Γραμματα Αναγνωστων

6' 22" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ανωτάτη Παιδεία

Κύριε διευθυντά

Με την κατάθεση από την κυρία Διαμαντοπούλου του νομοσχεδίου για την Ανωτάτη Παιδεία, πολλοί πολίτες ελπίσαμε ότι κάτι καλό θα γίνει για την πολύπαθη Α.Π. Πολλοί φωτισμένοι ακαδημαϊκοί δάσκαλοι τάχθηκαν αναφανδόν υπέρ του νομοσχεδίου και μαζί τους πολλοί άλλοι άνθρωποι από συναφείς χώρους. Δυστυχώς, όμως, η κάστα των ψευδεπίγραφων προοδευτικών καθηγητών, με προεξάρχοντες την πλειοψηφία των πρυτάνεων (ξέρουμε, βέβαια, με τι δοσοληψίες κατέλαβαν τους θώκους τους) έχει αποδυθεί σε ένα λυσσαλέο πόλεμο ενάντια σε κάθε ενέργεια που θίγει τα κατεστημένα συμφέροντά της. Και ποια είναι τα συμφέροντά της; Η εξουσία και η διοίκηση. Αυτό μόνο τους ενδιαφέρει! Η αποστολή του πανεπιστημιακού δασκάλου είναι η διδασκαλία και η έρευνα. Αν οι κύριοι αυτοί που αντιδρούν ήσαν άξιοι της αποστολής τους, θα πρέπει να αποδέχονταν με ανακούφιση τις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου, αφού θα τους απάλλασσε από τον φόρτο της διοίκησης και απερίσπαστοι θα ασκούσαν τα κύρια καθήκοντά τους. Αλλά αυτά τα καθήκοντα είναι γι’ αυτούς μόνο πάρεργο και το όχημα προς την εξουσία.

Θα είναι θλιβερό να νοθευτεί το νομοσχέδιο στα μέτρα των συντεχνιών και να παραμείνουμε στην τωρινή απελπιστική κατάσταση. Οι διάφοροι υπερασπιστές του σημερινού πανεπιστημιακού κατεστημένου ξέρουν τους τρόπους να βολέψουν τα παιδιά τους και τη μόρφωσή τους. Λυπάμαι μόνο όσα από τα άλλα παιδιά έχουν «τη σφραγίδα της δωρεάς», αλλά η πολιτεία δεν μπορεί να τους προσφέρει τη μόρφωση που τους αξίζει. Κρίμα.

Σπυρος Παπαγεωργιου / Συντ. Διευθυντής Ερευνών ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος»

Ελληνική ύπαιθρος

Κύριε διευθυντά

Διάβασα με πολλή προσοχή τις εντυπώσεις σας από την ελληνική ύπαιθρο, εκεί που πράγματι ζει η ώριμη πλειοψηφία («Κ» – 14/08). Για τους αναγνώστες της έγκριτης «Καθημερινής» θα δανειστώ μερικές από τις παρατηρήσεις σας. Με τον ψαρά των 80 χρόνων ηλικίας: το παράπονό του πάλι ήταν πως τα παιδιά μας ξέμαθαν να δουλεύουν, όλα τα περιμένουν έτοιμα. Την καθηγήτρια πανεπιστημίου στο ταξί: ο Ελληνας φοβάται τον βούρδουλα και τα πρόστιμα. Αν εφαρμοζόταν ο νόμος, δεν θα κουνιούνταν κανείς. Αυτό να φτιάξει και θα είμαστε άλλη χώρα.

Ούτε το ένα ούτε τα άλλο, είναι το πρόβλημα του Ελληνα στην πράξη. Στη χώρα μας, ο νέος δεν έβρισκε εύκολα δουλειά για να μάθει να δουλεύει, τώρα δεν υπάρχει η δουλειά να πάει να δουλέψει και δεν φταίει ο νέος. Δεν είναι υπαίτιος ο νέος για την έκρηξη της ανεργίας. Για την ελληνική νεολαία αγωνιώ, αλλά αισθάνομαι ευτυχής για το επίπεδο παιδείας και προβληματισμού τους. Ο γέροντας έμεινε στην εποχή του παιδιού, την ανέχεια προσπαθούσε να τη διασκεδάσει, την ξεπερνούσε με 15 ώρες κοπιαστική δουλειά και αγωνία, αν θα του βγει η ψαριά.

Δεν είναι καθόλου του «βούρδουλα» ο Ελληνας, ούτε η εφαρμογή του νόμου είναι το πρόβλημά του, αυτό που του λείπει είναι: ο άνθρωπος που βρίσκεται απέναντί του και θα του εμπνέει σεβασμό, εμπιστοσύνη. Δείτε τον Ελληνα στο εξωτερικό, στο εργοστάσιο, στη δική του δουλειά, στις τέχνες, την Παιδεία, κανείς δεν του κούνησε το δάχτυλο ή του έδειξε τον βούρδουλα, είναι όμως παραγωγικός, έχει την αμοιβή του η οποία τον ενθαρρύνει, του δίνει τη σιγουριά για την επόμενη ήμερα.

Το πρόβλημα της Ελλάδος και των Ελλήνων, όπως εξελίχθηκε και τείνει να εδραιωθεί ως καθεστώς, είναι μια ντουζίνα άνθρωποι, όχι πιο πολλοί, οι οποίοι οδήγησαν τους πολίτες της χώρας αυτής σε κατάσταση δύσπνοιας, αναθέτοντας τη θεραπεία τους σε 1.000, το πολύ βοτανολόγους, ενώ έχουν (οι άνθρωποι) ανάγκη τραχειοτομής. Δείτε τις ευθύνες των ΜΜΕ, πάρτε όλες τις εφημερίδες της Κυριακής, η κυκλοφορία είναι μεγάλη, μετρήστε ποιοι, πόσες φορές αναφέρονται για θέματα που ασχολούνται για τη σωτηρία μας, στη πράξη δημιουργούν προβλήματα, αντί να διευκολύνουν την αναπνοή των πολιτών.

Αυτή είναι η κατάστασή μας σήμερα, με τους απλούς ανθρώπους στην ύπαιθρο, οι οποίοι θα φεύγουν γαλήνια, δεν θέλουν και να καταλάβουν.

Εμείς εδώ, στην πρωτεύουσα, νομίζουμε κάνουμε κάτι, είμαστε γείτονες με την άρχουσα τάξη. Εις ό,τι αφορά την Ευρωπαϊκή Ενωση, ας την ξεχάσομε, είναι υπόθεση δύο κρατών, όλοι οι άλλοι πηγαινοέρχονται, οι αξιωματούχοι της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης, εκτελούν εντολές, εμείς μπλεχτήκαμε και δεν πρόκειται να ξεμπλέξομε.

Ευαγγελος Ι. Λαζαριδης / Υφηγητής Πολιτικής Οικονομίας

Η καύση των νεκρών

Κύριε διευθυντά

Ητραγελαφική σύγκρουση αρμοδιοτήτων στην περίπτωση της επέκτασης του νεκροταφείου Γλυφάδας προβάλλει χαρακτηριστικά την απραξία και τον φόβο αντιμετώπισης οργανωμένων συμφερόντων των κυβερνήσεών μας.

Είναι προφανής η τραγική ανεπάρκεια των νεκροταφείων της Αθήνας, που φιλοξενεί το 35% του πληθυσμού της χώρας. Τα νεκροταφεία αυτά παρέχουν διάρκεια ταφής 3 ετών, όταν στη λοιπή Ευρώπη είναι 7 και 8 ετών. Αποτέλεσμα, η απεχθής εμπειρία εκταφής μισολιωμένων σωμάτων.

Η δυνατότητα καύσης των νεκρών, που υπάρχει σχεδόν σε όλες τις πολιτισμένες χώρες, θα μείωνε την οξύτητα της προβλήματος.

Είναι δέκα χρόνια που συζητιέται το θέμα στη χώρα μας και προ πενταετίας ψηφίστηκε σχετική απόφαση, αλλά διαδικαστικά προβλήματα την κάνουν ακόμα αδύνατη.

Ετσι όλοι οι επαγγελματίες που έχουν σχέση με τα νεκροταφεία μένουν ευχαριστημένοι και ψηφίζουν τους πολιτικούς μας.

Εάν, βέβαια, κάποιος επιμένει στην καύση του νεκρού του, έχει τη δυνατότητα να τον στείλει με κόστος 4.000 ευρώ στη Βουλγαρία για να αποτεφρωθεί εκεί, αυξάνοντας τα έσοδα των εκεί κρεματορίων.

Μήπως πρέπει και για την περίπτωση αυτή η τρόικα να επιβάλει στη χώρα μας το δέον γενέσθαι;

Ηλιας Μαυρομιχαλης / Αθήνα

Η ισχύς των ενόπλων δυνάμεων

Κύριε διευθυντά

Δεν μπορώ να εκτιμήσω αν πρέπει να θλιβόμαστε μόνο για την οικονομική κρίση στη χώρα μας και τον εξευτελισμό της πατρίδος μας ή να ανησυχούμε περισσότερο για την ασφάλειά της.

Οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας αποδυναμώνονται μέρα με την ημέρα περισσότερο και τα στελέχη των, οι αξιωματικοί, βάλλονται αδιάλειπτα πανταχόθεν και κυρίως από το κυβερνητικό στρατόπεδο.

Τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρείται μια μεθοδευμένη προσπάθεια ηθικής αποδυναμώσεως και απαξιώσεως των ε.ε. και ε.α. στρατιωτικών, που τους οδηγεί σε περιθωριοποίηση και κοινωνική και οικονομική υποβάθμιση. Τούτο όμως έχει άμεση συνέπεια τη μείωση της αμυντικής ικανότητος και το αξιόμαχο των Ε.Δ. Δυστυχώς, σε αυτήν την προσπάθεια συμβάλλουν αποφασιστικώς οι εκάστοτε κομματικές επιδιώξεις των κατά καιρούς κυβερνήσεων διά της πολιτικής ηγεσίας των Ε.Δ., έναντι των οποίων η στρατιωτική ηγεσία δεν αντιτάσσεται αποτελεσματικώς.

Ετσι, η εικόνα που δίδουν οι ίδιες οι Ε.Δ. στην κοινωνία που ανήκουν, είναι αρνητικές διότι:

– Δεν καταπολέμησαν την άδικη υποδικία των ως εχθρών της Δημοκρατίας.

– Παραμένουν αθέατες στον καθημερινό βίο της κοινωνίας όπου ανήκουν και έτσι δεν προάγεται η εθνική αγωγή. Δεν δίδουν οι Ε.Δ. την εικόνα του υπερασπιστού της χώρας. Δεν δίδουν πρότυπα προς μίμησιν στους νέους.

– Δεν αντέδρασαν στη νομική ερμηνεία για δυνατότητα συνδικαλιστικού κινήματος στον στρατό. Μήπως όμως πρέπει να θεωρήσουμε τον όρκο, τον διδόμενο από τους στρατευμένους, σχετικής αξίας;

– Η διαβάθμιση της αξίας της θυσίας ζωής για την πίστη και την πατρίδα των αγωνισθέντων και πεσόντων Ελλήνων εκ των υστέρων, με κριτήρια πολιτικά, οικονομικά ή διπλωματικά, οδηγεί στην αμφισβήτηση των όρων του δοθέντος όρκου των στρατευμένων υπερασπιστών της πατρίδος.

– Τέλος, το συνταξιοδοτικό και ασφαλιστικό θέμα καθώς και η προοδευτική απώλεια ΤΜΤΣ, ΝΙΜΤΣ κ.λπ. άνευ αποτελεσματικής αντιμετώπισής των υπό της στρατιωτικής ηγεσίας, συνήργησαν στη μετάπτωση των αξιωματικών στην κατηγορία των επαγγελματιών στρατιωτικών που συντεχνιακά πλέον διεκδικούν αυτό που θα εθεωρείτο αδιανόητο υπό τας συνθήκας σωστής προβλέψεως.

Ουδείς στρατιωτικός εν ενεργεία ή αποστρατεία διεμαρτυρήθη δημοσία προς την πολιτική καθώς και στρατιωτική ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων για τον κίνδυνο που προκύπτει για την ασφάλεια της χώρας.

Οι στρατιωτικοί έχουν εξίσου ευθύνη για ό,τι αφορά την ασφάλεια της πατρίδος. Αλλά τη μεγαλυτέραν μερίδα ευθύνης για όσα συμβαίνουν στον στρατό έχει η ενεργός ηγεσία του, η οποία δεν αντιδρά.

Σιωπά και παραμένει υποχείρια των πολιτικών αποφάσεων, αντί να καταγγείλει δημοσίως τις αποφάσεις της πολιτικής ηγεσίας, εφόσον πρόκειται για την ασφάλεια της χώρας.

Εκφράζων τις ανησυχίες και τη θλίψη μου, εύχομαι οι κατά θέμα υπεύθυνοι να αναλάβουν πρωτοβουλίες για το καλό της Ελλάδας μας.

Φοβάμαι, όμως, πως η συνέχεια των παραδόσεων στον Ελληνικό Στρατό έχει ανεπανόρθωτα διακοπεί.

Κ. Τσιγκας / Διπλ. ηλεκτρ. μηχανικός / Ταγματάρχης ε.α.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή