LE FΙGΑRΟ
Γερμανικά προσκόμματα
Παρά την οικονομική κρίση, η Γερμανία αρνείται να τροποποιήσει το πρόγραμμά της. Παρά την υποχώρηση του δείκτη DAX κατά 20% τις τελευταίες δύο εβδομάδες, η καγκελάριος Μέρκελ -που μόλις είχε επιστρέψει από τις διακοπές της στο βουνό- αποφάσισε να χαρίσει στον εαυτό της άλλη μία εβδομάδα, μέχρι την επέτειο ανέγερσης του Τείχους, το Σάββατο στην πρωτεύουσα. Από το διαμέρισμά της στο κέντρο του Βερολίνου, ή στην «ντάτσα» της του Βραδεμβούργου, η καγκελάριος τονίζει ότι βρίσκεται σε συνεχή επαφή με την κυβερνητική ομάδα. Μία βεβιασμένη επιστροφή της στην πρωτεύουσα θα ενίσχυε τον πανικό των αγορών, λένε συνεργάτες της. Η γερμανική «γραμμή» παραμένει έτσι αμετάβλητη: άρνηση κάθε πρότασης ενίσχυσης του ταμείου FESF, όσο Ισπανία και Ιταλία δεν έχουν προχωρήσει στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Κατηγορηματική άρνηση επίσης της επίσπευσης ψήφισης της βοήθειας προς την Ελλάδα, καθώς η καγκελαρία δεν σκοπεύει να καθορίσει την ημερησία διάταξη της ομοσπονδιακής Βουλής. Η σκληρή στάση της κ. Μέρκελ, όμως, δεν πείθει το κόμμα της, που της επιφυλάσσει ταραχώδες φθινόπωρο.
LΑ RΕΡUΒΒLΙCΑ
Αδυναμία Μπερλουσκόνι
Δεν έχει άδικο ο Μπερλουσκόνι όταν λέει ότι δεν καταφέρνει να πράξει ό,τι επιθυμεί, καθώς βρίσκεται στη μέγγενη εξουσιών που δεν μπορεί να ελέγξει: την εξουσία της Δικαιοσύνης και των ΜΜΕ, του ιταλικού συντάγματος και της κοινοτικής νομοθεσίας, των αγορών και των οίκων αξιολόγησης. Ο Ιταλός πρωθυπουργός δεν έχει άδικο, αλλά δεν γνωρίζει την ιστορία που βιώνει. Οπως δεν κατανοεί τι σημαίνει δημοκρατία, έτσι σήμερα δεν κατανοεί την τεράστια αλλαγή στην οικονομία που κατ’ ευφημισμόν ονομάζουμε κρίση. Δεν αρκεί να πει ο Μπερλουσκόνι αυτό που είπε στις 4 Αυγούστου, ότι ως μεγιστάνας γνωρίζει πώς να κινηθεί στις διεθνείς αγορές. Σε μια θύελλα, ένας καπετάνιος δεν οφείλει να σώσει μόνο ένα μεγιστάνα αλλά όλο το πλήρωμα, και στη συγκεκριμένη περίπτωση όλο το έθνος. Ο Μπερλουσκόνι δεν μπορεί να αγνοεί ότι το κοινό νόμισμα δημιουργήθηκε για να ενώσει την Ευρώπη. Η νομισματική ένωση είναι ήδη μια πολιτική ένωση με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Η μικρή Ελλάδα αντιπροσωπεύει μόνο το 2% του πλούτου της Ευρωζώνης, όμως η κρίση της Ελλάδας συμπαρασύρει όλες τις χώρες της Ευρωζώνης.
DΙΕ WΕLΤ
Ελληνικά ομόλογα
Η ελληνική κρίση καταρρακώνει τις φιλοδοξίες της γερμανικής τράπεζας Commerzbank για αύξηση των κερδών της. Η δεύτερη μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας διέγραψε κατά το δεύτερο τετράμηνο 760 εκατ. ευρώ από τα βιβλία της, αφού κατείχε ελληνικά ομόλογα. Ο επικεφαλής της, Ερικ Στουρτς, είχε προαναγγείλει αύξηση των κερδών, τα οποία το 2010 ανήλθαν σε 1,4 δισ. ευρώ. Το 2011 υπολόγιζε σε κέρδη προ φόρων της τάξης των 2,11 δισ. για το πρώτο εξάμηνο. Ωστόσο, στο δεύτερο τετράμηνο οι διαγραφές ελληνικών ομολόγων κατάπιαν σχεδόν το κέρδος της τράπεζας. Ο αναλυτής Ντιρκ Μπέκερ ωστόσο είδε θετικά τις εξελίξεις: «Αν συνυπολογίσουμε τις διαγραφές, εισέπραξαν 815 εκατ. ευρώ κι αυτό είναι αρκετά ικανοποιητικό», δήλωσε. Το στέλεχος της Commerzbank, Μάρτιν Μπλέσινγκ, υποχώρησε εξάλλου λίγο από τον στόχο των 4 δισ. ευρώ για το 2012. «Οι στόχοι αυτοί που τέθηκαν το 2009 προϋποθέτουν σταθερές αγορές, τις οποίες δεν βλέπουμε εξαιτίας της κρίσης χρέους αυτή τη στιγμή». Στα πέντε χρεωμένα κράτη, που βρίσκονται στην περιφέρεια της Ευρωζώνης, η τράπεζα είναι εκτεθειμένη με συνολικά 39 δισ. ευρώ.
ΤΗΕ GUΑRDΙΑΝ
Αυτοπυρπόληση
Ανώτατοι οικονομικοί σύμβουλοι στην Ελλάδα και σε δύο, ακόμα, χώρες της Ζώνης του Ευρώ φέρονται να εξετάζουν σοβαρά το ενδεχόμενο να δηλώσουν αδυναμία αποπληρωμής μέρους του χρέους τους. Η χρεοκοπία δεν μπορεί ποτέ να αποτελεί το βασικό σχέδιο μιας χώρας, πλην όμως, σε ορισμένες περιπτώσεις είναι η λιγότερο κακή επιλογή. Υπό τις σημερινές οικονομικές συνθήκες, μάλιστα, ολοένα και περισσότεροι οικονομολόγοι υποστηρίζουν πως η χρεοκοπία αποτελεί ίσως την καλύτερη λύση για την Ελλάδα. Δύο καλά ενδέχεται να προκύψουν αν η Ελλάδα κηρύξει στάση πληρωμών. Αφενός, τα κράτη του αναπτυσσόμενου κόσμου θα «αισθανθούν» ότι πλέον μπορούν να πράξουν το ίδιο. Αφετέρου, ίσως ενθαρρύνει τους ηγέτες του πλανήτη ότι πρέπει να προωθήσουν άμεσα έναν πιο δίκαιο και πιο διάφανο μηχανισμό για τη διευθέτηση των προβλημάτων χρέους. Υπό το σημερινό σύστημα, όταν ένα φτωχό κράτος πρέπει να επιλέξει μεταξύ της εξυπηρέτησης του χρέους του και την τήρηση των δεσμεύσεών του όσον αφορά τα βασικά δικαιώματα των πολιτών του, τότε πρέπει να ζητήσει συνάντηση με τους πιστωτές του. Αυτό πρέπει να αλλάξει.