Το όριο φοροδιαφυγής που αποκάλυψαν οι έλεγχοι του ΣΔΟΕ στους τουριστικούς προορισμούς δεν θα πρέπει να μας εκπλήττει. Οποιος έχει παρακολουθήσει τον τυπικό Ελληνα πάροχο τουριστικών υπηρεσιών σε δράση, γνωρίζει ότι εργάζεται με βάση την αρχή στους ξένους δεν κόβουμε αποδείξεις και αν κάποιος «ξενέρωτος» μας ζητήσει απόδειξη, του σερβίρουμε ένα ωραιότατο δελτίο παραγγελίας. Φέτος, που ελέω κρίσης οι Ελληνες αποτελούσαν στα νησιά δυσεύρετο είδος, οι ταμειακές μηχανές δούλεψαν λιγότερο από κάθε άλλη φορά.
Αυτή είναι μια κατάσταση που δεν αντιμετωπίζεται με ελέγχους, εκτός αν εγκατασταθούν μόνιμα κλιμάκια σε κάθε τουριστικό προορισμό, κάτι που και ασύμφορο είναι και αμφίβολο αν θα δουλέψει. Η μόνη λύση είναι να καταστήσει κανείς τους ίδιους τους τουρίστες φορολογικούς ελεγκτές. Ανέφικτο; Ενδεχομένως όχι.
Πιθανότατα όλοι να έχουμε ξεχάσει εκείνες τις περίφημες φοροκάρτες που υποτίθεται ότι θα έμπαιναν σε λειτουργία τον περασμένο Απρίλιο για να απαλλάξουν τους Ελληνες από την βάσανο της συλλογής και της φύλαξης των αποδείξεων. Η τύχη τους εξακολουθεί να αγνοείται, οι νεώτερες φήμες λένε, ότι θα κυκλοφορήσουν τον Οκτώβριο. Ανεξάρτητα από αυτό, πάντως, δεν θα ήταν λάθος το ελληνικό κράτος να ετοιμάσει και μια παρτίδα φοροκαρτών μιας χρήσεως, τις οποίες θα διανείμει σε κάθε τουρίστα στις εισόδους στη χώρα μας. Θα μπορούσε, μάλιστα, να συνδυάσει την κάρτα και με ένα κίνητρο χρήσης, διασφαλίζοντας στον τουρίστα και μια επιστροφή κατά την έξοδο από τη χώρα (π.χ. ως 5% επί των συνολικού όγκου των καταχωρισμένων αγορών) ώστε πραγματικά να κάνει χρήση της κάρτας. Μην έχετε καμιά αμφιβολία ότι σε μια τέτοια περίπτωση οι Γερμανοί και οι Γάλλοι τουρίστες θα χρησιμοποιούσαν τη φοροκάρτα ακόμα και για να καταχωρίσουν τις τσίχλες που αγόρασαν από το περίπτερο.
Μια τέτοια πρόταση δεν θα δημιουργήσει φίλους στην κυβέρνηση που θα την υλοποιήσει ανάμεσα στους επιχειρηματίες των τουριστικών προορισμών, για πολλούς από τους οποίους ο ΦΠΑ είναι μια προσαύξηση στην τιμή του προϊόντος που πωλούν και την οποία δικαιούνται να βάλουν σχεδόν εξ ολοκλήρου στην τσέπη τους. Φίλους δεν θα κάνει, μπορεί όμως να περιορίσει σημαντικά τη φοροδιαφυγή στα έσοδα από τον τουρισμό.
Αυτό που είναι μάλλον πιο δύσκολο είναι να αυξηθούν τα έσοδα από τον τουρισμό, όταν η Ελλάδα έχει δημιουργήσει τη φήμη στο εξωτερικό και όχι άδικα, ότι είναι μια ακριβή χώρα. Γιατί η δεύτερη αρχή του τυπικού παρόχου τουριστικών υπηρεσιών είναι «ό,τι αρπάξουμε και πού θα τον ξαναδώ αυτόν…». Μπορεί οι ξενοδόχοι στους μεγάλους προορισμούς να μείωσαν τις τιμές στα δωμάτια για τους tour operators σε πολλά νησιά, πάντως, οι τιμές ήταν τσιμπημένες σε σχέση με πέρυσι, ειδικά σε παραδοσιακούς προορισμούς των Ελλήνων. Από τη στιγμή που οι επισκέπτες μειώθηκαν, εκείνοι αύξησαν τις τιμές για να βγάλουν τα σπασμένα. Δυστυχώς, δεν υπάρχει η δυνατότητα να διδάξει κανείς σε όλους αυτούς την αλφαβήτα του εμπορίου, δεν θα ήθελαν άλλωστε, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα.