«Με αίμα τις πήραμε τις άδειες, με αίμα θα τις δώσουμε πίσω». Ακουγα χθες το πρωί από το ραδιόφωνο το σύνθημα που κυριαρχεί, πλέον, στις κινητοποιήσεις των ιδιοκτητών ταξί. Είχα μόλις διασχίσει ένα τμήμα της Λιοσίων για να κατέβω στον σταθμό Λαρίσης και να συνεχίσω προς την πλατεία στο Μεταξουργείο. Καθώς περνούσα από την περιοχή που συγκεντρώνει αρκετούς από τους «μαντράδες» με ταξί, σκέφτηκα ότι καθένας από αυτούς θα πρέπει ίσα – ίσα να κρατιέται στη ζωή, έχοντας υποστεί πολλαπλές μεταγγίσεις προκειμένου να αναπληρώσει το αίμα που έχασε συγκεντρώνοντας τόσες άδειες στα χέρια του.
Στις αρχές του χρόνου, εξ αγχιστείας συγγενικό πρόσωπο σε μια οικογενειακή συγκέντρωση αναφέρθηκε στην πρόθεσή του να αγοράσει μια άδεια ταξί στην Αθήνα, ως επένδυση, για επιπλέον εισόδημα, καθώς όντας συνταξιούχος εξ αρχής είχε την πρόθεση να ενοικιάζει το ταξί σε οδηγούς. Από πολλούς διατυπώθηκε η άποψη ότι θα ήταν μια παρακινδυνευμένη κίνηση, καθώς το επάγγελμα βαίνει προς απελευθέρωση, ωστόσο εκείνος δήλωσε πως τον διαβεβαίωναν όλοι οι εμπλεκόμενοι στην αγοραπωλησία ότι «δεν πρόκειται να τα βάλουν με εμάς, ας λένε ό, τι θέλουν, θα σταματήσουν». Τελικά, αγόρασε την άδεια.
Οι στρεβλώσεις γύρω από το επάγγελμα των αυτοκινητιστών είναι πάμπολλες. Εκατοντάδες άδειες συγκεντρώνονται σε λίγα χέρια, περιουσίες δίνονται κάτω από το τραπέζι για ένα κατ’ όνομα δημόσιο αγαθό. Οι αφιονισμένοι αυτοκινητιστές που κλείνουν αεροδρόμια και λιμάνια, που καταλαμβάνουν διόδια, που κόβουν τη χώρα στα δύο κατά βούληση, φωνάζουν ότι κόπτονται για το καλό των πολιτών, για να μην πέσουν τα ταξί στα χέρια ολιγοπωλίων, που θα κάνουν τους Ελληνες να υποφέρουν. Αυτό που ζητούν, όμως, είναι να παραταθεί το ολιγοπώλιο που ήδη υπάρχει – απόδειξη η μαύρη αγορά των αδειών. Απλά το παρόν ολιγοπώλιο το ελέγχουν οι ίδιοι.
Το βασικό τους αίτημα είναι να μην απομειωθεί η αξία των αδειών, τις οποίες, όπως λένε, «πλήρωσαν με αίμα». Ωστόσο, κάθε επαγγελματίας που αποφασίζει να κάνει μια επένδυση, να αγοράσει ένα κατάστημα ή να το φτιάξει από την αρχή, διαθέτει ένα εξίσου υψηλό, με εκείνο της αγοράς άδειας ταξί, τίμημα. Κανένας επαγγελματίας, όμως, δεν έχει την παραμικρή εγγύηση πως όταν αποφασίσει να σταματήσει να δουλεύει, είτε γιατί συμπλήρωσε τον εργασιακό του βίο είτε γιατί η επιχείρηση δεν «τραβάει», τα χρήματα που έδωσε για να στήσει τη δουλειά του θα τα πάρει πίσω. Με τη θέσπιση πληθυσμιακών κριτηρίων και την έκδοση νέων αδειών με το σταγονόμετρο, οι ιδοκτήτες ταξί απέκτησαν έναν ιδιότυπο προστατευτισμό, μιαν άτυπη εγγύηση του κεφαλαίου που επένδυσαν στην επιχείρησή τους. Αυτόν τον προστατευτισμό επιδιώκουν να διαιωνίσουν.