Είναι η πρώτη φορά ύστερα από χρόνια που συμπίπτουν τα ελληνικά και τα αμερικανικά συμφέροντα. Η Ουάσιγκτον επιθυμεί διακαώς να στηρίξει την Ελλάδα γιατί δεν θέλει να εξαπλωθεί η κρίση του κρατικού χρέους. Οι σχέσεις της με την Τουρκία δεν βρίσκονται στο καλύτερο σημείο και εν πάση περιπτώσει έχει σπάσει η παραδοσιακή, στενή σχέση σε θέματα ασφαλείας. Η προσέγγιση Ελλάδος -Ισραήλ επίσης συμβαδίζει με τα αμερικανικά συμφέροντα. Ακόμη και στο θέμα των Σκοπίων, οι ΗΠΑ έχουν αποφασίσει ότι το πρόβλημα είναι ο κ. Γκρουέφσκι και η άρνησή του να δεχθεί οιονδήποτε ρεαλιστικό συμβιβασμό. Ασφαλώς και υπάρχουν ακόμη διαφορές, αλλά είναι η πρώτη φορά που υπάρχει τέτοια σύγκλιση συμφερόντων.
Αυτό φαίνεται άλλωστε και από το ενδιαφέρον που έχει επιδείξει η κυβέρνηση Ομπάμα. Ας μην ξεχνάμε πως πρώτη η Ουάσιγκτον, μέσω στελεχών του δικού της υπουργείου Οικονομικών, έκρουσε τον κώδωνα κινδύνου όταν η Ευρώπη παρακολουθούσε αμέριμνη την πρώτη φάση της κρίσης του ελληνικού χρέους. Ούτε βεβαίως είναι τυχαίο ότι μαζί με την υπουργό Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον ήλθαν στην Ελλάδα υψηλόβαθμα στελέχη διαφόρων υπουργείων και πως οι ΗΠΑ έστειλαν, έπειτα από πολύ καιρό, έναν έμπειρο και εξαιρετικά καλά δικτυωμένο πρεσβευτή στην Αθήνα.
Θα ρωτήσετε βεβαίως τι μπορούν να σημάνουν όλα αυτά από πρακτική άποψη για τα ελληνικά συμφέροντα; Είναι προφανές πως η Ελλάδα εξαρτάται πλέον κυρίως από την Ευρώπη, δηλαδή τη Γερμανία και τη Γαλλία. Αυτοί είναι οι παίκτες που καθορίζουν άμεσα τις τύχες μας. Οι Αμερικανοί έχουν περάσει σε δεύτερο ρόλο στην Ελλάδα και αυτό φαίνεται ακόμη και στις ξένες επενδύσεις ή τις στρατιωτικές προμήθειες. Παρ’ όλα αυτά θα μπορούσαμε να επωφεληθούμε της συγκυρίας και να προσελκύσουμε αμερικανικές επενδύσεις στην Ελλάδα. Το ενδιαφέρον είναι υπαρκτό στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και στον τουρισμό. Ολες όμως οι αμερικανικές εταιρείες περιμένουν να δουν αν η κρίση θα αλλάξει τη νοοτροπία του ελληνικού συστήματος, το οποίο έχει καταστεί διάσημο για την εχθρότητά του έναντι κάθε φιλόδοξου επενδυτή. Ενδιαφέρον διαπιστώνεται επίσης από τις αμερικανικές εταιρείες που ειδικεύονται σε χώρες και επιχειρήσεις με προβλήματα, οι οποίες ψάχνουν ευκαιρίες την ώρα της κρίσης. Και εκεί όμως το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο και η άρνηση των τραπεζών να αποδεχθούν την πραγματικότητα προκαλούν καθυστερήσεις.
Σε κάθε περίπτωση, για να μας βοηθήσει κάποιος πρέπει να το θέλουμε εμείς και να είμαστε ικανοί να προσφέρουμε κάτι σαν αντάλλαγμα. Οσο είμαστε μια χώρα που δεν μπορει να εγγυηθεί σε κανέναν αν θα πετάξει στην ώρα του για να γυρίσει σπίτι του ή αν θα φτάσει στο νησί όπου έχει κλείσει τις διακοπές του, ας μην περιμένουμε και πολλά πράγματα…