Το ελληνικό πολιτικό σύστημα επιμένει στον δικό του, παλαιοκομματικό τρόπο αντιμετώπισης της μεγάλης δημοσιονομικής κρίσης. Αντί για συναίνεση η κοινή γνώμη βλέπει πόλωση και αντιπαραθέσεις με «ξύλινη» γλώσσα. Ο ανταγωνισμός των δύο κομμάτων εξουσίας για την πρωτιά μοιάζει με καυγά για το ποιος θα καθήσει στην πρώτη θέση στον «Τιτανικό».
Το κακό είναι πως οι πολιτικοί μας είναι οι μοναδικοί, ανάμεσα στις χώρες της κρίσης, που δεν μπορούν να συνεργασθούν και να συναινέσουν στα αυτονόητα. Αν η Ελλάδα δεν μπορέσει να κάνει όσα έχει υποσχεθεί και καταρρεύσει θα είναι παντελώς αδιάφορο ποιο κόμμα θα έχει την πρωτιά στις δημοσκοπήσεις ή στις εκλογές. Καλώς ή κακώς, η τύχη μας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τους εταίρους και δανειστές μας, οι οποίοι αναμένουν δύο πράγματα: μια κυβέρνηση που υλοποιεί τα υπεσχημένα με ταχύτατο τρόπο και ένα πολιτικό σύστημα που δείχνει ωριμότητα και υπευθυνότητα ανάλογη με εκείνη άλλων ευρωπαϊκών κρατών.