Η κατάργηση του ΙΓΜΕ
Κύριε διευθυντά
Ημελετούμενη κατάργηση του ΙΓΜΕ επιβεβαιώνει την παροιμία «κοντά στα ξερά κόβονται και τα χλωρά». Αν ήταν να διατηρηθεί ένας φορέας, από τους προς κατάργηση, αυτός θα ήταν λογικά, μόνο το ΙΓΜΕ, όχι μόνο για τα όσα προσέφερε και προσφέρει στην ελληνική γεωλογία, αλλά κυρίως, για τα όσα θα κληθεί (αναγκαστικά) να προσφέρει στο μελλοντικό σχέδιο εκμετάλλευσης του πλούσιου υπεδάφους της χώρας, από το οποίο δικαίως περιμένουμε πάρα πολλά οικονομικά και επιστημονικά οφέλη.
Εχω άμεση αντίληψη του τεράστιου έργου του ΙΓΜΕ και μπορώ να διαβεβαιώσω για την υψηλή επιστημονική στάθμη των υπηρεσιών του, αλλά και την ακάματο προσπάθειά του, να διερευνηθεί το υπέδαφος της χώρας μας. Απορώ με τον υφυπουργό κ. Μανιάτη, που δεν έβαλε βέτο στα σχέδια του κ. Πάγκαλου, διότι σε λίγο θα αισθανθεί την έλλειψη του ΙΓΜΕ, δεχόμενος πλασματικές πληροφορίες και σχέδια για την εκμετάλλευση του υπεδάφους, οι οποίες δεν θα είναι, φυσικά, προς όφελος της πατρίδος μας, αλλά αυτών που επιβουλεύονται τη χώρα μας και κυρίως το υπέδαφός μας (μέταλλα, αέριο, πετρέλαια, ραδιενεργά μέταλλα, νερά κ.λπ.). Τέτοια γκάφα δεν την περίμενα και φοβούμαι ότι δεν είναι παράλειψη, αλλά σκόπιμη και αποπροσανατολιστική.
Μετείχα σε μια αποστολή του ΙΓΜΕ στην εξερεύνησή του για την ανεύρεση χρωμιτών (μεταλλεύματα χρωμίου) στον Γράμμο το 1959 και θαύμασα τη μεθοδολογία και εργατικότητα των Ελλήνων μεταλλειολόγων και γεωλόγων και ανεξαρτήτως των διαφορών μου στον χαρακτηρισμό νερών της Χαλκιδικής ως τοξικών, λόγω αρσενικού, δεν έπαψα να πιστεύω στην απόλυτη χρησιμότητα του ΙΓΜΕ και την ανάγκη διατήρησης και ανάπτυξής του για το καλό της πατρίδος μας. Τώρα δεν έχω καμία σχέση και επικοινωνία με το ΙΓΜΕ, απλά το θαυμάζω.
Ας επέμβει λοιπόν, ο υπουργός Ανάπτυξης διότι μόνο από την ανάπτυξη του ΙΓΜΕ θα έχουμε ανάπτυξη από την εκμετάλλευση του υπογείου πλούτου της χώρας μας. Αυτόν θέλουν οι ξένοι και γι’ αυτό ζήτησαν την κατάργηση του ΙΓΜΕ. Εμείς θα τους ακούμε πάντα; Ντροπή (τουλάχιστον)
Αναστασιος Β. Κοβατσης – Καθηγητής ΑΠΘ Θεσσαλονίκη
Κάτι σαν «Αριάδνη στη Νάξο»…
Κύριε διευθυντά
Παρελθοντολογούσα εκπομπή της δημόσιας «τηλε» στις 17.7.2011 θύμιζε ότι ο Χέρμπερτ Φον Καραγιάν, (στη λήγουσα τονισμένος αν τον θέλουμε «ελληνοαυστριακό»…), εδώ και μερικά χρόνια δεν είναι πια γύρω μας. Εξαίρω την «Ενάτη» του με Βιέννη το 1947 και με τα βραβεία Choc du «Monde de la Musique» και Diapason d’ Or σαν φόρο τιμής στο έργο του. Μην πείτε ότι δεν σας αρέσει ο Ριχάρδος Στράους σύμφωνα με το άνοστον αστείον. Αλλ’ οποίον λόγον εξυπηρετούσε διπλή παρεμβολή με Bernstein ωρυόμενον σε πρόβες ορχήστρας; O « Leni» -προσοχή εδώ…- μας άφησε σπουδαία, κείμενα για τον Mahler και δίσκους από το 1963. Ας βάλουν κάποιον, «Ετος Mahler» που τρέχομε τώρα, να μας τα διαβάσει. Για να μην ακούσωμε «θαυμασμούς» επιπέδου Κέβιν Σπέισυ για την Επίδαυρο: Είπεν, («K» 17.7.2011, «Τέχνες»), είπε στη συμπαθεστάτη κυρία Μαρία Κατσουνάκη, ότι «… αν δεν είχαν κτίσει αυτό το μέρος, κανείς από εμάς δεν θα είχε δουλειά…».
Μάλιστα κυρίες μου, [(«K» 16.7.2011, «Πολιτισμός»), Σάντρα Βούλγαρη, Ξένια Κουναλάκη, (της οποίας φυλάσσω με θετικό πρόσημο την προτροπή «Ας σεβαστούμε τις λέξεις» της «K» 13.6.2011 -«Yes we can»- και Μαρία Κατσουνάκη, (…«σκέψεις, αναρωτήσεις και απορίες…»)], μάλιστα δεν θα φθάσω ούτε σε απόσταση χίλιες γυάρδες από τον «Ριχάρδο III» του κ. Σπέισυ. Δεν χρειάζεται παράστασή μας σε «κακές στιγμές…» για να αποσπάσουμε, κάποιος, «αποτύπωμα» ή «χυμούς»… Βυρσοδεψείου; («Yes we cannot»). Δεν θά ‘βλεπα τον «Θυρωρό της νύκτας» – «live», δεν θα πειθόμουν την Rambling με Ευα-ν-αία περιβολή να δω. Και σαν να μην έφθαναν όλα τούτα, αναδύεται με δικαιώματα λέξης μια «χωρία» (αντί της υπαρκτής «χορείας»… ), στο εξαίρετο κείμενο του κ. Μπάμπη Παπαδημητρίου με τίτλο «Να βιαστούμε» στην «Οικονομική K» της 16.7.2011. E!… η πανσέληνος φταίει; Vive le Roi Soleil: A bas le claire-de-lune…
Επιστέγασμα αναποδιάς, λεζάντα («Τέχνες» 10.7.2011) «H ιστορική πλατεία Πότσνταμ», σε φωτο που δεν είναι άλλο τι από το «Neues Palais» (το Νέο Παλάτι) στο Πότσνταμ και όχι τα υπερδιαφανή, υπερυαλοπωλεία της υπερσύγχρονης υποαρχιτεκτονικής «Potsdamerplatz» (Πλατείας Πότσνταμ) στο Βερολίνο. Κι ο Rossini θα ζήλευε το confusio αυτό. Βλέπε παρουσίαση βιβλίου του κ. Γ. Μαλούχου περί Ράιχ, αυτόθι. (Θυμάστε το «αυτόθι»; Τι απέγινε άραγε; Κι ήταν τόσο, μα τόσο… σαν πινγκουίνος! A… θά ‘ταν «αυτό»-κρατορικός… ) A propos, να υπενθυμίσω ότι «Ράιχ» στα γερμανικά σημαίνει μεν το Κράτος, αλλά και «σανός» και «πλούσιος»; Ετσι και είχες «σανά» στον Μεσαίωνα, ήσουν Reich, γαλλιστί Riche και αγγλιστί Rich. Ηγουν, πλούσιο σε κτηνοτροφές κράτος όπου το «e» κάνει την διαφορά…
Μα γιατί δεν είμαστε au courant ότι στην Αριάδνη απαρέσκει η Commedia dell’ Arte; Θα αλλάζαμε τον τόνο σε Opera Seria! Πώς; Θα θέλει κάτι ανατολικότερο; Δηλ. Ουπανισάδες; Ούτε αυτό: «… Αεί παίδες εισίν», αυτό εννοούσαν οι Αιγύπτιοι… Ενοχλείσθε; (ca vous embete?). Ακούστε Ζαμπέτα…
Γ. B. Πατικης
Κέντρο Πολιτισμού
Κύριε διευθυντά
Ηπαρουσίαση των σχεδίων του Κέντρου Πολιτισμού «Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος» στο Φαληρικό Δέλτα και η αδειοδότηση για την ανέγερση της Νέας Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος (καθώς και της Λυρικής Σκηνής) αποτέλεσαν μια ένεση αισιοδοξίας στο γκρίζο περιβάλλον της οικονομικής κρίσης που διέρχεται η πατρίδα μας. Επιτέλους, έπειτα από πολλές διαψεύσεις και απογοητεύσεις, ξεκινάει η ανέγερση ενός κτιρίου αντάξιου της ιστορίας και του πολιτισμού της χώρας μας, για θα στεγάσει την έντυπη, ηλεκτρονική και οπτικοακουστική πνευματική παρακαταθήκη του λαού μας, με επάρκεια και αξιοπρέπεια. Το Γενικό Συμβούλιο Βιβλιοθηκών, Γενικών Αρχείων του Κράτους και Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης, του οποίου έχω την τιμή να προεδρεύω, χαιρέτισε με ικανοποίηση το γεγονός και διατράνωσε τη θέληση και την πρόθεσή του να στηρίξει την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, καθώς και τη διοίκηση της Εθνικής Βιβλιοθήκης σε κάθε της προσπάθεια για αναβάθμιση σε νομοθετικό και οργανωτικό επίπεδο.
Στρατηγικός στόχος του Συμβουλίου είναι η ανάδειξη της Εθνικής Βιβλιοθήκης σε πραγματικά εθνικό φορέα συγκέντρωσης, διατήρησης και προβολής της πνευματικής ελληνικής παραγωγής και, ακόμη, σε συντονιστή του συστήματος των βιβλιοθηκών της πατρίδας μας.
Για τον λόγο αυτόν, προτείναμε επιμέρους οριζόντιες πολιτικές, που θα συντείνουν στη θεσμοθέτηση μιας Εθνικής Πολιτικής Βιβλιοθηκών και Πληροφόρησης, η οποία μεταξύ άλλων: θα αναθέτει ρόλους στις βιβλιοθήκες, συνυφασμένους με τις οικονομικές, κοινωνικές, διοικητικές, εκπαιδευτικές, πολιτισμικές συνθήκες, όπως αυτές θα διαμορφώνονται κάθε φορά στη χώρα μας, θα εξασφαλίζει την πρόσκτηση από τις βιβλιοθήκες, στο σύνολό τους, των τεκμηρίων που απαιτούνται για την ικανοποίηση των πληροφοριακών αναγκών του πληθυσμού, των ερευνητών και των επιχειρήσεων ή έχουν εθνικό ή τοπικό ενδιαφέρον, θα εξασφαλίζει στους πολίτες, μέσω των βιβλιοθηκών, ένα περιβάλλον προσιτής και εύκολης πρόσβασης στην πληροφορία και τη γνώση, καθώς και ένα περιβάλλον πολιτιστικής εξέλιξης και στήριξης της κοινωνικής συνοχής· θα αναπτύσσει και θα λειτουργεί ένα αποτελεσματικό και οικονομικά βιώσιμο Εθνικό Σύστημα Βιβλιοθηκών, που θα συντονίζεται από την αναβαθμισμένη Εθνική Βιβλιοθήκη· θα προβλέπει τη διοικητική διάρθρωση και εποπτεία του συστήματος και τη διάθεση των απαραίτητων πόρων: ανθρώπινων, οικονομικών, υποδομών κ.ά.
Το «Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος», υπό το όραμα και την καθοδήγηση του προέδρου του κ. Α. Δρακόπουλου και του Συμβουλίου του, δωρίζει στην πατρίδα μας ένα «Πολιτιστικό Διαμάντι». Είναι ευθύνη όλων όσοι σχετιζόμαστε με το περιεχόμενό του να συνεργαστούμε με εθνική στόχευση και σύμπνοια, ώστε, όταν έρθει η ώρα της μεταφοράς -το 2015 δεν είναι μακριά-, το Διαμάντι της Εθνικής Βιβλιοθήκης να λάμπει με τις συλλογές, το προσωπικό, τις υποδομές και τις υπηρεσίες του και να διαδραματίζει ουσιαστικό συντονιστικό ρόλο στο πλαίσιο του Εθνικού Συστήματος Βιβλιοθηκών που έχουμε ανάγκη.
Γεωργιος Κ. Ζαχος – Δρ Βιβλιοθηκονομίας, Διευθυντής της Βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, πρόεδρος του Γενικού Συμβουλίου Βιβλιοθηκών, Γενικών Αρχείων του Κράτους και Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης
ΙΚΑ και αυθαίρετα
Κύριε διευθυντά
Διάβασα προχθές στην έγκριτη εφημερίδα σας ότι ο διοικητής του ΙΚΑ κ. Ρ. Σπυρόπουλος προσδοκά την απόφαση της κυβέρνησης για «να ικανοποιήσει ένα μέρος των απαιτήσεών του από τη ρύθμιση των ασφαλιστικών εισφορών που θα συμπεριληφθεί στα αυθαίρετα».
Και διερωτώμαι: Γιατί η διοίκηση του ΙΚΑ αρκείται σε κάποια ψίχουλα που θα στέρξει να παραχωρήσει ο υπουργός Οικονομικών -που κι αυτός έχει τα οικονομικά του χάλια- από τη ρύθμιση των αυθαιρέτων και απεμπολεί το δικαίωμά της αλλά και την υποχρέωσή της, από τον νόμο, να διεκδικήσει ολόκληρο το ποσόν που θα προσδιορισθεί με τα αντικειμενικά κριτήρια (εμβαδόν κτίσματος, περιβάλλων χώρος κ.λπ.) έστω και χωρίς πρόστιμα;
Το ΙΚΑ θα πρέπει να πάρει κάποια δισ. ευρώ από την υπόθεση των αυθαιρέτων και όχι λίγες χιλιάδες με τις οποίες συμβιβάζεται. Στην περίπτωση μάλιστα των αυθαιρέτων, είναι λίαν αποτελεσματικό και το μέτρο της κατάσχεσης και εκποίησης του ακινήτου.
Και όχι τόσο στην περίπτωση οφειλών κάποιων επιχειρήσεων, γιατί κατάσχεση τότε συνεπάγεται κλείσιμο της επιχείρησης και ενίσχυση της στρατιάς των ανέργων.
Dr Γρηγορης Χ. Σολωμος – τ. υφυπουργός και τ. διοικητής ΙΚΑ