Οταν έγινε ο τελευταίος ανασχηματισμός, η πεποίθηση πολλών παρατηρητών των ελληνικών πραγμάτων, συμπεριλαμβανομένου και του υπογράφοντος, ήταν ότι ναι μεν η κυβέρνηση απέφυγε την κατάρρευση εκείνες τις δραματικές ημέρες, αλλά η χώρα βάδιζε πλέον προς εκλογές το φθινόπωρο. Για αρκετούς, αυτός ήταν ο σχεδιασμός του Γ. Παπανδρέου, κατά άλλους δεν θα μπορούσε και ίσως να θεωρούν ακόμη ότι δεν έχει τη δυνατότητα να τις αποφύγει.
Σύμφωνα με το πρώτο σενάριο, ο στόχος του πρωθυπουργού ήταν να εξασφαλίσει την πέμπτη δόση και το νέο δάνειο, να κάνει και τα δημοψηφίσματα, ώστε να μπορεί να ισχυρισθεί ότι έσωσε τη χώρα από τη χρεοκοπία και ταυτόχρονα άνοιξε τον δρόμο για την αλλαγή του πολιτικού συστήματος, αλλά έμενε να απαντηθεί το ερώτημα αν ο ίδιος θα διεκδικούσε εκ νέου την πρωθυπουργία ή αν το ΠΑΣΟΚ θα πήγαινε στις εκλογές με αρχηγό τον Ευ. Βενιζέλο. Σύμφωνα με το δεύτερο σενάριο, οι εξελίξεις θα ήταν (και σε μεγάλο βαθμό είναι) τέτοιες που θα ανάγκαζαν την κυβέρνηση να συρθεί στις εκλογές.
Ωστόσο, έτσι όπως διαμορφώνονται τα πράγματα και με την προϋπόθεση ότι η χώρα δεν πτωχεύει, το πρώτο σενάριο φαίνεται ότι δεν ισχύει και το δεύτερο πολύ δύσκολα θα επαληθευθεί, παρ’ όλο που ο Αντ. Σαμαράς δείχνει να βιάζεται να πάρει την «καυτή πατάτα» στα χέρια του, ζητάει συνεχώς εκλογές και κινείται με γνώμονα την άνοδο σύντομα στην εξουσία, εκτιμώντας ότι οι δημοσκοπήσεις τον ευνοούν. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Γ. Παπανδρέου δεν προσβλέπει σε άμεσες εκλογές, κάτι που ενδεχομένως να χαλάει τα σχέδια του Ευ. Βενιζέλου, αν ο τελευταίος δέχθηκε να αναλάβει το επαχθές φορτίο του υπουργείου Οικονομικών με την προοπτική μιας σύντομης θητείας σε αυτό, που δεν θα ξεπερνάει τον ορίζοντα του φθινοπώρου. Φαίνεται πως ο πρωθυπουργός ελπίζει ότι υπάρχουν περιθώρια να αλλάξει το κλίμα ώς το 2013, αλλά είναι αλήθεια ότι η διενέργεια εκλογών τώρα κρύβει μεγάλους κινδύνους για τη χώρα.
Είναι απίθανο να δεχθούν οι δανειστές μας αγόγγυστα, αδιαμαρτύρητα και χωρίς να ασκήσουν τρομακτικές πιέσεις για το αντίθετο τη διενέργεια εκλογών στην Ελλάδα, ιδιαίτερα αν στο μεταξύ έχουν καταλήξει στη φόρμουλα δανειοδότησης και ανακούφισης από το τεράστιο χρέος της, που απειλεί σοβαρότατα τη βιωσιμότητα του ευρώ. Εχοντας κυβέρνηση, η Ελλάδα ήδη αγκομαχάει για να εφαρμόσει τα ελάχιστα από εκείνα που απαιτούνται αντικειμενικά ή είναι γραμμένα στα Μνημόνια, οπότε μπορεί κανείς να φαντασθεί τι θα μπορούσε να συμβεί κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου και της περιόδου των ζυμώσεων που θα ακολουθήσουν για τον σχηματισμό κάποιας κυβέρνησης, με δεδομένη την ανυπαρξία διοικητικής μηχανής και τη βεβαιότητα ότι κανένα κόμμα δεν θα εξασφαλίσει αυτοδυναμία. Σε αυτά θα πρέπει να προστεθεί το κλίμα βίας και προπηλακισμών που χαρακτηρίζει τη χώρα σήμερα και έχει τη δυναμική να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις κατά την προεκλογική περίοδο, ιδιαίτερα εις βάρος των υποψηφίων του κυβερνώντος κόμματος.
Φυσικά, παραμένει ζωντανό το σενάριο των εκλογών, οπωσδήποτε αν επέλθει χρεοκοπία και πιθανότατα αν οι αντιδράσεις στην εφαρμογή του Μεσοπρόθεσμου είναι αξεπέραστες.