Ο Βρετανός πρωθυπουργός, Ντέιβιντ Κάμερον, δήλωσε προχθές ότι δεν θα διστάσει να βγάλει στρατό στους δρόμους των βρετανικών πόλεων, εφόσον κριθεί ότι η αστυνομία δεν επαρκεί για την αντιμετώπιση του κύματος βίας που έπληξε τη Γηραιά Αλβιώνα, κυρίως το Λονδίνο, στη διάρκεια της περασμένης εβδομάδας.
Στη Μαδρίτη, η προσπάθεια των «Αγανακτισμένων» να επανεγκατασταθούν στην Πουέρτα ντελ Σολ, από την οποία είχαν αποχωρήσει τον Ιούνιο, αντιμετωπίστηκε με απαγόρευση από τις αστυνομικές αρχές και ακολούθησαν επεισόδια.
Στην Αθήνα, ο καθαρισμός της πλατείας Συντάγματος από τον αυτοσχέδιο καταυλισμό δεν συνοδεύθηκε από έκτροπα, καθώς η διαμαρτυρία στην πλατεία είχε μέρες πριν εκφυλιστεί και οι ελάχιστοι εναπομείναντες μικρή ή καθόλου σχέση είχαν με τους αρχικούς διαδηλωτές – κατασκηνωτές. Ωστόσο, και στην Ελλάδα, οι αστυνομικές αρχές προετοιμάζονται για «θερμό» Σεπτέμβριο και ουδείς αμφιβάλλει ότι η επάνοδος της πόλης στους κανονικούς ρυθμούς, μετά την καλοκαιρινή ραστώνη, θα συνοδευθεί από κοινωνικές εντάσεις.
Με αφορμή το βίαιο ξέσπασμα στους δρόμους του Λονδίνου, στα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης έκαναν την εμφάνισή τους αναλύσεις που προβλέπουν εξάπλωση της βίας σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες το επόμενο διάστημα. Ο ευρωπαϊκός Νότος, που επλήγη νωρίτερα και σφοδρά από την οικονομική κρίση, έχει ήδη πάρει γεύση από τις αντιδράσεις. Καθώς η κρίση επεκτείνεται, ο φόβος για επέκταση των αντιδράσεων κάθε άλλο παρά παράλογος είναι.
Η Ευρώπη, παρά τις δηλώσεις καλών προθέσεων, καθυστέρησε σημαντικά στη λήψη κρίσιμων αποφάσεων και στην εφαρμογή αποτελεσματικών μέτρων, με αποτέλεσμα να απειλούνται ακόμα και οι πλέον ισχυροί.
Η ύφεση που πλήττει την οικονομία στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, επιφέρει αύξηση της ανεργίας και συνοδεύεται από σημαντικές περικοπές σε κοινωνικές παροχές, αυξάνοντας τον αριθμό των μη προνομιούχων. Μέρος της αντίδρασης πηγάζει από αυτό, ωστόσο φαίνεται ότι η αναταραχή, σε σημαντικό βαθμό, σχετίζεται με την απουσία οράματος και προοπτικής, με την αίσθηση ότι διερχόμαστε μια δύσκολη κατάσταση χωρίς να υπάρχει ελπίδα, δίχως φως στο βάθος του τούνελ.
Η ελληνική εμπειρία, όπως και η βρετανική μόλις της περασμένης εβδομάδας, δείχνουν ότι τα εκτεταμένα επεισόδια έχουν υψηλό κόστος. Οι καταστροφές που πρέπει να αποκατασταθούν, οι δυνάμεις τάξης που πρέπει να ενισχυθούν, στην περίπτωση της Αθήνας, οι πληγές στην πόλη που αργούν να επουλωθούν, όλα αυτά προσθέτουν συχνά δυσανάλογο κόστος σε μια, ούτως ή άλλως, εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία.
Μέσα στον καθημερινό καταιγισμό εξελίξεων για αξιολογήσεις, υποβαθμίσεις, υποτιμήσεις ομολόγων, η συζήτηση για την κοινωνική ειρήνη έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα. Δείχνει περισσότερο να απασχολεί εκείνους που θεωρούν ότι μπορούν να επωφεληθούν από την παρατεταμένη περίοδο αναρχίας. Ωστόσο, χωρίς τη διασφάλιση κοινωνικής ειρήνης, χωρίς ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο για το προς τα πού πορευόμαστε, οι συνέπειες της κρίσης θα γίνουν ακόμα χειρότερες.