Η ναυαρχίδα της οικονομίας
Κύριε διευθυντά
Οτραγέλαφος στον χώρο της εμπορικής ναυτιλίας καλά κρατεί. Τη στιγμή που σύμφωνα με τα τελευταία στατιστικά στοιχεία εξακολουθεί και για το 2010 να παραμένει στην πρώτη θέση τόσο της παγκόσμιας κατάταξης με το 13,5% της χωρητικότητας όσο και των συναλλαγματικών προσόδων στη χώρα με 15,4 δισεκατομμύρια ευρώ έναντι 9 του τουρισμού, η κυβέρνηση πέρα από κάθε λογική συνεχίζει ακάθεκτη τις παλινωδίες της με τη διάλυση-μετάλλαξη για τρίτη ή τέταρτη φορά του Υ.Ε. Ναυτιλίας στην εικοσάμηνη θητεία της.
Οι παροικούντες τον ναυτιλιακό Πειραιά και όχι μόνον, μένουν εμβρόντητοι από την ασκούμενη, παγερή και ανερμάτιστη πολιτική απέναντι στο μεγάλο αυτό κεφάλαιο της εθνικής μας οικονομίας, την εμπορική ναυτιλία, που τελευταία, μικρόψυχα μεταλλάχθηκε σε θαλάσσιες υποθέσεις, θαλάσσιοι πόροι, αλιεία κ.λπ. και μάταια αναζητούν λογικές εξηγήσεις.
Δυστυχώς, η πρώτη πλουτοπαραγωγική πηγή της χώρας, την οποία η πολιτεία θα έπρεπε διαχρονικά να έχει διαφυλάξει ως κόρην οφθαλμού, δεν έμεινε ανεπηρέαστη από πρόχειρους πειραματισμούς, παρεμβάσεις που πεισματικά αγνόησαν την ιδιομορφία της ναυτιλιακής επιχείρησης και τις ιδιαιτερότητες του ποντοπόρου πλοίου, αλλά και ιδιοτέλειες που έντεχνα επένδυσαν σε ανιστόρητες ιδεοληψίες (ενοχοποίηση επιχειρηματικότητας, στρατιωτική οργάνωση Λιμενικού Σώματος κ.λπ.), με συνέπεια τεράστιες ζημίες στην οικονομία και στο εθνικό νηολόγιο.
Προ της διαγραφόμενης οικτρής οικονομικής κατάστασης, που φτάνει και μέχρι την περικοπή συντάξεων των απόμαχων του κύματος, οι κυβερνητικοί χειριστές θα πρέπει να ξεπεράσουν όλες αυτές τις νοσηρές καταστάσεις και συμφιλιούμενοι με την κοινή λογική (προτροπή νέου υπουργού Οικονομικών) και τη σκληρή οικονομική πραγματικότητα να επιδιώξουν από τη μεγάλη αυτή βιομηχανία τη βέλτιστη δυνατή απόδοση. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, με διορατικότητα για τη διαχρονική σημασία της εμπορικής ναυτιλίας για το έθνος, έβαλε τα θεμέλια του επιτυχημένου ενιαίου διοικητικού της φορέα με τη μορφή του One-Stop-Shop (Υ.Ε. Ναυτιλίας – Λιμενικό Σώμα). Ο νέος υπουργός Οικονομικών, Ευάγγελος Βενιζέλος, κατά σύμπτωση συνεπώνυμός του, θα πρέπει να αξιοποιήσει στο έπακρον τις τεράστιες δυνατότητες της εμπορικής ναυτιλίας σε συνάλλαγμα και επενδύσεις. Τα μεγέθη της και οι πραγματικοί αριθμοί την υποδεικνύουν ως τη ναυαρχίδα τής όλης προσπάθειας. Το αξιόμαχον της ναυαρχίδας απαιτεί υπεύθυνο κυβερνήτη με ναυτιλιακή συνείδηση (shipping minded). Στις προτεραιότητες του κυβερνήτη πρέπει να είναι η άμεση αποκατάσταση του διαταραγμένου κλίματος, καθώς και η επανεπάνδρωσή της με το πεπειραμένο και εξειδικευμένο επιτελικό προσωπικό, για την εκπαίδευση και μετεκπαίδευση του οποίου στα ναυτικο-ναυτιλιακά έχουν επενδυθεί τεράστια ποσά και πολιτικές, πέραν κάθε λογικής και χρηστής διοίκησης, το έστειλαν σε ώρα οικονομικής μάχης σε παροπλισμό ή κατώτερης σημασίας έργα. Η ανταπόκριση στα κελεύσματα των καιρών και της λογικής θα είναι πρόκριμα επιτυχίας.
Γεωργιος Απ. Βασοπουλος – Αντιναύαρχος (ε.α.) Επίτιμος Αρχηγός Λ.Σ.
Ντροπή και αξιοπρέπεια
Κύριε διευθυντά
Ηελευθερία λόγου, η μόνη αιτία συμπεριφορών, έργων και πράξεων που συγκροτούν μέσα σε πλαίσια κοινωνικών απαιτήσεων, έχει τα όριά της όπως και όλες οι ανθρώπινες αξίες θεμελιωδών νόμων και κανόνων, που εξασφαλίζουν ισορροπίες συνύπαρξης και συμπόρευσης του ατόμου. Αυτό το άτομο που απαριθμεί και αποτελεί κοινωνικό σύνολο και συντελεί στην ουσιαστική ελευθερία και ασφάλειά του.
Ο λόγος έχει δύναμη, ισχύ. Επηρεάζει αλλά και πείθει! Χωρίς αυτό είναι κενός, ψευδής, παραπλανητικός, ανέντιμος! Τη δύναμη την αξιοποίησε μέχρι τελευταίου της μορίου! Την ισχύ όμως… την πήρε μαζί του με συνοδεία των παραπλανητικών υποσχέσεων, πνευματικών ευρημάτων άνευ ουσίας θα, θα, θα… με ευαίσθητη προσκόλληση επάνω στη στήριξη στα «περήφανα γηρατειά»! Αλίμονο στη σεβαστή μνήμη ενός νεκρού, αλλά ενός αείμνηστου.
Ο λόγος έχει ισχύν, που σημαίνει δύναμη πάσης φύσεως και επιρροή όπως κάθε άλλη δύναμις υλική και πνευματική, σημαίνει όμως και εγκυρότητα.
Τον πρώτο πόλο (τη δύναμή του) την αξιοποίησε μέχρι τελευταίου μορίου. Τον δεύτερο πόλο, την ισχύ του, την πήρε μαζί του συνοδεία με τα παραπλανητικά, υποσχετικά, πνευματικά του αξιώματα. Τα ευρήματα άνευ ουσιαστικής αξίας, που άφησαν την ηχώ τους να περιπλανάται στην ενεργειακή ατμόσφαιρα που μας περιβάλλει και ακόμα χαϊδεύει τ’ αυτιά των αφελών θαυμαστών του. Τα μαγικά του θα, θα, θα… που ξεγέλασαν και επηρέασαν δύο ολόκληρες γενιές, στον ταλαίπωρο τόπο μας.
Ας έχει τη συγχώρεση του μεγαλόψυχου ηγέτη των πάντων ορατών και αοράτων, που κρίνει τους πάντες πιο δίκαια αλάθητα. Η συγχώρεση είναι θεόσταλτη! Η λήθη όμως έχει κι αυτή τους δύο πόλους της, ο ένας είναι εφικτός και ωφέλιμος σε προσωπική διάσταση. Ο άλλος πόλος, όμως, σε κοινωνική ευρύτητα είναι επιβλαβής μέχρι καταστροφικός. Εννοώ ότι η λήθη δεν διορθώνει κοινωνίες, αντίθετα διατηρεί, αναπλάθει και παράγει επιζήμιους και επικίνδυνους μιμητές. Η τιμωρία… επιβάλλεται για αποτροπή επανάληψης και μίμησης, που διαιωνίζει και διογκώνει τον κίνδυνο του κακού. Οχι εκδίκηση, ποτέ, είναι εγκληματική ενέργεια, η τιμωρία όμως επιβάλλεται.
Γαρυφαλιτσα Χαραλαμπιδου
Καταστροφή της Σμύρνης
Κύριε διευθυντά
Στις 27 Αυγούστου 1922 μπήκαν στη Σμύρνη οι πρώτοι άτακτοι τσέτες του κεμαλικού στρατού και ακολούθησαν αμέσως φοβερές σφαγές των χριστιανών, κυρίως Ελλήνων και Αρμενίων. Ο Μουσταφά Κεμάλ ήταν αυτός που ουσιαστικά έδωσε το σήμα για τις σφαγές και την καταστροφή της Σμύρνης. Οι σφαγές κράτησαν αρκετές ημέρες μετά την εισβολή. Οι μαρτυρίες των ξένων είναι συγκλονιστικές. Λεηλασίες, σφαγές, βιασμοί και κάθε είδους φρικαλεότητα εις βάρος Ελλήνων και Αρμενίων βύθιζε τα πάντα στο αίμα. Ο μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος, η μόνη αρχή που απομένει στην πόλη, σέρνεται στο διοικητήριο και παραδίδεται από τον Τούρκο διοικητή Νουρεντίν Μπέη στον τουρκικό όχλο και λιντσάρεται. Σύρθηκε στα σοκάκια της πόλης δαρμένος αγρίως και εντέλει βρήκε τραγικό θάνατο, κατακρεουργημένος από το φανατισμένο τουρκικό πλήθος. «Ο,τι απέμεινε από το σώμα του το κρέμασαν στην πλατεία». Παρέμεινε με τη θέλησή του κοντά στο ποίμνιό του και δεν αποδέχθηκε τις προτάσεις των Ευρωπαίων για φυγάδευσή του από τη Σμύρνη. Σε αντίθεση με τη γενναία πράξη του Χρυσοστόμου, ο ύπατος αρμοστής της Σμύρνης Αριστείδης Στεργιάδης καταρράκωσε το κύρος του με την ντροπιαστική φυγή του στο εξωτερικό. Η Σμύρνη τυλίγεται στις φλόγες στις 31 Αυγούστου από φωτιά που ανάβουν οι στρατιώτες του Νουρεντίν πασά. Πλην της τουρκικής συνοικίας, όλα τα επιβλητικά κτίσματα κατά μήκος της προκυμαίας καταστράφηκαν ολοσχερώς, καθώς όλα σωριάστηκαν σ’ ένα σωρό ερειπίων και στάχτης. «Φυγή μέσα στον τρόμο, στις φλόγες, στους σκοτωμούς χιλιάδων ανθρώπων. Οι οικογένειες διασκορπίστηκαν κάτω από τη φρίκη της φυγής, σε μια «έξοδο που μετά τις λεηλασίες, τις αγριότητες, τους βιασμούς παραμονεύει τελευταίος ο Χάρος», γράφει ο Οκτάβιος Μερλιέ. Και ο Γάλλος συγγραφέας Εντουάρ Ντριό γράφει: «Χιλιάδες από δυστυχείς υπάρξεις σωρευμένες κατά μήκος της προκυμαίας ρίχτηκαν στη θάλασσα Στο λιμάνι εκατοντάδες πτωμάτων είχαν γεμίσει τη θάλασσα ώστε να μπορεί κανείς να βαδίζει πάνω σ’ αυτά». Και ο Αμερικανός πρόξενος Τζορτζ Χόρντον συμπληρώνει: «Εχοντας πίσω τους τα φλεγόμενα σπίτια τους, οι άνθρωποι αυτοί μένουν επί ώρες στην προκυμαία της Σμύρνης -γυναίκες, άνδρες και παιδιά- κραυγάζοντας και εκλιπαρώντας να φύγουν». Το λιμάνι γεμίζει πτώματα και απελπισμένους ανθρώπους που με κάθε μέσον προσπαθούν να φτάσουν στα αγγλογαλλικά και αμερικανικά πλοία για να σωθούν. Οι διαταγές των συμμαχικών κυβερνήσεων προς τους αντιπροσώπους τους ρητές: «Αυστηρή ουδετερότης», καμία ενέργεια που θα ενοχλούσε τους Τούρκους τις τραγικές εκείνες ώρες. «Οι σύμμαχοι τους άφηναν και σκαρφάλωναν επάνω στα καράβια και μόλις μπαίναν μέσα, τους ξανάριχναν στη θάλασσα! Αλλοι πνιγόντουσαν κι άλλοι έβγαιναν πάλι όξω…» (Παναγιώτης Μαρσέλος). Τίποτα πια δεν έχει απομείνει από την ελληνική πόλη του πόνου και του θρύλου. Στο λιμάνι της Σμύρνης ακούγεται υπόκωφα το βογγητό των αδικοσκοτωμένων και αδικοπνιγμένων, ενώ μας συνταράζει η ανάσα του Ελληνισμού, η αγέραστη περιοχή του θρύλου, της πολυτραγουδισμένης αλλά δολοφονημένης «Γκιαούρ Σμύρνης» που είναι μνήμη και ιστορία. Αυτές οι μνήμες πρέπει να ποτίζουν τις ρίζες του πολιτισμού για να κρατήσουμε την ταυτότητά μας και με αδιάσπαστη ενότητα να διαφυλάξουμε την ελληνικότητά μας.
Νικος Ι. Κωσταρας – Μαρούσι
Υστέρηση εσόδων
Κύριε διευθυντά
Γνωστή είναι από τα προηγούμενα χρόνια η αδυναμία είσπραξης των φόρων από το υπουργείο Οικονομικών. Τον τελευταίο χρόνο, όμως, παρατηρείται το φαινόμενο της αύξησης των φόρων από τη μία και τελικά η μη είσπραξη των φόρων από την άλλη. Το υπουργείο προώθησε πριν από λίγες ημέρες μια πολύ ευνοϊκή ρύθμιση οφειλών με αρκετές δόσεις και ελάχιστο μηνιαίο όριο δόσης τα 500 ευρώ. Εδώ παρατηρείται εκ νέου μια νέα μεγάλη αντίφαση.
Ενώ οι επιχειρήσεις και οι επιτηδευματίες προσέρχονται στις ΔΟΥ για να ρυθμίσουν τις οφειλές τους, οι εφοριακοί δεν εισπράττουν!!! Για να έχει εφαρμογή και να αποδώσει η ευνοϊκή ρύθμιση του υπουργείου θα πρέπει πρώτα οι οφειλές των επιχειρήσεων να βεβαιωθούν! Για να βεβαιωθούν, όμως, απαιτείται η πραγματοποίηση προληπτικού ελέγχου από τις ΔΟΥ. Οι εφοριακοί, σε πολλές ΔΟΥ, αρνούνται ή αδυνατούν να πραγματοποιήσουν τους ελέγχους, με συνέπεια να μη βεβαιώνονται οι οφειλές και να μην εισπράττονται τελικώς τα οφειλόμενα. Η επίσημη δικαιολογία είναι ο φόρτος εργασίας και η έλλειψη προσωπικού!!! Κατ’ αυτόν τον τρόπο και το κράτος συνεχίζει να υστερεί σε έσοδα και ο πολύπαθος ιδιωτικός τομέας βρίσκεται με τον φόβο των ποινικών διώξεων και οι επιχειρήσεις δε μπορούν να λάβουν φορολογική ενημερότητα, αν και έχουν τη διάθεση να πληρώσουν τις οφειλές τους!!! Αναγκαίο είναι να δοθεί μια λύση σε συνεργασία της διοίκησης του υπουργείου με τους υπαλλήλους του ώστε και να διευκολυνθούν οι επιχειρήσεις και να αυξήσει τα φορολογικά του έσοδα το κράτος.
Δημήτρης Γαρνέλης – Οικονομολόγος – Λογιστής – Φοροτεχνικός Α΄ Τάξης