Αίσχος
Κύριε διευθυντά,
Δανείστηκα τον τίτλο από την αλληλογραφία που δημοσιεύσατε, του προέδρου της Δράσης και του υπουργού Υγείας για την τιμή των φαρμάκων. Σήμερα, αναφέρομαι στο ΙΚΑ. Προ 8 περίπου ετών ακούσαμε, πιστέψαμε και χαρήκαμε ότι επιτέλους με τη μηχανογράφηση θα λαμβάναμε εγκαίρως τις ειδοποιήσεις για τις μηνιαίες καταβολές μας. Το τελευταίο μηχανογραφικό έντυπο που έχω λάβει είναι για το τρίτο τρίμηνο του 2009. Εχω οικόσιτο οικιακή βοηθό η οποία γέννησε στις 16 Ιουνίου του 2011. Το αρμόδιο ΙΚΑ δεν ήταν ενημερωμένο, παρ’ ότι έχω πληρώσει και τον Ιούνιο, και συνεπώς δεν εξέδιδε τα απαιτούμενα δικαιολογητικά. Αναρωτιέμαι τι θέλει το ΙΚΑ τη μηχανογράφηση.
Βεβαίως, μπορεί κάποιος να επαναλάβει τη φράση που είπε στη Βουλή ο τότε πρωθυπουργός, προ περίπου δέκα ετών, «Αυτή είναι η Ελλάδα»! Αραγε, θα βελτιωθεί κάποτε η κατάσταση στο ΙΚΑ;
Χρηστος Ε. Πακης / Διπλ. Μηχ. ΕΜΠ, Ψυχικό
Ο εφιάλτης του ευρωπαϊκού Νότου
Κύριε διευθυντά
Ηνέα τροπή που λαμβάνει η κρίση χρέους στην Ευρωζώνη καθώς η αστάθεια μεταφέρεται στις οικονομίες της Ιταλίας και της Ισπανίας επαναφέρει πιο επιτακτικά το ερώτημα: Γιατί στον αντίποδα του γαλλογερμανικού άξονα και της σύμπραξής του με τις άλλες ισχυρές οικονομίες του Βορρά δεν ομαδοποιούνται οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου ώστε με την απειλή μιας νέας ευρωμεσογειακής οντότητας να επιβάλουν την ισορροπία στη συνύπαρξη των λαών της Ε.Ε. ή να αποχωρήσουν ομαδικά;
Η τάση ομαδοποίησης που διακατείχε τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου τη δεκαετία του ’90 με προεξάρχουσα τη Γαλλία χάθηκε από τη στιγμή που η Γαλλία, πρωταγωνίστρια έως τότε των θεσμικών μεταρρυθμίσεων στην Ευρώπη, συνασπίσθηκε με τη Γερμανία στον γαλλογερμανικό άξονα σε δευτερεύοντα ρόλο.
Αυτό συνέβη μετά την επανένωση της Γερμανίας με την καθιέρωση του κοινού νομίσματος και ολοκληρώθηκε από τη στιγμή της διεύρυνσης της Ε.Ε. με την ένταξη των κρατών της Ανατολικής Ευρώπης και της Βαλτικής που ανήκουν ιστορικά στη σφαίρα επιρροής του Βερολίνου. Ομως, στις σημερινές οριακές συνθήκες εντυπωσιάζει η αδυναμία αφύπνισης και σύμπραξης των ηγετών των κρατών ευρωπαϊκού Νότου απέναντι στις επιλογές του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου.
Αντίθετα, μάλιστα, κινδυνεύουν να περιέλθουν σε οικονομικό εμφύλιο μεταξύ τους. Ηδη η εκτίναξη των spreads των 10ετών ομολόγων της Ισπανίας και της Ιταλίας έφερε την Ιταλία να εξετάζει το ενδεχόμενο της μη συμμετοχής της στην επόμενη δόση του δανείου προς την Ελλάδα. Εξυπακούεται βέβαια ότι με την εφαρμογή του Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας η κατάσταση των περιφερειακών χωρών θα επιδεινωθεί, ιδιαίτερα μάλιστα της Ελλάδας. Οταν η Ιταλία, βιομηχανική χώρα και μέλος του G7, αντιμετωπίζει προβλήματα, σε τι μπορεί να ευελπιστεί η χώρα μας ως προς τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς της;
Ο ανταγωνιστικός χαρακτήρας των τμημάτων του ευρωπαϊκού κεφαλαίου αδυνατεί να ερμηνεύσει τους λόγους για τους οποίους κράτη με ισχυρές γεωπολιτικές επιρροές εντάχθηκαν στην Ευρωζώνη. Είναι αδιαμφισβήτητη ιστορικά η ισπανική επιρροή σε ολόκληρη την Κεντρική και τη Λατινική Αμερική πλην της Βραζιλίας και η πολιτισμική συγγένεια των λαών τους με τον ισπανικό λαό, αφού η Ισπανία μέσα από την αποικιοκρατία διαμόρφωσε εκ του μηδενός αυτές τις περιοχές. Το ίδιο και της Πορτογαλίας με τη Βραζιλία και κράτη της Αφρικής. Ομως, η ένταξη των δύο χωρών στην Ευρωζώνη αποδυνάμωσε, ίσως και να μηδένισε, τις εμπορικές σχέσεις τους με τους προνομιακούς χώρους τους, διότι το ευρώ τους στέρησε την ευελιξία του ανταγωνισμού, ενώ βαθμιαία οδήγησε την οικονομία τους σε αδιέξοδο. Αντίθετα, η Μ. Βρετανία, διολισθαίνοντας συνεχώς τη στερλίνα έναντι του ευρώ, διατήρησε την ανταγωνιστικότητά της και απέτρεψε την κυριαρχία προϊόντων άλλων ευρωπαϊκών κρατών στη βρετανική Κοινοπολιτεία.
Στην Ε.Ε. διαμορφώνονται συνθήκες αποικίας για τις ασθενέστερες χώρες. Πώς θα αντιδράσουν οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου σε αυτήν την εξέλιξη; Θα αποδεσμευθούν από το όραμα ή καλύτερα τον μύθο της ενωμένης Ευρώπης; Θα αντιληφθούν ότι όσες φορές συνδέθηκαν χώρες με κοινό νόμισμα ή συνέδεσαν το νόμισμά τους με ισχυρότερο με σταθερή ισοτιμία τα αποτελέσματα ήσαν καταστροφικά για τις αδύναμες οικονομίες (Αργεντινή, Ταϊλάνδη); Εξ άλλου, στο στάδιο του ιμπεριαλισμού και ιδιαίτερα στην ανώτατη έκφρασή του στις συνθήκες της παγκοσμιοποίησης, ο ρόλος του κράτους ενισχύεται διότι έτσι εξασφαλίζει την επικυριαρχία των ισχυρών και την καταλήστευση των αδυνάμων. Πώς θα επέβαλλαν ο Γερμανός και οι άλλοι τους όρους τους εις βάρος του Ελληνα αν η Ευρώπη είχε ενοποιηθεί και αποτελούσε ένα κράτος, έστω ομόσπονδο;
Δημητρης Μακροδημοπουλος / Αλεξανδρούπολη
Ελάχιστος σεβασμός!
Κύριε διευθυντά
Προ ημερών ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμος παραχώρησε συνέντευξη στο κανάλι της ΝΕΤ, σε μια δημοσιογράφο από το επιτελείο της ΕΡΤ. Ακούσαμε με ενδιαφέρον, τη συνέντευξη σχετικά με τα «φλέγοντα» προβλήματα της χώρας μας.
Είδαμε όμως και μια εικόνα, η οποία δεν συνάδει με το «φέρεσθαι» γενικά στις ανθρώπινες σχέσεις. Η ενδυματολογική εμφάνιση της δημοσιογράφου δεν περιείχε το στοιχείο του σεβασμού (αμάνικο ρούχο) για τον χώρο στον οποίο εφιλοξενείτο. Το «άκρον άωτον» όμως στην όλη εικόνα ήτο ο τρόπος με τον οποίο η δημοσιογράφος εκάθητο, απέναντι σε έναν ιερωμένο και δη τον έχοντα τον μέγιστο εκκλησιαστικό τίτλο στην πατρίδα μας, με τη θέση του ποδιού της «επανωτό». Η θέση αυτή δεν ανταποκρίνεται σε σωστή συμπεριφορά μιας κυρίας. Ιδιαίτερα όταν βρισκόμαστε σ’ έναν χώρο καθ’ όλα ξεχωριστό! Η ηλικία και μόνο του συνομιλητή της απαιτεί σεβασμό!
Η Αρχιεπισκοπή δεν είναι το γραφείο ενός δημοσίου υπαλλήλου. Από την είσοδο ακόμη του χώρου, εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι δεν πάει να συναντήσει έναν περιφερειάρχη ή έναν δήμαρχο.
Με την ίδια εμφάνιση και με τη θέση του ποδιού της σ’ αυτή τη στάση, θα συναντούσε και τον Πάπα της Ρώμης; Ή τότε θα κάλυπτε και την κεφαλήν της ακόμη! Αληθινά σε τι διαφέρει ο Πάπας από τον Αρχιεπίσκοπό μας; Ο ένας είναι ο πνευματικός ηγέτης των Καθολικών πιστών και ο Αρχιεπίσκοπός μας, των εκατομμυρίων ορθοδόξων χριστιανών της πατρίδας μας!
Η μόνη μεγίστη διαφορά είναι η εξής: Η Αρχιεπισκοπή μας, χαρακτηρίζεται από την απλότητα και δεν ισχύει κάποιο πρωτόκολλο, όπως απεδείχθη. Ενώ στο Βατικανό ο χώρος υποδοχής «επιβάλλεται» με τον χρυσοποίκιλτο διάκοσμό του. Εκεί εφαρμόζεται αυστηρά το πρωτόκολλο. Ετσι έχουμε σαν αποτέλεσμα από τον άκρως εντυπωσιασμό, μια «πειθαρχημένη» εμφάνιση και στάση ανθρώπου, όταν βρεθεί αυτός απέναντι στον πνευματικό ηγέτη της Ρώμης. Η εν λόγω δημοσιογράφος ή κάποιος άλλος πολίτης, μπορεί να ισχυρισθεί, πως δεν βρέθηκε στο Βατικανό! Λάθος μέγιστο. Και οι δύο χώροι επιτάσσουν τον σεβασμό μας! Και ιδιαίτερα ο πιο απλός, γιατί αυτός εμπεριέχει πλούτο πνευματικών αξιών!
Βουλα Τσαρα Ζιωγανα / Θεσσαλονίκη
Η Αποκάλυψη ως παράσταση
Κύριε διευθυντά
Ευρισκόμενος στην Πάτμο, παρακολούθησα τη θεατρική απόδοση της Αποκάλυψης και θα ήθελα να κάνω μερικές παρατηρήσεις. Η ίδια η παράσταση ήταν επιμελημένη ως σκηνοθεσία και ως show, με επιτυχημένα οπτικά και ηχητικά εφέ (ιδίως ως μουσική επένδυση). Το ζήτημα κατά τη γνώμη μου αφορά τη σκοπιμότητα της δημόσιας παρουσίασης της Αποκάλυψης, ενός κειμένου με αλληγορικό χαρακτήρα που όχι μόνο γενικά το κοινό, αλλά και εντρυφείς θεολόγοι είναι αντικειμενικά αδύνατο να αποκρυπτογραφήσουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας, όπως ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος και ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, δεν «τόλμησαν» να καταπιαστούν με την ερμηνεία της. Συμπερασματικά, νομίζω ότι είναι πνευματικά αντιπαιδαγωγικό το εγχείρημα, με την έννοια ότι ο κόσμος μοιραία προσλαμβάνει κατά λέξη τις έννοιες της Αποκάλυψης και όχι μόνο δεν ωφελείται πνευματικά, αλλά κινδυνεύει να σχηματίσει αλλοιωμένη -νομικιστική- εικόνα της χριστιανικής πίστης, της οποίας καίριο στοιχείο είναι η υπέρβαση του νομικού πνεύματος και της ανθρώπινης αντίληψης της δικαιοσύνης. Απλώς γι’ αυτό θα χρειαζόταν άλλη επιστολή!
Νικητας Αλιπραντης / Καθηγητής Νομικής / Πανεπιστήμιο Στρασβούργου και Θράκης
Δρόμος-ντροπή
Κύριε διευθυντά
Κάθε καλοκαίρι με αφορμή τα Επιδαύρια διασχίζουμε έναν από τους πλέον τουριστικούς δρόμους της χώρας μας. Αυτόν που ενώνει παραλιακά την Κόρινθο με την Επίδαυρο – Ναύπλιο. Το θέαμα που αντικρίζουμε είναι απερίγραπτο. Εκατοντάδες πλαστικά μπουκάλια νερού ή αναψυκτικών ριγμένα στα ρείθρα κατά μήκος του δρόμου. Είναι ντροπή. Φαίνεται ότι ο Καλλικράτης κάνει κι εδώ το θαύμα του, κι έτσι κανένας δήμος δεν αναλαμβάνει την ευθύνη καθαρισμού. Αρα, μένει πάλι να βοηθήσει ο εθελοντισμός και η οικολογική προσπάθεια του ΣΚΑΪ.
Αναστασια Λασκαρη / Αγία Παρασκευή