Ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος υπήρξε ειλικρινής, όταν ομολογούσε δημοσίως πριν από λίγες μόνον ημέρες, ότι αναλαμβάνοντας το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Οικονομικών, θυσίασε πιθανότατα κάθε «πολιτική προοπτική» του. Το πολιτικό μέλλον του κ. Βενιζέλου ενδιαφέρει τους οικείους του και μόνον· ούτε καν το ΠΑΣΟΚ, που Κύριος οίδε πώς θα ανασυνταχθεί όταν θα απομακρυνθεί από την εξουσία. Το ουσιώδες στη δήλωση του κ. Βενιζέλου είναι ότι ως ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός δεν φαίνεται διόλου βέβαιος για την επιτυχία του προγράμματος που άλλοι διαμόρφωσαν και επιχειρεί αυτός να εφαρμόσει.
Ο κ. Βενιζέλος έχει αντίληψη ότι ο προκάτοχός του διαχειρίσθηκε το οικονομικό πρόβλημα της χώρας κατά τρόπο άκρως τεχνοκρατικό, πράγμα που εμμέσως πλην σαφώς το υπαινίχθηκε. Τον Απρίλιο και τον Μάιο του 2010 η Ελλάς στο απόγειο της αδυναμίας της είχε διαπραγματευτικό πλεονέκτημα, διότι με την απειλή της αμέσου χρεοκοπίας της -και ό,τι απρόβλεπτο και τραγικό μπορούσε να συνεπάγετο αυτό για τη σταθερότητα της Ευρωζώνης- θα ήταν δυνατόν να διαπραγματευθεί καλύτερους όρους δανειοδοτήσεως από την πρώτη στιγμή – και το κυριότερο μπορούσε να επεξεργασθεί Μνημόνιο λειτουργικότερο και όχι άκρως αντιαναπτυξιακό. Ο κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου, όμως, αντιμετώπισε το πρόβλημα ως Ευρωπαίος τεχνοκράτης και με την ίδια λογική απεδέχθη και το Μνημόνιο Β΄.
Ολα αυτά τα παρέλαβε ο κ. Βενιζέλος, αλλά εκείνο που δεν αντελήφθη ήταν ότι η ευκαιρία πολιτικής διαπραγματεύσεως του «ελληνικού προβλήματος» είχε παρέλθει οριστικώς. Η Ελλάδα είχε ήδη δεχθεί κείμενα δεσμευτικότατα· οι καθ’ ύλην αρμόδιοι ευρωπαϊκοί και διεθνείς μηχανισμοί επεξεργάσθηκαν ή εν πάση περιπτώσει διαμορφώνουν πλαίσιο αντιμετωπίσεως των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Ευρωζώνη και ειδικότερα ο Νότος. Στην πρώτη εμφάνιση ενώπιον των συναδέλφων του στις Βρυξέλλες ο κ. Βενιζέλος ως υπουργός Οικονομικών ομίλησε «πολιτικά». Αντιμετωπίσθηκε ως παρουσία εξωγήινη, το αντελήφθη και εν μέρει προσαρμόσθηκε. Αλλά επανήλθε εκ νέου σε «πρακτικές πολιτικές» και είχε την ατυχή έμπνευση να προσχωρήσει σε διμερή συμφωνία με την Φινλανδία, για την παροχή εγγυήσεων. Η νέα του πρωτοβουλία δημιούργησε χάος στην Ευρωζώνη, που η καγκελάριος κ. Αγκελα Μέρκελ προσπαθεί να επαναφέρει στην τάξη.
Μέχρις στιγμής η συμπεριφορά της κυβερνήσεως του κ. Γιώργου Παπανδρέου στο θέμα της διαχειρίσεως του οικονομικού προβλήματος της χώρας υπήρξε ένας θλιβερός ετεροχρονισμός. Λάθος τακτικές σε λάθος χρονική στιγμή. Δεν έγινε αντιληπτό ότι η ελληνική κυβέρνηση ανέλαβε την υποχρέωση να λειτουργεί ως μηχανισμός εφαρμογής αποφάσεων που έλαβαν οι δανειστές της.