Μετά την οροφή, τα θεμέλια

1' 34" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Παρά το άλμα εξευρωπαϊσμού των ελληνικών πανεπιστημίων, που επιχειρείται με τον νέο νόμο-πλαίσιο για τα ΑΕΙ, η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, στην οποία συμφώνησαν επιτέλους τα αστικά κόμματα της χώρας, θα παραμείνει ημιτελής, αν δεν συνοδευτεί από ακόμη πιο φιλόδοξες και ριζοσπαστικές αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας και τη διδακτέα ύλη του σχολείου – όχι μόνο στο λύκειο, αλλά και στο γυμνάσιο και το δημοτικό, ακόμη και στο νηπιαγωγείο. Η -κατανοητή σε μεγάλο βαθμό- εμμονή όλων σχεδόν των υπουργών Παιδείας της τελευταίας 20ετίας στην αντιμετώπιση των στρεβλώσεων που προέκυψαν από την εφαρμογή του νόμου-πλαισίου του 1982, τους έκανε ίσως να ξεχάσουν ότι με μια αντικατάσταση στέγης δεν μπορείς να διασώσεις ένα οικοδόμημα, που έχει σαθρά θεμέλια.

Οσοι από εμάς πήγαμε σε δημόσιο σχολείο γνωρίζουμε από πρώτο χέρι ότι δεν μας εφοδίασε με καμία από τις βασικές δεξιότητες και γνώσεις που χρειάζεται να έχει ένας 18χρονος, προκειμένου να επιβιώσει στον σύγχρονο κόσμο – ανεξάρτητα από το αν θέλει να γίνει γεωργός, διεθνολόγος ή αεροναυπηγός: επαρκώς καλλιεργημένη μαθηματική και γλωσσική αντίληψη, πολύ καλή γνώση της αγγλικής και μεγάλη ευχέρεια στη χρήση υπολογιστών. Η αναπλήρωση των κενών στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια δημόσια εκπαίδευση εξαρτάται τελικά από την ωριμότητα των ίδιων των ανηλίκων, τις δυνατότητες των γονέων και τις ικανότητες των καθηγητών στα φροντιστήρια.

Πέρα από το περιεχόμενο και το επίπεδο της διδακτέας ύλης, όμως, όταν τα παιδιά φτάνουν στο -έστω και «μεταρρυθμισμένο» σύντομα- δημόσιο πανεπιστήμιο είναι ήδη αργά για μερικά πράγματα. Εχουν ήδη μάθει να μαθαίνουν με λάθος τρόπο. Εχουν κατανοήσει ότι οι καταλήψεις και η καταστροφή δημόσιας περιουσίας είναι αποδεκτές πρακτικές που δεν τιμωρούνται. Εχουν γαλουχηθεί μέσα σε ένα περιβάλλον συντεχνιακών αιτημάτων και κακώς εννοούμενης «δημοσιοϋπαλληλικής» νοοτροπίας, όπου η πειθαρχία, ο σεβασμός του άλλου και η τήρηση των νόμων θεωρούνται αυταρχικές πρακτικές. Με λίγα λόγια, έχουν πιθανότατα αποκτήσει «αναπηρίες» ως πολίτες, οι οποίες είναι πολύ δύσκολο να αποκατασταθούν στη συνέχεια, είτε στο πανεπιστήμιο είτε στον άγριο κόσμο της αγοράς εργασίας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή