SUDDEUTSCHE ΖΕΙΤUΝG
Η έκβαση
Οποιος επιθυμεί να μάθει την έκβαση της οικονομικής κρίσης θα πρέπει να ανατρέξει οκτώ δεκαετίες πίσω. Εως πριν από λίγες εβδομάδες, πολλοί υποβάθμιζαν την κρίση. Η Ευρώπη ανησυχούσε για κάποιες υπερχρεωμένες χώρες της περιφέρειας, την Ελλάδα και την Πορτογαλία. Πέρα από αυτές, όμως, όλα έμοιαζαν να βρίσκονται τακτοποιημένα, στον μέγιστο βαθμό, μετά την καταστροφή του 2008 και του 2009. Μπορούσε κανείς να νιώσει ευφορία για το γερμανικό οικονομικό θαύμα. Κρίση; Ποια κρίση; Ωστόσο, πρέπει να γίνει σαφές σε όσους επαναπαύθηκαν ότι η ατμόσφαιρα και οι διαθέσεις κατά τον τελευταίο ενάμιση χρόνο ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση απ’ ό,τι η ίδια η οικονομία. Και ότι η κοσμοϊστορική κρίση, η οποία άρχισε την άνοιξη του 2007, όταν εξερράγη η αμερικανική φούσκα και η διεθνής κοινότητα τέθηκε σε επιφυλακή με την χρεοκοπία της Lehman Brothers, δεν είχε τελειώσει. Κάθε άλλο. Οπως και πριν από 80 χρόνια, σειρά άλλων κρίσεων θα ακολουθήσει εξ αιτίας χρεοκοπημένων εθνών, εξ αιτίας υποβαθμίσεων των οίκων αξιολόγησης ή, στη χειρότερη περίπτωση, εξ αιτίας της ίδιας της διάλυσης της Ευρωζώνης.
ΤΗΕ GUΑRDΙΑΝ
Το ευρωομόλογο
Δεν θα γίνει πραγματικότητα το «ευρωομόλογο», αλλά θα υπάρξει μία «κοινή οικονoμική διακυβέρνηση» για την Ευρωζώνη και τη φορολογική εναρμόνιση Γερμανίας και Γαλλίας. Προφανώς δεν είναι αυτή η θεαματική απάντηση στα προβλήματα χρέους που αντιμετωπίζει η Ευρωζώνη. Η Μέρκελ αδυνατεί να στηρίξει το ευρωομόλογο παρά την έκκληση της Ιταλίας, της Βρετανίας και μιας μεγάλης μερίδας επενδυτών. Πρέπει να εμφανιστεί να αντιστέκεται διότι σε αντίθετη περίπτωση, οι Γερμανοί ψηφοφόροι θα στασιάσουν. Η κρίση χρέους στην Ευρωζώνη πρέπει να χειροτερέψει προτού καταστεί δυνατό να προχωρήσουμε σε αυτή τη λύση. Και αυτό -ως μήνυμα- προς τις αγορές είναι εξαιρετικά επικίνδυνο, αφού η εμπειρία δείχνει ότι θα κινηθούν κατά τρόπο ικανό να ασκήσουν πίεση προς τους πολιτικούς. Είναι βέβαιο ότι οι επενδυτές δεν θα πιστέψουν ότι η Ισπανία και η Ιταλία θα καταφέρουν να περιορίσουν τα χρέη τους με εξαγωγές στους γείτονές τους. Τα δομικά προβλήματα της Ευρωζώνης θα χειροτερέψουν και το ευρωομόλογο θα βρεθεί στην ημερησία διάταξη των συνομιλιών. Ας περιμένουμε.
LΕ ΜΟΝDΕ
Φόρο στον πλούτο
Η άποψη που εμφανίζει ως αναγκαία τη φορολόγηση των πλουσίων για την ταχύτερη και δικαιότερη αναπλήρωση των κρατικών ταμείων δεν προέρχεται κατ’ ανάγκη από τα χείλη αμετανόητων αριστεριστών, αλλά και από εκείνα επιτυχημένων επιχειρηματιών, όπως του Ουόρεν Μπάφετ. Η γαλλική κυβέρνηση, όμως, έχοντας ασπασθεί ως θρήσκευμα τις θέσεις του Νικολά Σαρκοζί που είχε δεσμευθεί πριν από τέσσερα χρόνια να μην αυξήσει τους φόρους, αναγκάζεται σε περίπλοκους ελιγμούς. Αντί να παραδεχθεί ότι προχωράει σε αύξηση της φορολογίας, όπως και κάνει, η κυβέρνηση κάνει λόγο για «επιλεκτική συρρίκνωση φοροαπαλλαγών». Το μέτρο αυτό είναι, όμως, αρκετό; Οχι, όπως ομολογεί ο ίδιος ο πρωθυπουργός Φιγιόν, που έχει προτείνει τη φορολόγηση των μεγαλύτερων αμοιβών στελεχών επιχειρήσεων. Μένει να δούμε εάν ο πρόεδρος Σαρκοζί θα αποδεχθεί κάτι τέτοιο, που πλήττει την πραγματική του εκλογική βάση. Τους «φίλους» του αυτούς είχε, άλλωστε, εξυπηρετήσει ο Γάλλος πρόεδρος ελαφρύνοντας τα φορολογικά βάρη των μεγάλων περιουσιών κατά 2 δισ. ευρώ με την πρόσφατη φορολογική του μεταρρύθμιση.
DΙΕ WΕLΤ
Διχασμός
Τα αμφιλεγόμενα ευρωομόλογα δεν αφήνουν την καγκελάριο Μέρκελ να ησυχάσει. Πολιτικοί στο ίδιο της το κόμμα εξεγείρονται, ενώ στους σοσιαλδημοκράτες επικρατεί η άποψη ότι η στάση της είναι «μοιραία». Παρά την αρνητική θέση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης απέναντι στη θέσπιση ευρωομολόγων, μαίνεται η σχετική συζήτηση, ακόμη και σε τμήματα των Χριστιανοδημοκρατών (CDU). Ο επικεφαλής της νεολαίας του CDU, Μάρκο Βάντερβιτς, ζητάει μία σαφή τοποθέτηση στη διένεξη πριν από την ψηφοφορία για το δεύτερο πακέτο διάσωσης προς την Ελλάδα. Στον αντίποδα, ο ευρωβουλευτής του CDU Ελμαρ Μπροκ θέλει να διαχωρίσει τη συζήτηση από το δεύτερο πακέτο για την Ελλάδα. Ο Χριστιανοκοινωνιστής πρώην υπουργός Οικονομικών Τέο Βάιγκελ προειδοποιεί για τον κίνδυνο ενιαίων ομολόγων στην Ευρωζώνη, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της σοσιαλδημοκρατικής αντιπολίτευσης (SPD) Τόμας Οπερμαν, αντίθετα, διεκδικεί τη θέσπιση του ευρωομολόγου. Στο όνομα της κυβερνητικής ειρήνης, η Μέρκελ επιμένει στην απόρριψη του ευρωομολόγου.