Για όσους παρακολουθούν επί χρόνια τα κοινοβουλευτικά δρώμενα, υπάρχει η ευχέρεια να διακρίνουν τα σημάδια πρώιμης παρακμής μιας κυβέρνησης και της κοινοβουλευτικής της ομάδας. Είναι συνήθως σημάδια σήψης, αμηχανίας, αλαζονείας, έλλειψης συντονισμού, αυτονομήσεων, αποφάσεων πανικού. Για την προηγούμενη κυβέρνηση, φάνηκαν από το φθινόπωρο του ’08 με την ατολμία του τότε πρωθυπουργού να στείλει στο σπίτι του τον εκφραστή του αφορισμού «ό,τι νόμιμο και ηθικό». Από εκεί και πέρα πήρε την κατηφόρα κι αποχωρούσε έντρομη από τη Βουλή ή έκλεινε αψυχολόγητα νωρίς την Ολομέλεια για να έλθει νομοτελειακά η συντριβή.
Η σημερινή κυβερνώσα πλειοψηφία ζει πλέον τις δικές της ημέρες Πομπηίας. Βλέπει τους βουλευτές της να φυλλορροούν και να την εγκαταλείπουν σε κρίσιμες ψηφοφορίες, ενώ πλέον φθάνουν οι αριθμητικοί συσχετισμοί σε οριακά μεγέθη, όπου το φόβητρο της διαγραφής καθίσταται ύστερη, μάλλον απαγορευτική σκέψη.
Σε αυτό το κλίμα, οπότε η εγρήγορση υποκαθίσταται από μια ηττοπαθή αδράνεια, το κυβερνών κόμμα υπέστη προ δεκαπενθημέρου μια δεινή κοινοβουλευτική ήττα, όταν δεκατέσσερις βουλευτές του είπαν ένα χαλαρό «όχι» στην κομματική πρόταση να ελεγχθεί από ένα γνωμοδοτικό δικαστικό όργανο η βασιμότητα των κατηγοριών που αποδόθηκαν εική και ως έτυχε σε δύο πρώην υπουργούς του αντίπαλου κόμματος για το σκάνδαλο Siemens.
Δεν είναι του παρόντος ο απολογισμός των ατελέσφορων ή στημένων εξεταστικών και προανακριτικών επιτροπών. Ομως, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ με την ψήφο τους σε μυστική ψηφοφορία έδειξαν, είτε ότι δεν γνώριζαν τι ψήφιζαν, είτε ότι δεν είχαν προειδοποιηθεί για τον πρακτικό χαρακτήρα της ψηφοφορίας, είτε ότι απλώς αρνήθηκαν τη σκοπιμότητα και το νοσηρό κλίμα της επί διετία σκανδαλοσκόπησης.
Και όμως, 60 από τους 108 βουλευτές που πρότειναν προκαταρκτική έρευνα, χθες, επέμειναν στη θέση τους αυτή παρ’ ότι 48 συνάδελφοί τους συμφώνησαν ότι το κόμμα δεν πρέπει να πάρει το ρίσκο ενός δεύτερου φιάσκου. Ποιος παίζει τελικά με τους θεσμούς στη διαγραφόμενη Πομπηία;