ΥΠΟΒΟΛΕΙΟ

Χάρμα, λένε, η Αθήνα τον Αύγουστο. Χωρίς αυτοκίνητα και μποτιλιαρίσματα, χωρίς πολύβουα πλήθη, χωρίς τις «πορείες» ημών τις επιούσιες… Μόνο ράκη ναρκομανών και άδεια μάτια απεγνωσμένων μεταναστών να περιφέρονται. Χάρμα, χάρμα. Κι ύστερα θρηνούμε κάποιοι που κλείσανε και τα τελευταία θερινά θέατρα στο κέντρο. Εδώ μεταξύ Πεδίου Αρεως και Ακρόπολης έχει βάλει λουκέτο η ίδια η ζωή. Αλλά αυτήν την αναισθησία -δεν αντέχω, θα το πω- αυτήν τη σοφιστικέ τάχα μου αταραξία του καθ’ ύλην αρμόδιου τουριστο-αθλητικο-πολιτιστικού Υπερ-όπτη Γερουλάνου να μη νοιάζεται να απαιτήσει από τον Παπουτσή να περιφρουρήσει τον περίβολο τουλάχιστον του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου από τους miserabile visu αθλίους, -καθημερινό θέαμα κι αλησμόνητο προφανώς για τους ξένους επισκέπτες του Μουσείου-, αυτή την επιδεικτική παχυδερμία κομψεπίκομψου κατά τα άλλα τω φρονήματι «πολιτικού», την κατανοεί κανείς; Θα μου πεις, υποκρισία; Να είναι «καθαρή» η αυλή του Μουσείου, ενώ 300 μέτρα πιο κει κείται τριπαρισμένη μια Ομόνοια. Και τινάζον τα πέταλα ολάκερο το κέντρο μιας πρωτεύουσας. Ε, και λοιπόν; Λίγο είναι να μην τους έχουμε παντιέρα και στα σκαλιά, στον περίβολο, στην πρασιά του Μουσείου, σαν να φτύνουμε στα μούτρα τον ξένο επισκέπτη, που πάει εκεί ο άνθρωπος προσμένοντας κάτι πνευματικότερο να χαρεί; Που πάει να δει ψηλάρμενο κούρο και βλέπει πρώτα σερνάμενο χάρο; Αμελητέα ποσότης να μη δείχνουμε έτσι χυδαία πόσο αδιαφορούμε για το χάλι μας; Και πόσο πωρωμένοι είμαστε πια; (Τόσο!). Εχετε δοκιμάσει να «εξυπηρετηθείτε τηλεφωνικά» από την Εθνική Τράπεζα; Το 181818 το έχετε πάρει; Αν αίφνης γουστάρετε κάτι να σας κάνει κρόσια τα νεύρα και αν σας περισσεύει κάτι για σπάσιμο στο σπίτι καλέστε 181818 και προσπαθήστε να ακολουθήσετε πιστά τη σεντονιάδα που εκπέμπει ως «αυτόματη εξυπηρέτηση». Το τηλέφωνό σας δεν φταίει, μην το σπάτε. Εχετε κάνα ηρεμιστικό εύκαιρο. Ποτέ δεν είδα να ευτυχεί παράσταση ποτ πουρί αρχαίου δράματος -ανεπίδοτο μένει και το εγχείρημα του ΚΘΒΕ με την παράσταση «Μικρά Διονύσια». Σκηνές και χορικά ξεκομμένα από τον ζωτικό τους χώρο, παιγμένα άλλα υποφερτά άλλα βράσε όρυζα -και βράσε έως λαπά κατάπλασμα ορισμένα. Ρουτινιέρικη συρραφή, με μόνο «συνδετικό» την αναπόληση ενός φροντιστή σκηνής για τα 50 χρόνια του Κρατικού. Τι να σου κάνει η σκηνοθεσία, τι να κάνουν κι οι καλοί (όχι όλοι…) ηθοποιοί -το πράγμα πάσχει εκ συλλήψεως. Μόνος διασωθείς -εκτός από τον συμπαθή φροντιστή του Γιώργου Αρμένη- ο σπουδαίος κωμικός Κώστας Σαντάς ως Κινησίας της «Λυσιστράτης». Ευτυχώς μ’ αυτόν κλείνουν χωρίς όμως και να ξορκίζονται δυόμισι ώρες πλήξης. Αξιζαν κάτι δροσερότερο τα 50 χρόνια του ΚΘΒΕ. Το οποίο ΚΘΒΕ βλέπει κανείς με έκπληξη σε τι αγώι «ανάστασης νεκρών» θα επιδοθεί το χειμώνα με το «αποκλειστικά ελληνικό» ρεπερτόριο που ανακοίνωσε. Τι «Ζορμπάς» επί σκηνής, τι Λουντέμης Ενα Παιδί Μετράει τ’ Αστρα, τι Το Μεγάλο μας Τσίρκο ξαναζεσταμένο, τι το αρχαίο τηλεοπτικό Εκείνος κι Εκείνος… Μιας προσοδοφόρας Λωξάντρας μύρια παλιά έπονται. (Κι από κάτω… βαρύς αχός ακούγεται). (Ακούγεται, ακούγεται! Πιο σιγά). Με τι χαρά, με τι ορμή, τι πόθο και τι πάθος σπέρνουν τον τρόμο τα φιλάνθρωπα, αθώα μας κόμματα, τα αριστερά κυρίως, μπροστάρηδες όπως πάντα, για το τι μας περιμένει φθινόπωρο και χειμώνα. Δεν κρατιούνται, γλείφονται κιόλας, τα σάλια τους τρέχουν. Για φαντάσου μεζές!