έργου, διότι έχει εξοντώσει οικονομικά και τους πελάτες μας (μείωση 60% και πλέον του έργου μας).
Προβάλλοντας ουσιαστικά την ίδρυση καρτέλ και εμπλέκοντας τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας με θέσεις συντεχνιακές που δεν ισχύουν διότι οι θέσεις του ήταν και είναι πεντακάθαρες, πιστεύοντας στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων με αρχές και κανόνες που δεν αφήνουν περιθώριο για καρτελοποίηση όλων των κλειστών επαγγελμάτων. Και σας ρωτάμε να μας απαντήσετε αν είστε υπέρ των καρτέλ ή όχι.
Θυμιος Λυμπεροπουλος / Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας ΤΑΞΙ και ΣΑΤΑ
Διαρθρωτικές αλλαγές
Κύριε διευθυντά
Τόσο το Μνημόνιο όσο και το Μεσοπρόθεσμο κάνουν λόγο για «διαρθρωτικές αλλαγές» που είναι αναγκαίο να γίνουν στο κράτος. Και τα ερωτήματα που προβάλλουν, έντονα μάλιστα: Ποιος θα τις κάνει; Αυτοί που δεν τις έκαναν επί 37 χρόνια; Με ποιους θα τις κάνει; Με τον υπάρχοντα κρατικό μηχανισμό; Με αυτή τη δημόσια διοίκηση;
Μα αυτή, όπως δήλωσε στο προηγούμενο υπουργικό συμβούλιο ο πρώην Συνήγορος του Πολίτη και νυν δήμαρχος Αθήνας, είναι «ευθυνόφοβη, φοβισμένη και ευνουχισμένη».
Και όχι μόνο αυτό. Οπως προέκυψε απ’ τις συζητήσεις που έγιναν, πριν από μερικούς μήνες στην ειδική μόνιμη Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής για τα εθνικά κληροδοτήματα -πρόκειται για τεράστιες περιουσίες που προορίζονται για κοινωφελείς σκοπούς- στην εποπτεύουσα αυτά Δ/νση Εθνικών Κληροδοτημάτων του υπουργείου Οικονομικών αποδόθηκαν γνωρίσματα που φέρουν όλα τα στοιχεία της διαφθοράς. Απ’ τα πρακτικά (15-10-2010) της παραπάνω επιτροπής, αντιγράφω:
«Πρόκειται για «εκτροφείο ορνέων» που «δημιουργούν δόλιες καταστάσεις και δεν αφήνουν τίποτε να προχωρήσει» για «διαχρονικούς μηχανισμούς εμπόδιο, για να βολεύονται κάποιοι και να πλουτίζουν διαχρονικά, δημιουργώντας γύρω από τα κληροδοτήματα τραγέλαφο και σχιζοφρενικές καταστάσεις», για κατάσταση που «δεν επιτρέπει να μιλάμε για ευρωπαϊκό κράτος», για «μια δεκαετία που χτίζει πάνω στην άλλη», για «μια γενικευμένη νομοθεσία τριών δικτατορικών καθεστώτων με φασιστικές αντιλήψεις, για ένα τεράστιο διεφθαρμένο σύστημα, με τεράστιες περιουσίες σε νύχια αρπακτικών και για μια κλασική μαφιόζικη λειτουργία»».
Η προηγούμενη διοίκηση του υπουργείου Οικονομικών, διά του παριστάμενου -και απομακρυνθέντα- υφυπουργού Δημ. Κουσελά, τα άκουσε όλα αυτά· και τι έκανε; Απ’ ό,τι είμαι σε θέση να ξέρω, απολύτως τίποτε.
Να περιμένουμε απ’ τη νέα διοίκηση; Περιμένουμε.
Σπυρος Εργολαβος / Φιλόλογος – Συγγραφέας
Χωρίς θόρυβο και φωταψίες
Κύριε διευθυντά
Υστερα από φιλική πρόσκληση παραβρέθηκα, πριν από λίγο καιρό, σε μια πολύ σεμνή και συγκινητική τελετή του Λυκείου Ελληνίδων, για την οποία αισθάνομαι την υποχρέωση να εκφράσω και δημόσια τα συγχαρητήριά μου. Πρόκειται για την απονομή πιστοποιητικών επαρκούς γνώσης της ελληνικής γλώσσας σε περίπου εκατόν πενήντα (150) γυναίκες, οικονομικές μετανάστριες από διάφορες χώρες που εργάζονται στην Αθήνα, συνήθως ως οικιακές βοηθοί. Μαθήτριες διαφόρων ηλικιών επί ένα ολόκληρο χρόνο θυσίαζαν τη μοναδική ημέρα εβδομαδιαίας ανάπαυσής τους (ρεπό) προκειμένου να μάθουν τη γλώσσα μας και να μυηθούν στον σύγχρονο πολιτισμό μας. Το βαρύ και δύσκολο έργο της μετάδοσης των γνώσεων αυτών επωμίστηκε μια δράκα εθελοντριών Ελληνίδων που με πείσμα και αυταπάρνηση το έφεραν σε αίσιο πέρας. Κι αυτό φάνηκε από το αποτέλεσμα. Ολες οι μαθήτριες παρέλασαν είτε διαβάζοντας αποσπάσματα από έργα Ελλήνων λογοτεχνών είτε απαγγέλλοντας ποιήματα κορυφαίων ποιητών μας είτε περιγράφοντας τις εμπειρίες τους στη χώρα μας. Ολων τα πρόσωπα έλαμπαν από χαρά και ικανοποίηση για το επιτελεσθέν έργο, ενώ συγκινητικές ήσαν οι εκδηλώσεις των μαθητριών προς τις αφιλοκερδείς δασκάλες, προσφέροντάς τους ως αντίδωρο μιαν ανθοδέσμη ή ένα μικρό δωράκι, πάντα όμως με ειλικρινείς και ένθερμους εναγκαλισμούς και από τις δύο μεριές.
Για τους άσχετους παρευρισκόμενους στην εκδήλωση, όπως ο υπογράφων, ήταν μεγάλη η συγκίνηση να βλέπουμε, παραδείγματος χάριν, μια νέα γυναίκα από την Πολωνία, την Ουκρανία, την Ουγγαρία, τη Βουλγαρία κ.λπ. να απαγγέλλει Βάρναλη, Ελύτη, Ρίτσο, Μαρία Πολυδούρη ή μια χορωδία να τραγουδάει έργα των μεγάλων σύγχρονων δημιουργών μας. Ολες αυτές οι γυναίκες θα επιστρέψουν στις πατρίδες τους μεταλαμπαδεύοντας στοιχεία του σύγχρονου πολιτισμού της Ελλάδας. Οι αφοσιωμένες δασκάλες του Λυκείου Ελληνίδων για μιαν ακόμη χρονιά -δωδέκατη, αν δεν κάνω λάθος- διέθεσαν τον χρόνο τους αφιλοκερδώς και χωρίς τυμπανοκρουσίες, παραδίδοντας μιαν ακόμη φουρνιά πρεσβευτών της πατρίδας μας και του σύγχρονου πολιτισμού της.
Αισθάνθηκα την ανάγκη να εκφράσω δημόσια τον θαυμασμό και την ευγνωμοσύνη μου ως Ελληνας πολίτης προς τις αφανείς αυτές Ελληνίδες, ελπίζοντας πως το ίδιο θα πράξει και η Πολιτεία, απλώς ενισχύοντας και ενθαρρύνοντας τη συνέχιση του πολιτισμικού τους έργου.
Χρ. Γ. Ντουμας / Ομότιμος καθηγητής Αρχαιολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών