DIE WΕLΤ
Κολ κατά Μέρκελ
Ο πρώην καγκελάριος Χέλμουτ Κολ θεωρεί ότι η Γερμανία δεν αποτελεί πλέον υπολογίσιμη δύναμη. Με τον ίδιο ως καγκελάριο, η Ελλάδα δεν θα βρισκόταν στην Ευρωζώνη. Οξεία είναι η κριτική που ασκεί στην τρέχουσα γερμανική εξωτερική πολιτική, ενώ είναι εμφανώς δυσαρεστημένος με την ευρωπαϊκή πολιτική της Αγκελα Μέρκελ. O Χριστιανοδημοκράτης πολιτικός προειδοποιεί για τον κίνδυνο διάλυσης της Ευρώπης λόγω της κρίσης. Αν η Γερμανία εγκαταλείψει τους βασικούς άξονες της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής, όπως οι διατλαντικές σχέσεις, η ενωμένη Ευρώπη, η γαλλογερμανική φιλία, οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές. «Η εμπιστοσύνη θα χαθεί, οι αβεβαιότητες θα διευρυνθούν, στο τέλος θα απομονωθεί η Γερμανία – μια εξέλιξη που όλοι απεύχονται», τονίζει. Τα λάθη που έγιναν στο ζήτημα της Ελλάδας ανήκουν στο παρελθόν. Αν ήταν εκείνος καγκελάριος, η Γερμανία δεν θα συναινούσε στην ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Ούτε θα παραβίαζε η Γερμανία, υπό τη δική του διακυβέρνηση, το ευρωπαϊκό σύμφωνο σταθερότητας, τονίζει ο 81χρονος σε συνέντευξή του σε πολιτική επιθεώρηση της Γερμανίας, τη «Διεθνή Πολιτική».
LΕ ΜΟΝDΕ
Διδάγματα της κρίσης
Η γαλλο-γερμανική σύνοδος της 16ης Αυγούστου φιλοδοξούσε να καθησυχάσει τις αγορές, στέλνοντας συμβολικό μήνυμα στους επενδυτές. Η πραγματικότητα εισβάλλει, όμως, σήμερα με βίαιο τρόπο, με τους Ευρωπαίους να εμφανίζονται διχασμένοι πάνω στο θέμα της βοήθειας προς την Ελλάδα. Οι αποφάσεις των Βρυξελλών δεν μπορεί να αποδειχθούν αποτελεσματικές, όσο θα υπόκεινται στην έγκριση εθνικών κοινοβουλίων, γνωστών για τον ευρωσκεπτικισμό τους, όπως εκείνα του Ελσίνκι, της Χάγης και της Πράγας. Οι δισταγμοί γύρω από την ελληνική βοήθεια, τη συμμετοχή ιδιωτών στο σχέδιο, τον όγκο του ταμείου EFSF και τον ρόλο που θα διαδραματίσει η ΕΚΤ, κλονίζουν τις αγορές και απορρίπτουν τις αιτιάσεις όσων βλέπουν οργανωμένο σχέδιο με στόχο τη βύθιση της Ευρωζώνης. Η ζώνη του ενιαίου νομίσματος οφείλει τώρα είτε να προχωρήσει σε ριζική μεταρρύθμιση της λειτουργίας της, αποσαφηνίζοντας τους μηχανισμούς στήριξης και τους δημοσιονομικούς κανόνες της, ή να αποδεχθεί την υποχώρησή της σε φαύλο κύκλο ύφεσης, υπερχρέωσης και χρόνιας ανεργίας, με αποτέλεσμα την πτώχευση των νοικοκυριών.
ΤΗΕ IRISH ΤΙΜΕS
Βρήκε την ώρα…
Δεν θα μπορούσε να επιλέξει καλύτερη στιγμή η Γερμανίδα υπουργός Εργασίας Ούρσουλα φον ντερ Λέγιεν, προτείνοντας να ακολουθήσει η Γερμανία τη Φινλανδία και να απαιτήσει εγγυήσεις από την Ελλάδα. Οι Γερμανοί αξιωματούχοι έκαναν, βέβαια, παν δυνατό για να πείσουν ότι η πρόταση της υπουργού δεν απηχούσε άποψη της κυβέρνησης. Αυτό, ωστόσο, δεν καθησύχασε την Κομισιόν, που αμφισβητεί ότι το θέμα έκλεισε. Οι αξιωματούχοι της Ευρ. Επιτροπής επισημαίνουν ότι το άνοιγμα πολιτικού «κουτιού της Πανδώρας» θα τρομοκρατήσει τις αγορές. Σε τι αποσκοπούσε, λοιπόν, η Γερμανίδα υπουργός; Επρόκειτο για στιγμιαία επίδειξη ανεξαρτησίας μιας φιλόδοξης πολιτικού ή μήπως υποκρύπτεται κάτι άλλο; Η εξέλιξη του θέματος εξαρτάται αποκλειστικά από την καγκελάριο Μέρκελ και κατά πόσο θα θελήσει «να κόψει την κουβέντα» στο Βερολίνο, κάτι ιδιαίτερα δύσκολο εάν η πρόταση βρει υποστηρικτές μεταξύ των βουλευτών ή στον Τύπο. Η Μέρκελ γνωρίζει πως οτιδήποτε άλλο πλην της πλήρους κοινοβουλευτικής υποστήριξης της συμφωνίας για το δεύτερο πακέτο βοήθειας θα έχει σοβαρές συνέπειες τόσο για την ίδια όσο και για το ευρώ.
ΤΗΕ ΤΙΜΕS
Εμπιστοσύνη
Η Ελλάδα έχει ήδη εφαρμόσει έναν μεγάλο αριθμό μέτρων λιτότητας και επίσης πολλές ριζικές μεταρρυθμίσεις. Πράγματι, χωρίς αυτές τις ρυθμίσεις, η χώρα θα βρισκόταν σε πολύ χειρότερη κατάσταση απ’ ό,τι βρίσκεται σήμερα. Ωστόσο, παρότι ορισμένα από τα μέτρα έχουν άμεσο αποτέλεσμα, άλλα χρειάζονται χρόνο για να καρποφορήσουν. Εκείνες οι χώρες, οι οποίες σαν τη Μάλτα παρέτειναν την αποπληρωμή δανείων προς την Ελλάδα, τη βοηθούν να βγει από τη σημερινή δύσκολη θέση και δεν την επιδοτούν. Καμία χώρα, περιλαμβανομένης της Μάλτας, δεν χάνει χρήματα εξ αιτίας της δανειοδότησης της Ελλάδας. Το ζητούμενο για την Ευρωζώνη είναι να βοηθήσει την Ελλάδα σε αυτήν τη δύσκολη πορεία, διότι αυτή είναι η ουσία της αλληλεγγύης και επειδή αυτό απαιτούν οι δεσμεύσεις της Ευρωζώνης όπως και η οικονομική σταθερότητα. Συνεπώς, ενώ λαμβάνουμε υπ’ όψιν τις εκπεφρασμένες αμφιβολίες της αντιπολίτευσης, ο συλλογικός μας στόχος θα πρέπει να είναι να εμπνεύσουμε εμπιστοσύνη ώστε να επιτύχουμε τον τελικό στόχο και να μη δείξουμε δυσπιστία και φόβο, μόνο και μόνο επειδή αυτό θα ενέπνεε ορισμένη μερίδα των εκλογέων μας.