Θυμάμαι πριν από κάποιους μήνες έναν διάσημο Αμερικανό καθηγητή, μεγάλο σε ηλικία, γκουρού της οικονομίας και των αγορών, να δηλώνει κατηγορηματικά στον Αλέξη Παπαχελά στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ, ότι άλλη λύση για την Ελλάδα πλην της αναδιάρθρωσης του χρέους δεν υπάρχει. Σε κάποια στιγμή μάλιστα της συνέντευξης που παραχώρησε στους Νέους Φακέλους υπήρξε δεικτικός, σχεδόν ειρωνικός, με τα επιχειρήματα που απέκλειαν την αναδιάρθρωση και υπερασπίζονταν το πρόγραμμα του πρώτου Μνημονίου. Οποιος δανείζει τώρα την Ελλάδα, ήταν το νόημα των λόγων του, μπορεί να ανακουφίζει τις τράπεζες, αποκλείεται πάντως να ωφελήσει τον ελληνικό λαό. Εκτοτε πολλοί καθηγητές οικονομικών λογομάχησαν στις τηλεοράσεις για το ελληνικό πρόβλημα, ενώ κανένα απολύτως σχέδιο από όσα εκπονήθηκαν και διορθώθηκαν δεν έπιασε τους στόχους του.
Η Ελλάδα, 14 περίπου μήνες και δύο Μνημόνια μετά την πρώτη δόση, βουλιάζει στην ύφεση, την ανεργία, την οργή και κυρίως παραλύει από την αβεβαιότητα. Ελληνική αγορά δεν υπάρχει, ούτε πίστη, ούτε ρευστότητα, ούτε χρηματοδότηση ακόμα και των πιο υγιών επιχειρήσεων. Με μέγα μέρος των ελληνικών αποταμιεύσεων να αναπαύονται σε τράπεζες του εξωτερικού, είναι σαφές πλέον ότι οι εγκέφαλοι που ασχολήθηκαν έως τώρα με τη σωτηρία μας κάπου είχαν κάνει λάθος.
Τώρα, λοιπόν, όλοι μαζί όσοι ορκίζονταν στην αποτελεσματικότητα των Μνημονίων, όλοι όσοι ούρλιαζαν και στο άκουσμα μόνο της λέξης αναδιάρθρωση, όλοι και οι εγχώριοι οπαδοί τους ψάχνουν να βρουν τον τρόπο, αναζητούν υπό πίεση μια φόρμουλα για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Μια λύση που θα δώσει τη δυνατότητα στην Ελλάδα να μη ρίχνει σε μαύρη τρύπα τη δημοσιονομική της εξυγίανση ούτε να αφανιστεί για να εξυπηρετήσει τις υποχρεώσεις της.
Πολλοί εμφύλιοι στήθηκαν τον χρόνο που πέρασε στην πατρίδα μας. Μνημονιακοί εναντίον αντι-μνημονιακών, «δημόσιοι» εναντίον «ιδιωτικών», ΠΑΣΟΚοι εναντίον ΣΥΡΙΖΑ. Πολλές μισές αλήθειες εκστομήθηκαν με πόζα απόλυτης λύσης. Εάν πάντως δεν υπάρξει μια μεγάλη πλειοψηφία να πιστέψει σε ένα στέρεο σχέδιο, οι μαύρες ημέρες δεν θα τελειώσουν ποτέ.