Σε ποιον να το πεις και να σε πιστέψει αλλά στην Ελλάδα που έχουμε δει τα πάνω κάτω, η καταδίκη ενός κινηματογράφου ίσως μοιάζει με υποσημείωση… Για χιλιάδες, όμως, Αθηναίους που μεγάλωσαν σε αυτήν την πόλη, την οποία ακόμη αγαπούν και πονούν, η κατεδάφιση του «Αστρον» (αν τελικώς προχωρήσει γιατί υπάρχουν ισχυρές αντιδράσεις) είναι ένα ακόμη «ξερίζωμα». Η όψη του, εκεί στην πολυσύχναστη Κηφισίας στον αριθμό 37, είναι γνώριμη και οικεία, ένα αθηναϊκό σινεμά που γεννήθηκε το 1957 και για μισόν αιώνα (έως το 2008 που έπαψε να λειτουργεί) χαμήλωνε κάθε βράδυ τα φώτα και άναβε την οθόνη. Αν το δει κανείς αισθητικά, είναι ένα κτίριο που χτίστηκε αποκλειστικά για χρήση κινηματογράφου και μάλιστα σε σχέδια του επιφανούς αρχιτέκτονα Σόλωνα Κυδωνιάτη, με αδρές γραμμές Αρ Ντεκό. Αν το δει κανείς ιστορικά, είναι ένα κτίριο που ταυτίστηκε με την ανάπτυξη της μεσοαστικής Αθήνας μετά το 1950 και σηματοδότησε την ψυχαγωγία γενεών και γενεών Αθηναίων. Αν το δει κανείς συναισθηματικά, τότε σηκώνει τα χέρια ψηλά…
Βροχή πέφτουν τα σχόλια των Αθηναίων στο Διαδίκτυο, στην εφημερίδα λάβαμε μηνύματα και τηλεφωνήματα. «Μα, καλά τι ακριβώς κάνει αυτό το ΥΠΠΟΤ;», είναι η μόνιμη επωδός… Συνεδρίασε το αρμόδιο όργανο, το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων στις 7 Ιουλίου και ψήφισε. Τέσσερα μέλη υπέρ της προστασίας του «Αστρον» και τέσσερα μέλη υπέρ της κατεδάφισης.
Οπως μας ενημερώνει ο Πολιτιστικός – Περιβαλλοντικός Σύλλογος Κέντρου Αμπελοκήπων και η αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία Monumenta, που μάχονται υπέρ της διατήρησης του «Αστρον», «η πλειοψηφία κατά του χαρακτηρισμού επιτεύχθηκε με τη διπλή ψήφο του προέδρου, εκείνη την ημέρα του νομικού συμβούλου που προήδρευε στη θέση της γενικής γραμματέως του ΥΠΠΟΤ», της κ. Λίνας Μενδώνη.
Ας πάρουν την ευθύνη να λογοδοτήσουν απέναντι στην κοινωνία και ας πουν, όσοι υποστηρίζουν ότι το «Αστρον» δεν είναι τοπόσημο των Αμπελοκήπων, ότι έχουν καθαρή τη συνείδησή τους απέναντι στην Αθήνα και στους κατοίκους της. Αγαπητή κυρία Μενδώνη, θα είχε ενδιαφέρον να παρουσιάσετε στους Αθηναίους ενυπογράφως το σκεπτικό σύμφωνα με το οποίο το υπουργείο Πολιτισμού παραδίδει προς κατεδάφιση έναν κινηματογράφο 54 ετών στην καρδιά της πόλης παρά τις αντιδράσεις της κοινωνίας. Ας αγνοήσουμε το όνομα του Σόλωνα Κυδωνιάτη, έστω, εδώ που φτάσαμε οι ευαισθησίες περισσεύουν… Και έχει ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς πόσο εκτός κλίματος και μακριά από την κοινωνία στέκεται το ΥΠΠΟΤ όταν στη συγκεκριμένη συγκυρία που οι Αθηναίοι δεν αντέχουν άλλη υποβάθμιση της ζωής τους, ένα κτίριο που λειτουργεί συνεκτικά υπέρ της μνήμης και της φυσιογνωμίας της πόλης οδηγείται στην κατεδάφιση επειδή έτσι έκρινε το υπουργείο Πολιτισμού. Είναι ή δεν είναι παραλογισμός;