Η επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών, κ. Σταύρου Λαμπρινίδη, στην Ιμβρο, την περασμένη Παρασκευή, ήταν μια αύρα ελπίδας για την ελληνική μειονότητα που ζει στο νησί και δεκαετίες τώρα αγωνίζεται για το αυτονόητο: να συνεχίσει να υπάρχει εκεί. Ο κ. Λαμπρινίδης είναι ο πρώτος Ελληνας υπουργός Εξωτερικών που επισκέπτεται την Ιμβρο, η οποία, μαζί με την Τένεδο, παραχωρήθηκε στην Τουρκία με τη Συνθήκη της Λωζάννης. Στα δύο νησιά εφαρμόσθηκαν συστηματικά πολιτικές αφελληνισμού από την Αγκυρα και η παραβίαση των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας εκεί, αναγνωρίζεται σε ψήφισμα του Συμβουλίου της Ευρώπης που υιοθετήθηκε το 2008, με το οποίο ζητείται από την Τουρκία να προβεί σε διορθωτικές κινήσεις για αποκατάσταση των αδικιών.
Οι Ιμβριοι που ξεριζώθηκαν από τον τόπο τους, με αξιοθαύμαστη επιμονή και υπομένοντας ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες, κατάφεραν να κρατήσουν ζωντανό το όραμα της επιστροφής, να το μεταλαμπαδεύσουν στις νεότερες γενιές. Μόλις 200 Ελληνες είναι οι μόνιμοι κάτοικοι, όμως, κάθε Αύγουστο, από κάθε γωνιά του πλανήτη συγκεντρώνονται περισσότερα από 2.000 άτομα, που επιστρέφουν στις ρίζες τους.
Το κλίμα προσέγγισης και νηνεμίας που επικρατεί στις ελληνοτουρκικές σχέσεις ανοίγει ένα παράθυρο ευκαιρίας για την ελληνική παρουσία στο νησί. Οι ακραίες φωνές και αντιδράσεις, ασφαλώς δεν λείπουν. Πέρυσι τον Νοέμβριο, το ελληνορθόδοξο νεκροταφείο βανδαλίσθηκε από αγνώστους. Ωστόσο, τα αντιδραστικά στοιχεία δείχνουν να περιθωριοποιούνται διαρκώς. Σε μια Τουρκία που θέλει να εμφανίζεται ως χώρα ισχυρή, με αυτοπεποίθηση, που επιθυμεί να προβάλλει εικόνα μεταρρυθμίσεων και εκδημοκρατισμού, η ελληνική κοινότητα της Ιμβρου μπορεί να ελπίζει ότι οι αγώνες χρόνων, η πείσμων προσπάθεια να κρατηθούν οι ρίζες του Ελληνισμού στο νησί, τώρα μπορούν να αποφέρουν καρπούς. Η επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών, μέχρι πρότινος ενέργεια αδιανόητη, συμβολίζει την υπέρβαση στερεοτύπων που εδραιώθηκαν μέσα από δεκαετίες. Συμβολίζει, επίσης, τη βούληση της ελληνικής Πολιτείας να υποστηρίξει και να βοηθήσει τις προσπάθειες των Ιμβρίων, χωρίς αυτό να εκλαμβάνεται ως απόπειρα παρέμβασης στα εσωτερικά της γείτονος.
Η ελληνική μειονότητα της Ιμβρου έχει ακόμα πολλούς αγώνες να δώσει. Ενα από τα σημαντικότερα ζητήματα για τη διατήρηση και συνέχιση της παρουσίας της εκεί, είναι η αναγνώριση κληρονομικών δικαιωμάτων για τις περιουσίες των προγόνων τους, καθώς οι νεότερης ηλικίας Ιμβριοι, που δεν έχουν τουρκική υπηκοότητα, δεν μπορούν να κληρονομήσουν την περιουσία των γονιών τους. Μεγάλες εκτάσεις γης, δε, έχουν απαλλοτριωθεί από το τουρκικό κράτος, στο πλαίσιο εφαρμογής πολιτικών αφελληνισμού, χωρίς ποτέ να χρησιμοποιηθούν για κάποιο σκοπό.